We zaten, zoals dat voorkwam (voorkomt neem ik aan) op een studentenflat, allerlei dingen aangaande het leven te bespreken en ik weet niet wat mijn gesprekspartner, die ik zelfs maar niet bij een enkele voornaam zal noemen, en ik voor vibraties teweeg hadden gebracht bij onszelf en elkaar maar hij sprak mijn gedachte uit: "Weet je waar ik aan denk? Ik heb zin om naar de stad te gaan en zomaar een meisje te versieren."
Zijn vaste relatie die juist wat problematisch was, was mede onderwerp van het gesprek geweest.
Maar ik was geenszins geschokt, ik had hetzelfde gevoel en hij sprak het uit.
Hij had een auto, we konden snel in de stad zijn. Hoe het daarna verder zou gaan - dat was geen punt van overweging.
Het was een doordeweekse avond en het was al een uur waarop er niet veel gelegenheden meer open waren. Ik wist er nog een, die had echter wel een zeker warmetafelkleedjesgehalte.
Mis. De loop was er in gekomen. Een kale, volle ruimte. Enerzijds een pre - grote hoeveelheid mensen, staanplaatsen, keuze als je de aanleiding tot onze reis naar de stad voor ogen hield. Anderzijds - opgaan in een massa die geen ruimte bood voor een openingsgesprek.
Merkwaardigerwijze trof ik er een goede vriend aan die mij bozig-nerveus toevoegde dat ik echt niet moest denken dat hij homo was. Dacht ik dat dan? Maar we hadden elk ons eigen gezelschap. Hij heeft het later uitgelegd.
De drukte werkte als een koude douche en we vergaten waarvoor we naar de binnenstad waren gereden.
(Ik heb het café nadien nog een keer bezocht in gezelschap van een meisje dat bij sluitingstijd - knap laat dus al - zei dat zij "thuis nog wel een borrel had" - maar we kenden elkaar al een beetje. Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat van mijn kant de intentie op avontuur uit te gaan nog nooit gehonoreerd is, en het zal er wel niet meer van komen - ach onachterhaalb're tijd -, de ander was mij steeds voor. De tent is intussen al jaren een gelegenheid voor Zeer Geslaagde Mensen dus ik kom er niet.)
Het is flauwekul, maar de uitdrukking is nog steeds gangbaar - "we leven in een risicomaatschappij".
Maar ik struikel nu juist voortdurend over reclame die suggereert dat het risico van een onverwachte ontmoeting, een teleurstelling, een blauwtje, helemaal niks - uitgesloten kan worden.
Het avontuur van liefde en erotiek en daarmee het risico kan vermeden.
Of beter - aan de Markt uitbesteed worden. Tel geld neer en je krijgt het.
Maar geen versieren, spannend afspraakje of wat dan ook meer - een "date". Geen onduidelijkheid of de ander nu iemand anders heeft of niet, je hebt een date met een "single". Het garantiekeurmerk verzekert je dit.
Omdat de single in de oude betekenis inderdaad oud is, zo goed als verdwenen, is er mooi ruimte voor deze penetratie van de Taal van Biznuz op de Markt van Liefde en Geluk.
Wordt vervolgd.
Zie ook hier.
De reclame verscheen ongevraagd en ongewenst in een emailbox.
