Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets, maar het is waar ik geboren ben.
De boekbinderij/drukkerij is nu moskee, de pijpenla waar de tweede en derde woonlaag door ons bewoond werd is als geheel een soort kantoor voor de moskee geworden. Het is tussendoor nog een los zelfstandig kantoor geweest.
Op de tweede verdieping van het perceel links staat een spook voor het raam, zo te zien.
Als de foto juist gedateerd is, november 1958, moet de foto kort voor de sloop gemaakt zijn. De leesbibliotheek van mijnheer Frank is al overgenomen door de drukkerij, die het hele pand zou gaan opslokken (wat nooit gebeurd is). De stutbalk tegen de gevel is weg. De ramen vertonen geen gordijnen of gezellige bloempotten, de woningen zijn leeg.
Dat er zowaar een hoge boom stond bij het huis waar ik opgegroeid ben is mij ontgaan. Het was "aan de overkant", aan de waterkant dus. In de tijd dat ik er woonde waren er verscheidene winters waarin je op het ijs kon lopen en dus schaatsen. Midden in de Amstel werd een vaargeul open gehouden, dus naar de overkant lopen over het ijs was niet mogelijk.
De uitrit met garage kan er niet geweest zijn in de jaren waarin ik op straat speelde hier - zo'n obstakel herinner je je wel.
De boekbinderij/drukkerij verhuisde bij de sloop juist zelf, naar Duivendrecht (misschien heeft hinderwetgeving een rol gespeeld bij de beslissing de stad te verlaten). Ik kom het bedrijf nu alleen nog tegen in de zoekmachine in verband met catalogi - letterproeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten