Als een nazaat van Felix Ortt in een interview met NRC-Handelsblad zich laat ontvallen dat het gedachtengoed van haar grootvader haar nogal fascistisch voorkomt is dit een goed voorbeeld van georganiseerd wanbegrip. Het wordt uiteraard niet rechtgezet in de krant, stel je voor.
Het socialisme zoals voorgestaan door de Nederlandse christen-anarchisten is in hoge mate cultuursocialisme - als de cultuur in socialistische zin verandert komt de rest vanzelf goed. Geen klassestrijd, maar zelf coöperatieven of zelfbeherende bedrijven stichten. En de volksdans, die merkwaardige uitgevonden traditie, is door de naar de SDAP overgelopen christen-anarchist Anne de Koe grootschalig geïntroduceerd bij de Arbeiders Jeugd Centrale en andere jeugdbewegingen.
Zeker, ik heb er ook moeilijke gevoelens bij, bij deze beelden uit het omineuze jaar 1933, vooral als je weet dat jazz en swing voor de oorlog drastisch als amerikanisme werden afgewezen - wat tot op zekere hoogte waar is.
(Van der Louw, naoorlogs AJC-er, meldt dat er op dat punt geen houden meer aan was na de bezetting. En Ortt had ook wel waardering voor swing in zijn laatste jaren).
Bij de Duitse nationaal-socialisten werd er ook aan volksdansen gedaan. Van Doorn stelt dat veel socialisme van de nationaal-socialisten in feite cultuursocialisme is, en dat hier de grote overeenkomst tot uiting komt. Naast de sociale voorzieningen, die doorgevoerd werden.
Het kan niet waar zijn, want het mag niet waar zijn.
Overigens, naarmate de gestuurde openbare mening antisocialistischer wordt kan het socialisme van de nazi's steeds waarder worden. En kunnen de dingen die de onnozele nazaat van Ortt niet wist te benoemen (want zo leer je het op school) herkend worden als een gemeenschappelijk trekje (als het klopt, want de aantijging wordt op geen enkele manier toegelicht of onderbouwd).
Bruine diefstal, zo worden de overeenkomsten tussen het nazisme en de linkse beweging aangeduid. Zelfs de aanduiding nationaal-socialisme is taboe, want ideologisch en mogelijk een wapen in antisocialistische strijd.
Van Doorns zwanezang, Duits socialisme, probeert het taboe te doorbreken. Hij jende graag, dat gaf hij zelf toe.
Wonderlijk genoeg komen in de allerlaatste column van Jan Blokker - op zijn sterfbed geschreven? - Goebbels en Ulbricht samen op de barricade bij een staking in Berlijn. De overeenkomst die men niet wil horen.
De overeenkomst tussen Blokker en Van Doorn, afgezien van hun sterven in het columnistenharnas, is het jennen van links en rechts. Daarnaast had Blokker consequent iets tegen sociologie en sociologen, dus een bondgenootschap zat er niet in.
Misschien komen ze alsnog tot gesprek in het columnistenhiernamaals.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten