Verbazend hoe demonstraties terwille van democratie (waardigheid en vrijheid) neergeslagen mogen worden in bepaalde landen en in andere niet.
Over Swaziland hoeven we niet te horen hoe de politie namens de absolute monarch tekeergaat.
De vierde opgesloten "opposant" in Bahrein in twee weken overleden in twee weken overleden - doorlopen, hier is niets te zien.
Ach, Syrië - het werd vaak als volgende mogelijke revolutieland genoemd maar op de een of andere manier geloofde ik het (nog) niet. En hoewel het regime natuurlijk weg moet is dit nu eens een land waar ik mij zorgen maak over het vervolg - misschien omdat ik het een beetje ken. We zullen zien.
Viel Oeganda tot nu toe buiten de radar? Tenslotte is de zittende president een groot vriend van de Verenigde Staten. Dus een schot op een oppositieleider...
De ontknoping in Ivoorkust heeft plaatsgevonden met hulp van Franse militairen, als altijd bereid er op te slaan in voormalige koloniën. Zou een nieuwe, met de werkelijkheid en menselijke waardigheid overeenkomende naam voor het land, een idee zijn voor het nieuwe regime?
De foto van blije vrouwen in Ivoorkust trof mij om iets geheel anders waar ik spoedig op terugkom.
Bij wat er in Nederland broeit ben ik ook op afstand betrokken en ik zou willen dat ik er niet mee te maken had. Op de beschreven revalidatieafdeling (Sint-Jacob, het voorportaal van de hel) is mijn moeder definitief gebroken. Ik kijk van geen van de beschreven wantoestanden op, ik heb ze kunnen zien, mijn moeder heeft ze ondergaan.
De volgende Dwaze Kinderenzaterdag wordt al als volksprotest aangemerkt. Ik kom hier ook apart op terug.
Terug na een dagje in de rust van de woestijn.
Tachtigste verjaardag van de Tweede Spaanse republiek. De jarige was niet present op haar feestje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten