Het afgebeelde boek kreeg ik in mijn handen gedrukt door iemand, verbonden aan de universiteit van Chester, die een doctoraatstudie naar christen-anarchisme zei te doen. Ik ben inmiddels zijn naam vergeten vrees ik (... Clark?), van plannen tot contact en gezamenlijk iets ondernemen is nooit iets gekomen. Evenmin als van de genoemde dissertatie, maar wie ben ik dat ik daarover zou mopperen.
Dit was een belangrijk boek, zei hij, hij had nog een stapeltje, het was niet meer te koop, dus alsjeblieft. Bedankt.
Met een zucht heb ik het weggelegd toen ik er in las over de onderdruktste mensen ter wereld, de Palestijnen. Komop zeg, we zijn geen wedstrijdje aan het houden, en zo wel, dan weet ik echt wel erger onderdrukte mensen die als groep onderdrukt worden.
Alexandre Christoyannopoulos noemt het afgebeelde boek evenwel uitdrukkelijk als een van de bronnen voor hedendaags christen-anarchisme. Misschien moet ik het toch maar weer ter hand nemen en alsnog (uit)lezen. Maar hoezeer ik inmiddels ook van gevoelen ten aanzien van "Israel" ben veranderd, ik blijf licht argwanend.
Elliott blijk docent te zijn geweest tot voor kort aan een zeer aantrekkelijk ogende theologische faculteit in Cymru (Lampeter). Een ontdekking die mij op zijn site bracht. Hm ja.
Kwantitatief noch kwalitatief overweldigend, maar neemt u er zelf kennis van, ook van de links onderaan op de vermelde site.
En hij wilde het boek wel degelijk Christi-anarchy noemen oorspronkelijk, waarmee hij Dave Andrews en mij dus voor geweest is. Ere wie ere toekomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten