"Dit wordt het 1989 van de Arabische wereld. Het einde van onze koloniale vernedering."
Plotseling leeft hoop op, de doden zijn nog niet geteld en zij vallen nog steeds in Tunis - maar tegelijkertijd is de dictator ergens na zessen gisteravond gevlucht, werd hij geweigerd door Frankrijk (waar het regime vreest voor zijn banlieue) en Italë, dat zo dicht bij Tunesië ligt - en is Ben-Ali op het ogenblik van schrijven onderweg naar Saoedi-Arabië.
Op straat zouden soldaten en demonstranten met elkaar verboederen, maar aanhangers van het regime en de politie maken de straten nog onveilig. Plaatsvervangend president Ghannouchi heeft de noodtoestand uitgeroepn.
Het is verbazingwekkend snel gegaan, en wat nu? Het einde van de vorige post echoot onbedoeld Lenins Staat en revolutie. Zijn eigen legende wil dat hij het nog aan het schrijven was toen de Oktoberrevolutie uitbrak. Misschien was het ook zo.
U kunt het ook volgen via de berichten van Real World News.
Met gelijksoortige demonstraties gaande in nog ongedeeld Soedan, Algerije en in Jordanië moet menig tiran in de Arabische wereld, en lang niet alleen daar, beven.
Voor de Tunesische ambassade in Caïro stonden gisteravond demonstranten: "Ben-Ali, kom Moebarak hier ook meteen ophalen".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten