De tijd om zelfs maar te kijken aan wie je het brood uitreikt heb je niet. Twee diepe ememers met " brood van gisteren": stukken baguette, flarden van wat Turkse grote broden zouden kunnen zijn, bruine hotelkadetjes (het populairst en het snelst op).
Men wil zachte broodjes bij gebrek aan werkzame tanden. De hoofdmaaltijd is zacht genoeg.
Alleen tegen het einde kan ik opkijken bij het uitdelen. Ik herken bijna niemand van de vorige keer.
Het valt mij op dat er meer mensen van Oostaziatische herkomst in de rijen staan.
Hier ben ik weer in Las Vegas, bij de uitdeling van voedsel namens de Catholic Worker. De rijen zijn niet lang maar het eten is snel op.
Het verdwijnputje van de Vrije Markteconomie.
Als je bedenkt dat de gemiddelde schrijftafelmoordenaar al niet op de hoogte is van wat er in "zijn" organisatie gebeurt dan weet je hoe ver de wereld van de werk- of dakloze van de banalen van het kwaad staat. Toch zorgen die schrijftafelmoordenaars dagelijks voor verse aanvoer van werk- of daklozen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten