Ik stel mij de hemel voor als een bibliotheek, heeft Jorge Luis Borges gezegd. Zijn gezichtsvermogen was danig aangetast en hij kon niet meer zelf lezen de laatste jaren. Ik reken er op dat de hemel zo is.
De geleerde is iemand die bij een bepaalde uitspraak wijst op een rug in de kast, of er een deel uitpakt en na enig zoeken met het toepasselijke citaat komt. "Daar staat het in," of "Zoals Leopold het zo mooi verwoordt in..." (zoekt naar wat hij natuurlijk toch al weet maar voorlezen is indrukwekkender).
In de praktijk werkten mijn boekenkasten niet zo. Waarmee ik overigens meteen wel zeg dat ik zo'n geleerde ben, ja. Mijn boekenkast was deels omgevallen, of kon het niet meer aan en in twee van de onontkoombare billy's waren de rijen dubbel. Dat is vanzelf al minder makkelijk zoeken.
Ik kan heel veel erover schrijven, ik kan mij tot de kern van wat er afgelopen week gebeurd is beperken. Als het gedaan is hier is de weg ook weer vrij voor waar dit weblog de afgelopen zes jaar aan gewijd is geweest en waarvoor het bedoeld is.
Wie in deze tijd een woning huurt in Nederland is uitgeleverd aan heilstaatachtig gesnuffel door een semi-overheid. Misschien is het niet zo met "kleine" huiseigenaren, maar de woningbouwcorporaties bemoeien zich met de hoogte of laagte van je inkomen, de frequentie waarin je slaapt op het adres waarvoor je huur betaalt en meer - het wordt hier krachtig verwoord. (Wel met retorische overdrijving: ik heb een zekere mw. al dan niet drs. Van der Schaft-van Nimwegen geschreven dat zij vooral mijn EPD eens moest raadplegen, het antwoord - vermoed ik - lag op het nachtkastje naast het sterfbed van mijn moeder. In de praktijk is er geen Elektronisch Patiënten Dossier en zal het er wellicht niet komen).
Mijn oorspronkelijke huisbaas was de voortgezette Stichting Studentenhuisvesting Amsterdam, het huis was een bergplaats voor overjarige studenten. De meeste bewoners zijn nooit afgestudeerd, vastgelopen in gewoonten die de concentratie niet bevorderen. Wie wel afstudeerde vertrok ook.
Behalve ik dan. Wel afgestudeerd, niet vertrokken.
Het pand kwam in handen van Stichting Lieven de Key, die de Amsterdamse studentenhuisvesting overnam. Deze stichting werd uitgebouwd tot een heuse huisjesmelkorganisatie, met overname van woningbouwvereniging Onze Woning, en zij heet inmiddels Woonstichting De Key, nog steeds op zijn Nederlands uit te spreken. In samenspraak met beroepswerkloze en sociaal geheel dysfunctionerende bewoners is er de afgelopen anderhalf jaar verscheidene malen bij mij ingeslopen en de firma Stichting De Key meende te mogen concluderen dat ik maar moest opzeggen want ik woonde niet waar ik woonde, vond men.
Achter mijn rug om is er aan gewerkt om mij in de meest letterlijke zin mijn huis uit te gooien. Maandag 11 juli werd dit uitgevoerd.
Een "mijnheer van de gemeente" had besloten dat er zich niets van waarde in mijn huis bevond en dat alles al na drie kwartier opgeruimd kon worden door een wagen met grijper. Een "mijnheer" die blijkbaar gekwalificeerd was te beoordelen dat mijn collectie christen-anarchisme respectievelijk Northern Soul (om het daar maar even bij te houden) niets voorstelde. Ongekende deskundigheid in kringen waar men toch vooral functioneel analfabetisme zou verwachten.
Toch ben ik zo vrij er een andere mening op na te houden over mijn eigendommen.
Ik ga het verhaal niet zo lang maken als zou kunnen. Het werd een lange dertig uur waken en bergen, zonder veel subtiliteit.
Als je met zoveel slechtheid - als van het vernielzuchtig voetvolk van zich noemende Woonstichting De Key - geconfronteerd wordt komt ook het goede in de meeste mensen voor je tot uiting. Tot bij de politie aan toe (enkelen toch). Ik heb zelf mijn goede vriend en kameraad van bijna veertig jaar lang opgeroepen, en hij was een flink deel van de tijd beschikbaar. Een makker die zo'n dertig jaar geleden een eigen anarchistisch blad uitgaf liep langs en heeft meegeholpen (De Lachende Sater). Ik heb het naburige Fort van Sjakoo om hulp gevraagd - als bijna-medeoprichter rekenend op begrip en hulp in de strijd tegen een georganiseerde boekverbranding - en ben allesbehalve teleurgesteld. Ook een voormalig naburig kraakpand kon ingeschakeld worden. Vanuit het Jeannette Noelhuis heb ik ook hulp gekregen. En van mijn familie, aan wie ik niet in eerste instantie gedacht zou hebben. En bovenal van mijn levensgezellin die ik in de eerst gepubliceerde versie hier nog was vergeten te vermelden ook.
En de vele meestal naamloze passanten. Sommigen kende ik van oudsher uit de buurt, al van voordat ik er zelf woonde. Andere buren leerde ik in al hun aardigheid deze laatste nacht onder de Zuidertoren kennen.
Als ik tranen kan opbrengen om dit alles is het bij de gedachte aan de hulp die ik gehad heb van mensen en ik ben er zeker van dat ook vanuit het onzienlijke bijstand is verleend.
In welke staat het dan ook verkeert na de aanval van de barbaren, het is gered - de aanvallen van de "Stadsreiniging" afgeslagen, de meeste van de morgensterren ook (mijn eerste computer heb ik moeten laten gaan, dag manuscripten), het is gered.
Aan het hoofd van de zogenaamde Woonstichting De Key staat een VVD'er, oud-minister van oorlog die deze oude en zijn nieuwe functie gemakkelijk combineert met het voorzitterschap van de Orde van Medisch Specialisten en een lidmaatschap van de Eerste Kamer. De rest van het lijstje boekverbranders heb ik niet geraadpleegd, op PSP-relict en GroenLinkser Leo Platvoet na, die ik misschien moet danken voor de indirecte waarschuwing aangaande de aanval maar echte dankbaarheid kan ik niet opbrengen.
De foto is van buurtgenoot/passant Henk Vink.
Amen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten