De gelijkenis van de werkers van het laatste uur is waarschijnlijk nog moeilijker te verkroppen voor wie in het tijdperk van de Driftig Calculerende Burger leeft dan de Verloren Zoon. Toch is het glashelder: de werkers van de gehele dag hebben de klus op zich genomen voor het loon van 1 denarius. De werkers van het laatste uur krijgen ook een denarius, tot sjagrijn van de werkers van de gehele dag. We moeten het verhaal maar gauw in zijn symbolische betekenis zien, nietwaar...
Dat de niet-verloren zoon eigenlijk ook een berekenend sjagrijn is is ook even slikken. Waarom beklaagt hij zich? Was zijn trouw aan zijn vader toch niet zo onbaatzuchtig als hij zelf dacht - en misschien de toehoorders ook dachten.
Dat Eckhart Marta het beste deel laat kiezen en niet Maria, gewoon doordat zij haar taak uitvoert die toch door iemand gedaan zal moeten worden, is een dialectisch exegetisch hoogstandje. Maar Eckhart is wellicht net op tijd gestorven om niet als ketter omgebracht te hoeven worden.
Ik vind het een teken aan de wand dat de bergrede voor hedendaagse "westerlingen" aan de hand van boeddhistische kanttekeningen uitgelegd wordt. Ook al is het niet de eerste keer. En de parallellen tussen de leringen van de Boeddha en Jezus zijn niet onbekend.
Niettemin, neem er kennis van:
Katharina Ceming, Wees niet bezorgd - een boeddhistische lezing van de Bergrede, uitg. Averbode/Meinema. (Oorspronkelijke Duitse titel: Sorge Dich nicht um Morgen - die Bergpredigt buddhistisch gelesen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten