Het masker van de parlementaire democratie wordt afgezet - het was al carnavalesk onder Berlusconi, maar zelfs hij heeft "de markten" tegen zich gekregen. Wat zal het excuus zijn om regeringen te installeren zonder parlementaire basis, in Athene, in Rome?
Ik moet toegeven dat ik nog een ronde achterliep met mijn gedachten over een mogelijke militaire staatsgreep in Griekenland speciaal. Staatsgrepen dezer dagen brengen IMF-mannetjes naar voren. Bureaucraatjes die de witgewassen economenkwek verkopen, hun uniform bestaat uit een bepaald soort niet te duur pak.
Het is nu zover in Europa. De tiersmondificering gaat door.
En de oorverdovende stilte van de kameraden van Krisis en Exit! begint nu toch wat pijnlijk te worden. Al vele maanden is er een straatbeweging op gang met duidelijk antikapitalistische ondertonen of boventonen, er wordt politiek-culturele ruimte geschapen ter linkerzijde zoals het pakweg een jaar onmogelijk leek. En de waardecritici zwijgen. Wat is dit voor kritische theorie van de samenleving?
De kat uit de boom kijken: zweemt dit nu naar antisemitisme of niet? Die gedachte kan ik niet onderdrukken bij dit zwijgen. Als dit het enige of belangrijkste criterium is om te zwijgen dan wordt de kritische analyse nogal ongeloofwaardig.
Ter linkerzijde hoort niet gezwegen te worden over de Acampada/Occupybeweging, ook al is de duiding misschien nog moeilijk wegens het onuitgekristalliseerde van het geheel. Maar als Pete Seeger en Arlo Guthrie, als Noam Chomsky en Naomi Klein er bij zijn is zwijgen ongepast. En hoewel ik ook wel enige moeite heb met de retoriek over "de 99% tegen de 1%" ben ik er van overtuigd dat er geen potentieel antisemitische calculus achter deze leuze verborgen zit. De enige die deze kaart uitspeelt is de Murdochpers, dit zegt genoeg.
Dus: stop met zwijgen.
Illustratie: Londen 9 november 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten