Da Capo al fine

Vrijmiddagmiddag - 30 december 2011 - voor het eerst sinds lang naar Utrecht gegaan om zomaar te winkelen, waarbij Da Capo altijd het vaste hoogtepunt was. Ik ben er lang niet meer geweest nadat ik een tijd in de buurt gewerkt had en een bezoek aan de winkel een uitje voor de pauze was.

Het bleek de laatste kans te zijn. Om 17.00 uur vandaag officieel is de winkel voorgoed gesloten. Ik vond het keeldichtknijpend naar om mijn laatste speurtocht te doen maar tegelijk - Michel was er niet meer. De ziel is weg.

Drie filmpjes horende bij wat ik er voor het laatst gekocht heb.


Shake, Animals


Get back home, Majority One


Nine till five, French Revolution

Saskia Poldervaart

Hoe komt het nu dat ik het overlijdensbericht van Saskia Poldervaart heb gemist? Op mijn defect terzijdestaande Mac had ik al een hele tijd een foto van haar klaar voor het geval dat...
17 november jongstleden overleden, zij moet nog hoop ontleend hebben aan de bezettingsbewegingen overal ter wereld. Maar niemand is onsterfelijk.

Rust zacht, kameraad.

Kapitaal als verslaving

Het alleraardigste eenvoudige boekje Het kapitaal als verslaving van Atalanta wordt gratis rondgedeeld maar is ook online te lezen.


Tijdig verschenen voor tijden waarin de vraag naar kapitalismekritiek opleeft.

Bont herkennen

Ik zou denken dat bontachtige elementen op kleding niet echt zijn maar naar ik begrijp zijn ze vaak maar al te echt. Zijn al die jaren van dierenstrijd dan voor niets geweest?

Twee sites van Bont voor dieren.

Ik moet zeggen dat ik niet meer gerust door de stad kan lopen, mij voortdurend afvragend of iemand voor of achter mij loopt met een aantal lijken op zijn of haar kleding. Van dieren die speciaal voor deze vertoning zijn doodgemarteld.

Niet bedoeld als reclame maar een handige gids voor het herkennen van nepbont: hier".

Vrije Communist

Het Nederlandse religieus-anarchistisch tijdschrift De Vrije Communist kan - althans nr. 7 en nr. 8 - op facebook gelezen worden

Via de papieren versie verneem ik - het is mij ontgaan door verblijf buitenslands - dat op 21 april jongstleden Catharina Halkes overleden is, katholiek feministisch theologe.

Het wondere leven van het zeepaardje

Zee-paardje, wel te verstaan. In een filmcafé was de opname steeds opnieuw te bezien gisteravond, zonder geluid uiteraard (de angst voor stilte wordt hier overpiept).

Jean Painlevé, L'hippocampe

Nottingham, derde kerstdag

Prachtig contrast: het "Occupy"-kamp in Nottingham tegenover het kooppaleis van Debenhams op het marktplein.
Keep on pushing...

Jezus en Bakoenin

Het oordeel over Ernst Sterns Macht door gehoorzaamheid is wat mij betreft nog open. Hij hanteert een eigen moreel of ethisch begrip van macht - en als deze niet op de ethiek van Christus gebaseerd is noemt hij deze misdadig zoniet fascistisch (in het geval van Calvijn).

Hij stelt hiertegenover het machtsbegrip van Michael Bakoenin dat op gerechtigheid gebaseerd is en een garantie voor mensenrechten moet zijn. Bakoenin wijst volgens Stern de Kerk niet af op grond van onkunde maar juist omdat hij de bijbel serieus neemt. Als zodanig ziet hij Bakoenin eerder als grondlegger van bevrijdingsgeloof.

Het wederzijds karakter van de ondergeschiktheid en de concentratie van de vrees op de Messias, die de vrees wegneemt, dat zijn precies de waarborgen voor een anarchistische gemeenschapsopbouw.

Macht over mensen kan slechts gestoeld zijn op gehoorzaamheid die op haar beurt weer gegrond is in liefde voor mensen.
Slotperoratie: Wat voor zwakheid doorgaat, ontplooit werkelijke macht.

Stern bouwt een theologisch stelsel over macht waar de politiek-economische bepalingen buiten blijven, ook al stelt hij uitdrukkelijk dat het kapitalisme niet met christelijk geloof te verenigen is.
Als politicoloog met licht-theologische inslag vind ik de benadering moeilijk te verwerken. Stern komt tenslotte uit bij wat we christen-anarchisme kunnen noemen.
Mijn oordeel, dat nooit definitief zal zijn uiteraard, komt na het lezen van zijn grote werk over de mensenrechten.

- Ernst Stern, Macht door gehoorzaamheid - theologisch onderzoek naar de macht over mensen. Baarn: Ten Have, 1973.

Illustratie: Das Gesicht der herrschenden Klasse...

Urbi Washingtoni et orbi occidentali

De paus heeft iets over geweld in Syrië te zeggen en niet over Jemen bijvoorbeeld? Of over Honduras? Over Kazachstan? De dubbele morele boekhouding is weer zeer duidelijk. In de gelijkgeschakelde media zal het wel goedgekeurd worden, ik kan alleen maar zeggen dat deze uitgesproken voorkeur voor de Agenda van de NAVO de Kerk van Rome geen goed doet. Alsof er al niet genoeg te zeggen viel.

De illustratie laat Syrische "demonstranten" zien die de dubbele moraal van "het westen" op de hak nemen.

Johan Heesters en de Westertoren

Als je niet goed slaapt is de Westerkerktoren vloekwaardig tot in de hoogste graad. In tegenstelling tot de Zuiderkerk gaat het uurwerk en carillon 's nachts door. Als je er vlakbij wakkerligt is dat geen genoegen.
Men zal het wel een luxeprobleem noemen.

Johan Heesters is overleden zaterdag 24 december, op 108-jarige leeftijd.
Mijn moeder verkneukelde zich er over dat hij tot op zo hoge leeftijd - hij heeft haar ook nog overleefd - actief bleef - dus een uitlui die aan haar is opgedragen.

Verheugt u

Amen, Impressions


Gaudete, Anúna


Opmerkelijk: Office de la nativité de la mère de Dieu, Marie Keyrouz

Opschorting agressie

Grootmoedig schortte de CIA de aanvallen op Pakistan vanuit onbemande bombardementsvliegtuigen op, niet eens bij wijze van kerstbestand, maar omdat het vertrouwen bij de Pakistaanse bondgenoten hersteld moet worden - is het verhaal.
Permanente oorlog is de bestaansconditie van het monopoliekapitalisme. De dagorder blijft daar een einde aan te maken.
Een eenvoudige kerstgedachte voor het jaar 2011.

De noordelijke ziel van het marxisme

Richard D. Wolff werd op het congres Kapitalisme in de jaren zeventig in Tilburg, augustus 1970, aangekondigd als een veelbelovende jonge marxist. Hier is hij over de Occupy-beweging en over de eurocrisis.
Zijn eigen site.

Aardig - een Northern Souldeejay die er ook marxistische analyses tegenaangooit. Ook interessante linkslijst.

De staking en de democratie

Een staking tegen de zogenaamde hervorming van het pensioen heeft de publieke sector vandaag stilgelegd in België.

Jan Blommaert schrijft belangwekkende dingen over hoe in "democratische" kringen dezer dagen wordt aangekeken tegen acties als deze staking, en hoe gaandeweg het idee van democratie wordt ondermijnd.

Een vastgelegd moment

Of het mijn achternichtje is dat zich hier niets van mij aantrekt - ik vermoed het maar kan het niet zeker weten. Ik geloof dat zij ook al verloofd was bij het huwelijk van mijn nicht, waar deze kiek gemaakt is.
"Een karakteristieke pose" vindt mijn nicht over dit portret van mij dat ik heel zelfzuchtig hier plaats, met het meisje dat geen boodschap aan mij heeft. Karakteristiek - ach, iedere foto is een vastleggen en een registratie die ook schijn vastlegt. In de hele sequentie van de dag is dit ogenblik onbelangrijk. Het is vastgelegd.
Ik had toen nog vol donker haar, het was al knap lang. O ja en een snor. De verbazing. De foto duikt op in de lange nasleep van mijn moeders dood. Een barre tijd vastgelegd.

Omstreeks dit ogenblik begon het gezeur over "meisje hebben" en achterbakse praat over "nou ja je weet wel." Gezellige conclusies verbinden aan wat er niet is.
Wat ik mij het best herinner aan die dagen is merkwaardigerwijze dit nummer dat toepasselijk lijkt maar het natuurlijk helemaal niet is.

Relatieve autonomie

Een niet-leninistisch marxistisch weblog, Relative Autonomy de richting van Jacques Ellul in feite en ook de theoretische plaats waar ik mij het meest thuisvoel.

Zo'n anderhalf jaar geleden vroeg ik mij af of Insurgent Notes in aanmerking kwam voor vermelding op de blogrol. Het antwoord is inmiddels: ja.

Vleeskonijn, het woord alleen al

De site is wat onoverzichtelijk en ordelijke presentatie lijkt mij belangrijk in dit geval, hoe het ook zij: Ongehoord doet een boekje of een video open over de konijnenteelt. Ook de zogenaamde diervriendelijke.

Zie hier.

Dubbele boterham met kaas - 2

The North Star Grassman and the Ravens hoefde ik maar uit te klappen en ik keek haar aan – ze leek sprekend op Sandy Denny zoals op die foto. Een aanblik die mij ontroerde. Ik heb haar slechts een keer in het echt gezien, en dan wel onder omstandigheden waarbij ik haar steels teder gekust heb. Het was een vrolijk feest en zij had al wat op toen zij aankwam. Zij typeerde het opperhoofd van de afdeling Amsterdam van de Federatie van Vrije Socialisten trefzeker en met de dodelijke blik van een vrouw. Ik kon er slechts met een bevrijd gevoel om lachen. Mijn loyaliteit lag allang niet meer bij “de federatie”. Dit kan achteraf merkwaardig klinken – de Amsterdamse afdeling was een zeer doenerig gezelschap, misschien wel terecht te typeren als een uitzendbureau voor en van activisten. Maar een affinity group kon je die afdeling maar moeilijk noemen. Dat er toch zoveel actie van uitging mag een wondertje heten.

Degene die ik als “opperhoofd” aanduid had zich gewaagd waar Ger Harmsen ons als studenten zo uitdrukkelijk tegen gewaarschuwd had: Zelf Hegel Lezen. Zonder filosofische bagage van belang kon het Hoofd bij iedere gelegenheid een kruiwagen met blijkbaar enig verband met Hegel houdende termen leegschudden. Soms was dit bijna grappig, meestal niet. Dat er geen eruditie van belang achter deze woordenvloed stak moest je zelf merken. Je kon dan maar beter niet meer bij de club zijn. Het breekpunt kwam op een ogenblik waarop ik mij toch al afvroeg of ik er nog zin in had bepaalde Kameraden tegen te komen in dit verband.

Het punt kwam toch nog onverwacht maar zeer zeker. Eerst werd de Sandy-lookalike als Agente aangemerkt. Zij was geen anarchiste, had nooit aansluiting bij de Federatie gezocht, had zich in De Beweging binnengewerkt. Ik dacht aan de pamfletten waarvan ik haar en de door haar opgerichte actiegroep kende. Eigenlijk kende ik daarvan alleen nog twee andere vrouwen die mij zeker ook redelijk dierbaar waren en die ik vertrouwde. Maar ik zei niets, juist omdat het dan meteen een delicaat onderwerp was. Een delicaatheid die toch wel kwam: “ze laat zich n***en door X. en daarom vindt ze zichzelf arbeider.” “Zo praat je niet over een vrouw en zeker niet over een vrouw die ik zelf gekust heb”. Nee, ik heb het niet gezegd, ik heb nooit - tot op dit punt – de kilte en de weerzin die ik voelde bij deze zin, achteloos uitgesproken aan de stencilmachine, als reden opgegeven waarom ik genoeg had van het Georganiseerd Anarchisme. Het was het doorslaggevende ogenblik, het was niet De Grote Reden. Voor ongeloof in organisatie van anarchisten als anarchisten was ik in tweeëneenhalf jaar klaargestoomd.

Het haringgratenmoment, u kent het verhaal van Reve – zoniet, dan jammer. Ik heb het anarchisme als gedachtengoed en streven nooit opzijgezet, wel De Organisatie. Als De Organisatie laster jegens door mij geachte medemensen met zich meebrengt, dan maar geen organisatie...

Wat zijt gij voor een vent?

Pasolini heeft ooit geschreven dat een student die een steen naar een politieagent gooit klassestrijd voert - en hij wist wie de arbeider was in dit geval.
Ik heb deze uitspraak lang als waar beschouwd en misschien is hij op een bepaald niveau nog steeds waar. Men gooit geen stenen.
Men kan beter kwaad ondergaan dan het zelf begaan. De revolutie zal geweldloos zijn of zij zal niet zijn.
Toch: wat zijn dit voor mensen die hiervan hun werk maken? Tot nu toe vermijd ik dit soort beeld hier juist omdat ik dit soort kwaad niet wil vertonen en liever het goede althans het hoopgevende beklemtoon.

Het hoopgevende in verband met het hier vertoonde is: het is niet onopgemerkt gebleven. De hele wereld kan zien hoe politie in New York, Caïro, de Filipijnen, Melbourne [filmpje, wees gewaarschuwd] enzovoort enzovoort nodeloos optreedt en zich laat kennen als laf, machtswellustig en gewelddadig.

Hoe nuttig deze opsomming uit verdachte bron [politiegeweld "in eigen land" zal altijd worden goedgepraat] ook is: het speelt zich overal af, niet alleen in de Arabische wereld. Omdat deze zich vooral roert zijn er vooral beelden vandaan te halen.

Voor Occupy/Uncut 2.0

Deze heb ik eens in een flits zien langskomen op het net en niet meer teruggevonden. Tot vandaag.
Een samenvatting van de "Chicagoschool" en het zogenaamde neoliberalisme.
Hij wordt vindbaar als je de tekst precies weet.
"We told them the wealth would trickle down".

Het vuile werk

Steely Dan live in 2011. De linker zangeres heet geloof ik Carolyn Leonhart.


Ian Matthews, singleversie.


Oorspronkelijke versie met Dave Palmer

Het beloofde land van Manfred Kyber

Der Geweihte des Grales

Alle Tiere sind Geschöpfe Gottes –
bringe ihnen der Liebe Gral
und tilge von deiner entweihten Stirne
der Menschheit blutiges Kainsmal.

Alle sind deine Brüder und Schwestern,
mit dir in die Kette der Dinge gereiht.
Erst wenn das letzte Geschöpf befreit ist,
bist du, Befreier, selber befreit.

Über allem, was atmet, halte schirmend,
Geweihter des Grales, deinen Schild.
In allem, was atmet, bist du und dein Leben
und Gottes Ebenbild.

Manfred Kyber, ik heb de naam altijd met enig argwaan aangehoord. Voorzover ik kan nagaan is hij antroposoof, en al zijn er raakvlakken tussen christen-anarchisme en antroposofie, er zijn redenen die ik hopelijk niet hoef te noemen om gereserveerd te staan tegen deze stroming. En dan lijkt Kyber toch marginaal verbonden aan deze antroposofie, en hij wordt een voortrekker op het gebied van dierenbescherming genoemd.

Het land van belofte is in zijn ogen de wereld waarin dieren elkaar niet meer opeten. Het is mooi dit te denken, sprookjesachtig - het precieze woord is legende - maar het hoogste streven lijkt mij nog steeds de wreedheid van mens tegen mens en van mens tegen dier te overwinnen.

Een site naar hem vernoemd en nog een (met strepie).

De wreedheid achter een reepje

Naief, en ik zal het niet meer doen. Als ik in het Verenigd Koninkrijk ben geef ik de voorkeur aan Cadbury als merk voor chocolade. Ik weet wel dat het een groot merk is dat inmiddels ook is opgeslokt door een groot concern uit de VS dat onmiddellijk na de overname begon te jammeren dat ze een miskoop hadden gedaan - zo hoort het tegenwoordig.
En is de cacao voor de chocolade aangekocht volgens eerlijke handel?

Maar ja, Beatrice Cadbury heeft haar steentje bijgedragen aan het Nederlands religieus-anarchisme en het bedrijf, een Quakerfamiliebedrijf tot de overname, had een eigen garden city in de geest van Ebenezer Howard.

Achterhaald door de vegetarisch/veganistische dierenbevrijdingsbeweging, en nogal duidelijk.

Site van de activistisch ingestelde vegetariërsbond van Groot-Brittannië.

Anarchistische spiritualiteit

Beduusd door de ontdekking van aan christen- of religieus-anarchisme gewijde sites.
Een email van een makker uit Brazilië opende een wereld waarin een halfjaarlijks tijdschrift gewijd aan anarchistische spiritualiteit verschijnt.
Desbetreffende kameraad heeft zelf onder andere Vernard Eller's Christian anarchy vertaald en heeft hier zijn eigen site.

Ik heb eigenlijk niets met facebook, was er toevallig even - ben er altijd alleen maar toevallig en zie dan de zinloosheid ervan bevestigd - maar dan word ik er aan herinnerd dat ik lid ben van de groep Christian anarchism of zoiets.
Hier iemand die het licht net gezien heeft.
"Vind ik toch wel leuk".

De teksten van Paul Cudenec moet ik nog op mij laten inwerken. Hij is anarchist, citeert al de juiste auteurs zal ik maar zeggen, maar laat niet blijken dat hij beseft in een bepaalde traditie te staan. Hier een los stuk over tijdsbeleving.
Een brochure getiteld Antibodies [pdf].
Een droom opgeschreven [zoals gesignaleerd door Vast Minority] en zijn site.

Slaapkamerblik

In de rechterooghoek reclame, de prijs voor de gratis mailbox die je waarschijnlijk ook betaalt voor niet-gratis mailboxen.

De afgebeelde dame werpt haar blik niet op mij maar op de persoon die haar hand vastpakt, dat is wel duidelijk. Maar de blik is heel veelbetekenend. Het vervolg kan niet in het bos plaatsvinden. Of wel?

Dan vestigt zich in mijn blikveld waar het over heet te gaan: rechtsbijstandsverzekering. Voordelig je gelijk halen.
Natuurlijk. Dat is logisch, hè?

De banken weten echt niet meer hoe ze zich moeten verkopen.

Weidekippen

Het heeft meer dan vijf jaar geduurd, maar ik vermoed dat ik nu weet hoe een weiland met legkippen er uitziet. Het lijkt een dierwaardig bestaan, al klinkt "drieduizend" nog wel als erg vol.
Dierwaardiger dan de bio-industrie, zo dan maar.

Het einde van het kapitalisme

Een afgestudeerde geologe die in een dumpzaak werkt voor haar uitkering - als geologe blijkbaar al opgegeven op haar tweeëntwintigste - bij de westerburen.

Tegen deze toestanden is de bezettingsbeweging opgekomen, in de Arabische wereld, in Italië, Spanje - en tenslotte in de Verenigde Staten.

Maar het kan nog erger: geld meebrengen voor je "gestudeerde" werk.
Something's gotta give.

Ik heb deze kleine post deze dramatische titel gegeven omdat dit soort verhalen precies aangeeft wat de titel zegt: de loonarbeid, wezenlijk voor de kapitaalsverhouding, wordt opgeheven. Dit alles is deel van de refeodalisering.

Arbeidersstrijd in China

Wanneer heeft de zich noemende Volksrepubliek China de pretentie van socialisme laten vallen? Het precieze jaartal is onduidelijk. Het is geleidelijk gegaan, ook al is het al even planmatig voorbereid.

Men moet zich dat indenken: miljoenen mensen worden in het kader van de proletarisering (!) van huis en haard verdreven naar de steden waar de industrie die Europa en Noord-Amerika ontvlucht is mensen blijft opnemen.
Hoewel - ook binnen China kunnen lagerelonenstreken gevonden worden. En dan verhuist de fabriek weer vanuit Sjanghai naar waar ze minder praatjes hebben en de lonen lager zijn.
Drie sites die van belang zijn voor het volgen van de zelfstandige arbeidersstrijd: een trotskistische, een sociaal-democratische en een anarchistische.
De anarchistische nieuwssite houdt ook de rest van Oost-Azië in de gaten.
Het is hartverscheurend dat in Cambodja dat ingericht was als moorddadig werkkamp van 1975 tot 1979 nu onder de vlag van de zich noemende vrije markt de toestand weinig anders is.

Weggesleurd worden

I learned it all the hard way, Howard Tate


See you at the gogo oftewel The Incrowd pt.2, Dobie Gray

Dobie Gray en Howard Tate zijn beiden afgelopen week overleden.

Rood front, kameraden!

Rot Front, Rood Front dus - het blijkt te horen bij een stalinistische partij die iets opheeft met Noord-Korea die Sint-Petersburg Leningrad blijft noemen - en die de straat op is gegaan gisteren 10 december 2011. Samen met wat er toch wel uitziet als anarchisten, als het niet die van de tweede illustratie zijn dan waren zij er in ieder geval wel.
Meer uitingen van anarchisten op straat gisteren hier.

Ik ben zeer op mijn hoede over berichten die melden dat Rusland opstandig wordt. Geopolitiek komt het "het Westen" heel goed uit, destabilisering van Rusland (als we er even aan voorbijzien dat het om een kernmacht gaat die maar beter "stabiel" kan blijven). Maar ik geloof niet dat de CIA nu rode fronten en anarchisten gaat sponsoren om de straat op te gaan.

Het merkwaardige is ook: als de verkiezingsuitslag in Rusland vervalst is ende tweede partij eigenlijk de eerste is - dan zijn dat de communisten.
Daar zou ik als markteconomisch ideoloog en belanghebbende niet geheel gerust op slapen. De wereldwijde opstandigheid heeft allang China en andere Oostaziatische landen bereikt, Rusland leek tot nu toe rustig.
Maar de grenzen van het kapitaal zijn overal hetzelfde, en de kennismaking met "de markteconomie" is de "99%" in Rusland al helemaal rauw op het dak gevallen.

Een compromis van de Poetinpartij met de oppositionele communisten zou in het politieke spel - los van een omwenteling - een verstandige zet zijn voor allen die verstandig willen blijven lijken.
Wij beleven interessante tijden.

Groot ontwaken

"Amazing Grace" by "The Great Awakening"
De herkenningsmelodie van Radio Geronimo.
Roept nog steeds de gevoelens van spanning en verwachting op, ruim veertig jaar later


Rag doll, versie Brian Poole and the Tremeloes


Woman of the ghetto, live in Montreux, Marlena Shaw

Herfstbeeld 2011 - 3

Op deze foto staan vruchtlichamen van zeker vier verschillende zichtbare paddestoelen. Wie ze op naam kan brengen of meer ziet: graag...

Iedere dag zijn eigen kwaad

Terwijl ik geïnterviewd wordt over de malafide zogenaamde woonstichting De Key wordt op last van hun huisadvocaat het Amsterdamse Beursplein (gedeeltelijk) ontruimd. Na afloop van het interview ben ik even vergeten naar het plein te gaan. De contrarevolutie is echter gefilmd.
Bekende motieven, ook genoemd bij allerlei ontruimingen in de Verenigde Staten: hygiëne, veiligheid, en in Amsterdam: het plein moet weer aan de stad teruggegeven worden. Vond de schande van Rijnsburg, zich noemende burgemeester van Amsterdam.
Wat foto's van bezoeken aan Occupy Amsterdam in eerdere fasen.

Eerder die dag of de avond er voor een ander offensief in het kader van de preventieve contrarevolutie: de site van Joke kaviaar door het openbaar ministerie stilgelegd. De gelijkgeschakelde media meldden dat "de rechter" dit gelast had. De zogenaamde onafhankelijkheid kunnen we met heel wat korreltjes zout nemen maar zo zat het toch niet, en de Nederlandse justitie is zo handig dat het niet lang geduurd heeft [ik heb in de linkerbalk toch maar even de spiegel in plaats van de tijdelijk stilgelegde site opgenomen].

Hoezo failliet

Annie Leonard en de Story of Broke

Over de goedheiligman - 2

Anton van Duinkerken heeft in zijn Geschiedenis van Sinterklaas van de legende(n) weer een legende gemaakt - wat gelezen moet worden, letterlijk. Of het boek van 1948 nog gelezen zal worden is een vraag.

Het is een tour de force alle ingrediënten van de legendarische Sint-Nicolaas te verwerken in een soort heiligenleven, waarin ook een Ethiopische knecht Petrus een hoofdrol speelt. Als vroeg christen doet Sinterklaas hier soms ook als het ideaal van christen-anarchisten aan, maar het mooiste aan het verhaal is de mate waarin de schrijver de bisschop bij zijn leven magische trekken toekent: de gave van bilocatie, waarzonder geen geloof in Sinterklaas mogelijk zou zijn en zijn aanwezigheid in het hier en nu - althans het hier en nu van 1948, het jaar van uitgave van het boek (bij Paul Brand te Bussum).
Een pietluttigheidje: cactushagen waren er niet in de derde en vierde eeuw in Klein-Azië. De cactus komt uit Amerika.

Het dient gelezen te worden, maar Van Duinkerken hoort bij de grote stoet Nederlandse auteurs die moedwillig aan de vergetelheid prijsgegeven is. Hij zij bij dezen in herinnering gebracht.

Een gelegenheid tevens om op het Sint-Nicolaasgenootschap te wijzen.

Heerlijk avondje

Een regime dat "illegaliteit" illegaal verklaart en de jacht op mensen hoopt te intensiveren - website gewijd aan vluchtelingen op straat.
Het klinkeren van opgesloten vreemdelingen hartje winter is al jaren gangbare praktijk; Oudejaarsavond is een bekende dag om nog even "op te ruimen". Doordat nu een groep geklinkerden demonstratief ging Occupy-kamperen voor de ingang van het detentiecentrum in Ter Apel is deze gewoonte nogal zichtbaar geworden.

Het voor de PvdA als "te SP" beschreven Kamerlid Spekman heeft vragen gesteld dienaangaande. Hij zou de antwoorden bij voorbaat moeten kennen.

Hoe gaan uw diensten in de praktijk om met het op straat zetten van uitgeprocedeerde vreemdelingen in de kou? Kunt u dit aangeven voor de verschillende locaties vanwaar uit vreemdelingen mogelijk op straat kunnen belanden, zoals asielzoekerscentra, de VBL, de gezinslocaties en de detentiecentra? Wat is de inhoud van de werkinstructies die gelden voor die diensten als het gaat om het op straat zetten van vreemdelingen in de vrieskou?

Neederland, zoals Joke Kaviaar consequent schrijft.

Were you there when they crucified the movement?

Chris Hedges spreekt rake en ware woorden over de bezettingsbeweging en Jezus.
Meer over de hongerstaking in verband met een stukje grond dat eigendom is van een kerk.

De zon van mei 1968

Belangwekkende artikelen over de revolutionaire wind die door de metropolen waait: Stéphane Hessel, David Graeber, drie maal Immanuel Wallerstein.

Slapen in gescheiden kamers

Band of gold, Freda Payne
Destijds in 1970 vroeg ik mij nog niet af wat het vertrek van de bezongen man eigenlijk kon inhouden. De tekst blijft een tikkeltje duister.


Love grows (where my Rosemary goes), Edison Lighthouse.
Studiogroep met motowneske strijkers.


LA woman, Doors
Geheid succesnummer bij feestjes op de studentenflat.

Vijftig jaar belofte van onafhankelijkheid voor Papua Barat

Demonstratie in Manokwari, Papua Barat. De verboden morgenstervlag vervangen door de vlag met de davidsster - opmerkelijk. Er wordt een nationaal verhaal ontwikkeld door de onafhankelijkheidsbeweging, waarbij de instelling van de Nieuw-Guinearaad door de Nederlandse koloniale overheid eigenlijk als onafhankelijkheid gezien wordt. Het is vijftig jaar geleden, ik zal dan wel oud zijn maar ik heb als jongeling het nieuws intensief gevolgd destijds - zo werd het zeker niet gepresenteerd indertijd.

Wat wel heel duidelijk is, is dat Nederland de beoogde kolonie die "naar de onafhankelijkheid geleid" werd danig in de steek heeft gelaten. Onder druk van de VS, zeker, maar het gemak waarmee links en rechts het belang van de mensen in West-Nieuw-Guinea opzij werd geschoven is onvergetelijk.

En haalt deze schietpartij de nationale "kwaliteitspers"?

De grote kladderadatsj aangekondigd

Het merkwaardige is dat niemand weet of merkt wat er aan de hand zou kunnen zijn. Dat de euro aanvoelt als de gulden is gewend. Deze prijsopdrijving is deel van het dagelijks leven.
Dat de Markteconomie inmiddels vervangen is door "de markten" is nieuw in het theater. Dat Griekenland aan de rand van de afgrond stond, en desnoods Italië is met racistische praat over luie en corrupte zuiderlingen aan de kant te vegen.



Nu wordt de totale ineenstorting van de euro voor het einde van de volgende week aangekondigd. De BBC kondigt opvallend veel programma's aan over "het einde van het kapitalisme". Tegelijkertijd wordt er meesmuilend gedaan over verzet, de Occupy-beweging, de algemene staking in de "publieke sector". De algemene voorzieningen liggen nog steeds en misschien nog wel meer dan ooit onder vuur, de dagelijkse kletspraat is dat "de belastingbetaler er voor opdraait" en dat het maar eens afgelopen moet zijn met die goede pensioenen en het onflexibele ontslagrecht enzovoort enzovoort.

Het is oogsttijd voor de preventieve contrarevolutie die ruim veertig jaar geleden is ingezet - misschien was Kent State wel het startschot.
Maar is het socialisme als alternatief geheel uit het vertoog verdwenen?

Spring op spring af

Mij vertelt men er niet van en ik heb het busje toevallig vandaag zien rijden, het gaat niet bepaald frequent - ik zou het toch eerder hebben moeten tegenkomen lijkt mij.
Maar goed, de Amsterdamse Opstapper, blok aan het been van gemeentelijke zeurpieten, wordt nu privaat geëxploiteerd, al sinds half oktober.

Waar de overheid het laat afweten mag zeker particulier initiatief ingezet worden. Jammer dat het zo duidelijk als toeristische voorziening wordt gepresenteerd.

Nog maar eens het oorspronkelijke plan dat "op het bureau van de directeur" heeft gelegen.