De atoombomproefplaats in de woestijn van Nevada zou net zulk magisch landschap kunnen zijn als de rest van de woestijn, als niet...
Het land is gestolen van een inheems volk, verrassend is het niet, het ogenblik is wel veelzeggend. In 1941 is bepaald door de regering van de Verenigde Staten dat het land waardeloos is en dus onteigend kon worden van zijn bewoners, en gebruikt kon worden voor atoombomproeven. De waterbronnen zijn er onbruikbaar door geworden. Niet voor maar eventjes, maar voor miljoenen jaren. Maar we weten al dat kapitalisme betekent: na ons de zondvloed.
Hiertegen getuigde de Sacred Peace Walk van 19 tot 26 april. Een gideonsbende die ter plaatse de verwoesting van de aarde aanklaagde, de dreiging van vernietiging van alle leven op aarde en in ieder geval op dit stuk woestijn.
Toen ik van de vorige tocht terugkwam in Nederland heb ik lang moeten nadenken over een soort beoordeling achteraf: hebben we de aarde gered in Nevada? Het is er niet van gekomen.
Nu zit ik er nog, en om mij heen vertrekken de meesten al - vorig jaar bleven wij langer, nu zit het er niet in. Moet ik nu gaan evalueren?
Een onmiskenbare verworvenheid kan genoemd worden dat een netwerk dat er in de kern al had kunnen zijn verder uitgebouwd wordt, en dat het getuigenis tegen kernbewapening, en in samenhang hiermee, kernenergie (dit is de vijfentwintigste "verjaardag" van Tsjernobyl) krachtig wordt voortgezet.
En wat het in geestelijke zin betekent?
Dit is en blijft onweegbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten