30 juli, 2010

Dimensies van proletarische strijd


Staatsronseling, een uitvinding van het door Groot-Brittannië en de Verenigde Staten in Griekenland geïnstalleerde regime. Het regime dat een "burgerlijke" voortzetting was van de Duitse bezetting.


De havenarbeider/bankbediende/vrachtwagenchauffeur krijgt een brief uitgereikt dat hij/zij vanaf heden in dienst van de staat is en gehoorzaam dient te zijn.
De Griekse vrachtwagenchauffeurs halen collectief hun schouder op. En met echte arbeiders is het kwaad vechten, ondervindt de politie.

"Echte arbeiders" - de staking van de Griekse vrachtwagenchauffeurs gaat er om dat de sector niet "geliberaliseerd" dient te worden, zoals Brussel en het IMF willen. Een chauffeur legt een paar ton in om eigenrijder te kunnen worden en het zou natuurlijk bitter zijn als allerlei beunhazen (zo wordt het dan gezien) plotseling voor minder of niets kunnen instappen. In de Amsterdamse taxiwereld is iets dergelijks gebeurd. Overigens met als resultaat: veel meer taxi's, veel meer incompetente chauffeurs, geen dalende maar zelfs stijgende prijzen.

Griekse anrchisten hebben het er moeilijk mee dat mensen als de vrachtwagenchauffeurs deel zouden kunnen uitmaken van de revolutie die gaande is in Griekenland. Men zou moeten kunnen bedenken dat de proletarische strijd meer dimensies heeft dan die van de strijdbare minimumlijder. Ook de luchtverkeersleiders zijn in actie - van oudsher juist een zeer goed betaalde tak van het loonslavendom. Zij voeren nu stipteheidsactie, wat nog effectiever lijkt te zijn dan staken.

De vrachtwagenchauffeurs gaan door, hebben inmiddels wel toegezegd dat zij de perzikenoogst zullen vervoeren om de boeren niet te duperen.

Of het regime zal meegeven? De geesten in de rest van Europa worden voorbereid op de politiestaat in Griekenland, met inbegrip van jammeren om "ingrijpen" door de toerismesector.

Geen opmerkingen: