NRC-Handelsblad bedrijft de topjournalistiek zoals we deze de laatste jaren gewend zijn geraakt:
Wel klinkt in Brussel de waarschuwing dat Nederland genegeerd zal worden als het Wilders of iemand van zijn partij naar Brussel stuurt als minister. „Hij zal worden gezien als een clown, zoals Berlusconi”, zegt een diplomaat. „Kijk eens hoe dat de machtspositie van Italië, in grootte de derde economie van de EU, verzwakt. Dat wens ik Nederland niet toe."
Ondiplomatiek openhartig, maar er is geen enkele garantie dat dit anonieme citaat niet uit de duim van de inktkoelie van dienst komt. Schaadt het Israel dat het Avigdor Lieberman als minister van buitenlandse zaken de wereld rondstuurt - nou ja, het stukje wereld dat Israel de moeite waard vindt (soms betreur ik het dat het Nederlands geen herkenbare naamvallen heeft, in dit geval is het wel best).
Het Nederland dat zeker vertegenwoordigd wordt door Cohen van de PvdA en ongetwijfeld nog door sommige VVD-prominenten en CDA'ers, zou alles op alles zetten om te voorkomen dat de plebejer Wilders en zijn niet-partij in de macht vertegenwoordigd zouden worden. Maar bestaat dit Nederland nog zodanig dat het dit kan voorkomen? De verwisseling van de moderne meritocraat Bos voor een patriciër als Cohen leek mij een goede zet. Maar als de lijsttrekker van de partij die de grootste is geworden het balletje opgooit dat de mafiose Kroes ook ingezet kan worden, dan is duidelijk dat de firma Ritsel, Sjoemel & Klaag wel eens de overhand zou kunnen krijgen. Vooral nu het CDA op een ongekend historisch dieptepunt is beland.
Het CDA is de op de zuilen gebaseerde wijze van organisatie van de heersende klasse van Nederland. Bij een steeds irrelevanter worden van de kerkgenootschappen wordt het moeilijker deze organisatie op de been te houden, maar het einde van dit machtsblok is al twee keer eerder voorspeld dus de halvering tot de positie van lijstnummer 4 zegt nog niet alles. De klap is zo daverend dat ik niet eens in staat zou zijn te juichen, en we weten wat er tegenover staat inmiddels.
De partij die als enige de waarachtig christelijke waarde van de compassie belichaamt - het officieel seculiere karakter is niet ter zake - heeft het gehaald, met averij, maar met nog net twee zetels. Nederland gidsland, daar waar het blijkbaar niet eens gezien wordt door de gelijkgeschakelde media. Ik kon pas enigszins gerust gaan slapen toen ik de twitter van Esther Ouwehand zag dat het nu toch echt definitief leek dat zij in de Tweede Kamer terugkwam. Ik heb daar mijn eigen bescheiden bijdrage aan geleverd, wat een enorm nat pak kleren heeft gekost want ik had overmoedig geen paraplu meegenomen. Laat het politbureau van Het Anarchisme het maar niet horen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten