Vijfentwintig jaar geleden had hij een moord gepleegd, en de altijd dienstbare VS-pers had het dan ook over "Ronnie Gardner, moordenaar". Op 18 juni 2010 maakte een vuurpeleton een einde aan het leven van Ronnie Lee Gardner. Voor de zekerheid twitterde de minister van justitite van Utah, de enige VS-staat waar de doodstraf op deze wijze wordt voltrokken, dat het ging gebeuren. En later liet deze man weten dat het publiek "aan het janken" was - er kwamen nogal wat protesten tegen dergelijke onsmakelijkheid.
Niets wordt aan het toeval overgelaten bij een executie als deze. Het gaat nog net niet zo als de zelf zo jankerige Israelische commando's op de Mavi Marmara hebben gedaan: op 40 cm afstand iemand vier of vijf keer door het achterhoofd schieten. Maar het komt in de buurt.
Een verhaal hierover van onvolprezen Rebecca McFarland.
Geen lid van het vuurpeleton zal weten wie het dodelijke schot heeft gelost. Misschien iedereen wel. Zoals altijd zullen de uitvoerders een schoon geweten hebben vanwege het ombrengen van iemand die vijfentwintig jaar geleden ook zoiets gedaan heeft. Een enkele onrustige droom. Die zelfmoord zal om iets anders zijn.
De VS-pers weet ook te melden hoe vreselijk het lot was van de commando's die de Mavi Marmara hebben overvallen. Hoe stompzinnig en pervers moet je zijn om dit te illustreren met deze foto? Onpeilbare diepten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten