De grens die ons gepasseerd is

Een bekentenis met betrekking tot de Alamo, bezongen in de vorige blogpost.
Ik heb het geplaatste nummer van Marty Robbins tijdenlang heel mooi gevonden, aangrijpend en het verhaal over het beleg van dit fort ontroerend. Het werd je als kind ook niet bespaard: het verhaal van Davy Crockett in Mickey Magazine, het Vlaamse Disneyblad besteedde er uitgebreid aandacht aan. De naamgever van het verhaal wordt in een van de laatste plaatjes over de kling gejaagd.

En natuurlijk weet je dat Santa Anna een slechterik was die het op deze helden voorzien had - er was ook nog een heuse indiaan bij, dus die moest wel aan de goede kant staan in geval van twijfel. De speelfilm met John Wayne heb ik pas heel veel later op televisie gezien. Op een ogenblik waarop ik wist dat als Crockett zegt dat "republiek" hem heel goed in de oren klinkt er een ideologisch kletspraatje verkondigd wordt: was México dan geen republiek?

Texas is een van de stadia van de manifeste bestemming: onderdeel van de voormalige Spaanse kolonie México, via een staatsgreepachtige constructie zich onafhankelijk verklarend terwille van Engelstaligheid en aansluiting bij de slavenstaten van het zuiden. De slag bij de Alamo hoorde bij de annexatie van dit Mexicaanse gebied. De truc is ook uitgehaald met Hawaii later. Misschien hebben de bolsjewieken er van geleerd met al die "onafhankelijke republieken" na de val van het keizerrijk, die spontaan om aansluiting bij de Unie van Socialistische Sowjetrepublieken vroegen. Het moet wel haast.

Ik heb "de Alamo" veel langer geloofd dan andere ideologische verhalen over vrijheid en democratie zoals ze nog dagelijks worden opgedist.

"Wij zijn niet de grens gepasseerd, de grens is ons gepasseerd", is een van de leuzen van de illegaal genoemde Mexicaanse "immigranten" die op grote schaal geweerd en gedeporteerd worden uit de "Verenigde Staten".
Wie is schuldig?
De Verenigde Staten zijn Europa uitvergroot. Europa zal met zijn schuld moeten leven.