21 augustus

Dit is het stuk dat ik gisteren op de een of andere manier niet kon schrijven - laat ik het maar op blokkade houden.

21 augustus is voor mij nog steeds de gedenkdag van de invasie in Tsjechoslowakije, het vertrappen van de hoop voor Oost-Europa en in ieder geval voor Tsjechoslowakije. Het was de gewelddadige punt achter "mei '68".
De bezetting werd officieel uitgevoerd door de lidstaten van het Warschaupact, waarbij alleen Roemenië uitdrukkelijk niet meedeed.

21 augustus 2011 is de dag waarop gewelddadig gewaarschuwd wordt tegen de "Arabische lente", en tegen de mediterrane revolutiebeweging in het algemeen. De Noordatlantische Verdragsorganisatie was al veel eerder begonnen Libië met bommen te bestoken, vanuit al dan niet bemande vliegtuigen.

Het zou mooi zijn geweest, na Tunesië en Egypte, als het ware een dominorij, zoals in Oost-Europa 1989 - een voor een vallen de Arabische dictaturen om. Libië leek de volgende domino - maar al spoedig eigende de NAVO zich de opstand toe door middel van een frauduleuze VN-resolutie (zijn er eigenlijk andere?). Deze annexatie was tevens een waarschuwing tegen opstandige bewegingen in andere landen - en die zijn er volop: Jemen, Oman, Jordanië, Marokko, Syrië - alleen de laatste wordt breed uitgemeten in de gelijkgeschakelde media. En Bahrein, dat door een Broederlijke Interventie van Saoedi-Arabië tot de rust van het graf teruggebracht is.
Om van de overkant van de Middellandse Zee te zwijgen.

Wie de "opstandelingen" in Libië zijn kunnen we nauwelijks weten. Men voert de vlag van het koninkrijk dat geen twintig jaar bestaan heeft. Men heeft de eigen opperbevelhebber geliquideerd precies op de dag waarop nota bene het Verenigd Koninkrijk deze opstandelingen als het wettig gezag van Libië heeft erkend. Deze gretigheid is al veelzeggend. In tegenstelling tot de twee buurlanden waar de volksopstand geslaagd is is Libië een olieland. Het had uitdrukkelijk het hoogste levenspeil van het gehele Afrikaanse continent.

Gadhdhafi was (is) een dubbelzinnig dictator. Zijn officiële streven was "de massa's" de macht te geven, hij had geen officiële status (meer). Hij zal het enige staatshoofd ter wereld zijn dat Bakoenin bestudeerd heeft en met instemming citeert. En dat zichzelf geen staatshoofd noemt.
Natuurlijk draait Michael Alexandrowitsj zich in zijn graf om bij de gedachte. Maar er is iets meer aan de hand met Gadhdhafi dan de dagelijkse propaganda zal voorstellen.
Dat Libië als zodanig niets te maken heeft met "Lockerbie" is een publiek geheim waarover niettemin quasi-zedig kabaal gemaakt mag worden alsof men het niet weet.

Dat "de massa's" tenslotte Gadhdhafi zelf zouden afzetten zou logisch zijn geweest. Maar dit is niet gebeurd. Libië wordt een neo-kolonie zoals Irak, en het zal niet meevallen voor de NAVO.

De dynamiek lijkt een beetje weg uit "de beweging van 2011". Lijkt - er zijn nog geen zekerheden. Žižek heeft wel gelijk dat er eerder een geest van revolte heerst dan van revolutie, maar de beweging is misschien, en ik zeg erbij: hopelijk, nog helemaal niet uitgekristalliseerd. En ontwikkelingen kunnen snel gaan.
De wereldrevolutie is geen wenselijkheid, zij is een noodzaak.