Het moet met de Heersende Klasse Internationaal ongeveer een situatie van dubbelweten zijn.
Een toestand waarin ik verkeerde voordat ik "opgesplitst" raakte.
Enerzijds rekende ik op een nieuw en ander leven voor mijn moeder, waarbij met het verbeterende weer de hervatting en voortzetting van de wandelverslagen van de Schans van gedenken paste.
Anderzijds - het is zo huiselijk en klein...
Ik heb een pak niet aangebroken koffiefilterzakjes uit mijn ouderlijk huis meegenomen. Telkens als ik er een pakte dacht ik: "Ze gaan haar toch niet 'overleven'?"
Maar jawel...
Ik wist iets op twee niveaus. Het niveau van de wens dat alles bleef zoals het leek te zijn. En het besef dat het niet lang meer zou duren.
Ik noem het nu maar dubbelweten.
Dit dubbelbesef moet nu naar voren komen bij de machthebbers van deze wereld. Moebarak en Ben-Ali die tot een dag voor hun vertrek nog niet wisten dat het afgelopen was, en anderzijds dit wel geweten moeten hebben.
In Riad, in Tel Aviv, in Brussel en de losse Europese hoofdsteden, in Washington, in Peking - enzovoort, moet dit dubbelweten spelen. Enerzijds moet alles doorgaan zoals het hun uitkomt. Anderzijds moet de angst dat het niet zo zal gaan verder toenemen - en het gedrag nog irrationeler worden.
Heren en dames van de heersende klasse, twee van uw belangrijkste oliebronnen staan op vallen.
En daar blijft het niet bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten