Je loopt over straat, je ziet een aantrekkelijke jongedame, je neemt haar in de houdgreep (haar houding verraadt dat ze hiertoe in struikeling gebracht is) en kust haar vol op de mond of meer. De fotograaf is er bij. Het beeld ligt vast. Onvoorwaardelijke overgave. Van het meisje. Van Japan (want dat moest gevierd worden).
Het meisje heeft een naam. De matroos niet. Of toch wel? En wat dan? Bent u dan zo trots op de fotografisch-beroemdste aanranding van de twintigste eeuw, dat u op uw oude dag erkenning wilt?
O, maar we kunnen het altijd naspelen. Schrijft u zich er voor in. Voor verdere herhaling vatbaar!
Hoe toepasselijk, dat wat normaalgesproken een brutale aanranding zou heten de Kus Namens De Bom is geworden. Die nagespeeld moet worden. Pseudo-erotiek en de bom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten