Twee keer wordt een foto van mijn moeder opgehouden bij de manifestatie "Dwaze kinderen" gisteren 2 april. De foto zal van zo'n tien jaar geleden zijn. In eerste instantie vind ik het een erger idee dat het decor er een maand geleden nog was dan dat de twee levende wezens op de bank er niet meer zijn. Vreemd natuurlijk. Aan de verdwijning van het decor heb ik zelf bijgedragen.
De kat is gestorven in de zomer van 2004.
Mijn moeder klaagde sindsdien over eenzaamheid, de laatste zorg voor iemand was weggevallen. Speciaal de zondag was moeilijk. Steeds was er hetzelfde telefoontje op zondag en als wij dan voorstelden op visite te komen was dat niet nodig of zelfs ongewenst. Alleen de telefoon was genoeg, en de telefoon kwam neer op de klacht dat zij eenzaam was.
Het klagen over eenzaamheid gaf voor "de huisarts" in Osiraburcht Sint-Jacob misschien wel de doorslag geen antibioticainfuus te laten toedienen. Maar volgens mij was de klacht over eenzaamheid van wat achteraf haar laatste dagen zouden blijken te zijn geheel anders dan het zondagse telefoonritueel. De betrokken huisarts had mijn moeder nog nooit gezien en ging alleen op het dossier af.
Tranen schieten in de ogen van Louis, een van de organisatoren van de manifestatie en een van de twee initiatiefnemers van Ouderenbescherming. De manifestatie op het Haagse Plein is begonnen met een minuut stilte voor de slachtoffers van "de zorg". "Voor je moeder", zegt Louis, die mij dinsdag jongstleden op de radio gehoord heeft. Eigenlijk het enige moment afgelopen zaterdag waarop ik het zelf niet houd. Het is mooi weer, de terrassen zijn vol, de participanten delen verhalen onderling, opgewonden maar door het zachte weer toch ontspannen.
Ik zie er nogal tegen op het gevecht tegen de bureaucraten aan te gaan, onder andere in de vorm van aangifte(n). De politie is al evenmin mijn beste kameraad. Anderzijds - ze kunnen niet zomaar wegkomen met wat zij gedaan hebben en doen.
Gevecht pro domo - tenslotte zou het deel kunnen zijn voor de wereldwijde strijd voor menselijke waardigheid die 2011 lijkt te kleuren.
Voor het overige verwijs ik naar wat ik op A Pinch of Salt heb geschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten