Slot van een demonstratie, zo te zien op de Plaça de Catalunya, Barcelona. Anderhalf miljoen mensen demonstreerden tegen een uitspraak van het Constitutioneel Hof van het koninkrijk Spanje, waarbij het statuut van autonoom Catalonië vernietigd werd.
De demonstratie vond plaats op 10 juli.
De volgende dag werd in de allerlaatste minuut van de verlenging van de finale voor de wereldbeker voetbal Spanje alsnog kampioen, tegen Nederland.
Vanuit Nederlands perspectief is het niet zo gek dat alles wat vastzat aan deze overwinning een beetje buiten beeld viel.
Voetbal was en is de volkssport in Spanje bij uitstek. En FC Barcelona, de club waarheen Johan Cruijff, met zijn zoon met diens Catalaanse voornaam, verhuisde van Ajax, symboliseert Catalonië als geheel. Winst voor Barcelona werd - en wordt - gezien als winst voor Catalonië, tegen de fascistische Spaanse onderdrukkers.
De winst van het Spaanse elftal was de winst van Catalonië, een dag na deze enorme demonstratie.
En om het de ewiggestern van het regime nog verder in te peperen werd vervolgens de fascistische "sport" bij uitstek, het stierenvechten, in Catalonië verboden.
Eerlijk gezegd was ik zo chauvinistisch dat ik bij dit alles niet heb stilgestaan. Nu ik alsnog het beeld rond heb mag ik wel blij zijn met de overwinning van Catalonië, hartland van de Spaanse revolutie van 1936-37, en nog steeds niet kleingekregen. (De anarchisten dachten destijds groot-Spaans, achteraf slecht te begrijpen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten