Hierbij geef ik even het hoerenjong weer dat pagina 4 vormt van dit verhaal
Voor en met God leven zonder God. Korter gezegd: God bestaat niet en houdt van mij.
Voormalig hoofdredacteur Arie Kuiper van De Tijd, een blad dat in zijn huidige vorm zijn artikel niet kon bergen, heeft het moeilijk om in God te geloven naar aanleiding van een zeker verhaal. Merkwaardig breekpunt. De kinderen van Biafra, Bangladesj of Kongo zijn hem onbekend en hoeven zelfs niet genoemd te worden.
Ze zijn donkerder maar vooral door de witten van Europa en Noord-Amerika meer vergeten dan de slachtoffers van Pinochet of Galtieri. Ik verwijt hem dit niet, ik heb deze miljoenen ook niet gekend, het zou nog een karwei zijn namen en verhalen te verzamelen. Ik weet bij benadering hun getal, ik weet hen op de achtergrond bij wat mij persoonlijk drijft.
Dagelijks sterven vele duizenden mensen aan nodeloze honger of gemakkelijk te bestrijden ziekte. Zij hebben geen naam voor de nieuwsconsument, ze zullen nooit "Sonja" zijn dan voor hun nabestaanden. Hier is uw God. Dagelijks sterft Jezus in Niger, in het India dat voor "kenniswerkers" in "het westen" moet zorgen, en elders.
Misschien wordt Zijn komende dood aangezegd in Ierland dezer dagen, Hij stierf er twee eeuwen geleden volop, Ierland is er door getekend tot op heden. Mogelijk zal "men" dit nu niet laten gebeuren. Te dichtbij...
Niet toevallig wordt God eerder voorgesteld als kwetsbaar en vernederd, machteloos en lijdend, meer zoals de vervolgde volgelingen van de nieuwe beweging.
Een antwoord aan Kuiper.
Tot zover deze korte exegese van "er valt geen musje ter aarde zonder uw Vader".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten