De zes seconden van het ik

Het experiment: gebruik uw linkerhand of uw rechterhand om een knopje in te drukken.
Uw hersenen worden intussen gescand.
Uitkomst: zes seconden voordat u besluit heeft u al besloten.
De kop van het gelinkte artikel noemt zelfs zeven seconden. Zie evenwel het filmpje op de site.

De man die verslag doet van het experiment verbindt er de vraag aan naar "de vrije wil". Dit lijkt mij een tamelijk overbodig punt in dit geval. De vrije wil heeft bepaald dat u dit experiment ondergaat. Het kiezen van een knopje is een keuze uit twee mogelijkheden, hoeveel zenuwen en spieren er verder ook aan te pas komen om hetzij de linker- hetzij de rechterhand te gebruiken.

De sleutelvragen zitten in de achteloze formuleringen. "Ik heb hersenen". "Ik heb bewustzijn." Of ben ik mijn bewustzijn? Heeft het bewustzijn mij? De enkele zin "ik heb hersenen" veronderstelt een ik dat ook buiten deze hersenen om kan bestaan. Nu kan men vanuit godsdienstig, religieus, metapsychisch of dergelijk standpunt hier a priori toe besluiten. Maar dit is geloof, niet iets wat meetbaar is en zo vastgesteld kan worden.

Iets wat zich principieel aan de meting onttrekt: Er doet zich een levensbedreigende situatie voor, in enkele seconden moet ik juist handelen om mijn leven te redden. Handel ik verkeerd dan zal ik het niet navertellen. Handel ik juist, is het besluit dan seconden voordat de situatie zich voordoet al genomen?

Weet Piet dat in de op de andere baan naar hem toe stomende trein de vrouw van zijn leven, Rika, zit, seconden voordat zij zich aan hem openbaart via het raam?
Dat zijn leven daarna nooit meer het zelfde zal zijn stond zelfs in zijn brein al vast voordat het gebeurde?!
Alleen de zintuigen en de feiten moeten nog even voor de gebeurtenis en de verwerking zorgen, "het" stond al vast? En Piet of zijn onbewuste ik wist dit al?

Hierover doordenken voert tot gekte. Maar het minste dat - als de conclusies van dit onderzoek kloppen - gedacht zou kunnen worden is: misschien is de zin "ik heb hersenen" dan toch niet alleen door de taal bepaald en daardoor bedrieglijk.
Fascinerend.

De blijde jeugdbestrijding

Toevoeging onderaan

En zo ontstaat een dieptestructuur in de posten van deze week.
Tegen de demonstranten in Toronto zijn "akoestische wapens" ingezet. Dat soort dingen wordt geproduceerd in een zogenaamde markteconomie die de door de belastingbetaler op de been gehouden overheid als voornaamste zoniet enige afneemster heeft.
Een staalkaart. En denkt u vooral niet dat "de mug" niet meer mag, ook al wil "Europa" hem (haar) verbieden.
Geloven wij dat het installeren van de mug minder kost dan vierenvijftigduizend op jaarbasis? (Klik op de foto voor vergroting).

Gisteren was George Monbiots site onbereikbaar, en ik begrijp nu waarom. A modest proposal veronderstelt enige kennis van de Engelstalige literatuur, en waarom zouden reaguurders in het VK die hebben?
Hoe goed ik Monbiots stuk over jeugdbestrijding ook vind, de klassedimensie is er wel uitgefilterd. Zijn het alle jongeren die geacht worden "overlast" te geven?

Maar goed, de mug en Barry Manilow als bestrijdingsmiddelen maken geen onderscheid. En hoe zit het met - laat ik ze toch even noemen - lokjoden?


Gunst ja, Barry Manilow, daar zeg je zoiets. Het enige dat ik van de man ken is Copacabana, dat om redenen die mij ontgingen regelmatig op Caroline gedraaid werd toen de plaat net uit was. Omdat de zanger een gevoelsgenoot was van menig deejay? Of werd er voor betaald? Het was totaal niet in overeenstemming met het format. Ook niet met mijn format. Het enige dat ik er van kan zeggen is: o ja, een Carolineherinnering.
U mag het dan ook nu overslaan.

ADDENDUM

Van de brug af het diepe water van kanaal, vaart of rivier intjoempen heet vanaf nu waterterrorisme en wordt flink beboet. QED.

Lustra

En daar had collega Howard vanuit Houston TX mij te pakken. Folksy klinkende zangeres die in plaatsloos Engels uitlegt dat zij haar geliefde niet langer wil kwetsen en hem vrijlaat. Helaas is het weer en de tijd van het jaar ernaar dat ik vanzelf teruggevoerd word naar ongeveer het tegendeel, ach laat ik ophouden. Het is een lustrumjaar.

Het valt te vrezen dat u allang weet waarover ik het heb, maar ik houd mij in het geheel niet bezig met Nederlandse popmuziek en hoef al helemaal niet zoiets in het Engels te horen. Howard houdt er juist wel van en ik weet dat hij het met extra genoegen draait voor mij als Nederlandse luisteraar die juist veel meer Americana kent dan hij.
Anouk? Ik ga haar zeker niet hier plakken.
Maar toch.

*

Een droge samenvatting in het ochtendnieuws van het eerste jaar Kongo-Leopoldstad (achteraf denk je: waarom is die smadelijke naam nog zo lang gehandhaafd?). De met grote meerderheid gekozen premier Loemoemba (Lumumba/Loumoumba/nog een variant? hier staat hij afgebeeld in Cyrillisch schrift) heeft er net tien weken gezeten en is in evenveel stukken gehakt door Belgische militairen en in zoutzuur opgelost. Prettig ontwaken. Ook een lustrumjaar.
Als je het kort samengevat hoort in een bulletin vanwege de vijftigste verjaardag van de "Democratische Republiek Congo" (over smadelijke namen gesproken) gaat het bijna logisch klinken, wat er in dat eerste jaar onafhankelijkheid is gebeurd.
Om van de rest van zo'n honderdvijftig jaar geschiedenis van het Kongobekken (het is het enige land in Afrika waarvan de contouren terug te zien zijn op een natuurkundige kaart) maar te zwijgen.

*

En nee, de verjaardag van "Honduras" is niet vergeten. Dezelfde beelden van massa's op de been in de straten, velen voorzien van paraplu want het is de regentijd. Hoe alleen staat Honduras inmiddels?

Naar het hek

Toch nog een beeld van Toronto van het afgelopen weekeinde.
U kent die klassefoto's waarop al uw klasgenoten van vroeger staan, behalve u zelf, niet?
Hier is het effect omgekeerd. Ik zie mij zelf als jonge actievoerder terug op deze foto. Ik ga mij niet aanwijzen. Ik ben het namelijk ook niet. In de geest ben ik er wel bij, zal ik maar zeggen. Meer foto's hier.

Voor vandaag was de algemene staking in Griekenland het belangrijkste nieuws, maar wat hiervan aan beeld doorkomt tot nu toe vind ik de moeite van het citeren niet waard. Ik ken het inmiddels wel: demonstrant met guerrillazakdoek voor neus gaat op de grond liggende agent met een steen te lijf. En omgekeerd: politiemannen die demonstranten aftuigen.
De communisten hielden ordelijke demonstraties. Ze zijn echter zo saai in hun berichtgeving dat ze het geen enkele behoorlijke foto waard vonden - deze is van vorige week. Toch was het hun bond die Piraeus afsloot voor scheepsverkeer vanaf zes uur 's ochtends, tegen de politiebewaking in.

Echte arbeiders zijn nu eenmaal altijd gevaarlijker voor de politie en de macht dan studenten die een steen uit de bestrating weten te krijgen. Er wordt een nieuwe algemene staking voor binnenkort in het vooruitzicht gesteld.

De ware verwoesting in Toronto

De Globe and Mail zat de demonstraties en de bestrijding ervan in Toronto het afgelopen weekeinde dicht op de huid. Hier een veelzeggende en tegelijk fraaie diashow, waaruit ik de geplaatste als tweede kies.
Intrigerend. De vrouwelijke smeris is in de show al eerder in beeld geweest als zij een nog als scholier ogende jongen opbrengt die een t-shirt van Bad Religion draagt, met een doorstreepte George W. Bush er op. Iedere foto is even goed, maar - excuses - een beeld met een mooie vrouw krijgt van mij vaak voorrang in dergelijke gevallen. De genoemde jongen loopt op deze foto geloof ik nog achter de vrouwelijke smeris (die merkwaardigerwijs opvallend volwassener lijkt dan haar mannelijke collega's).

Het meisje links kijkt berustend, gelaten, bijna blij, de ander rechts kijkt boos, het lijkt wel of de boosheid haar medegevangene betreft. Die wordt evenwel aan de andere kant ook knijpend vastgehouden. De Madonna van de Revolutie 2010.
Ze zijn uit de bezette universiteit gesleept, twee (of drie) van de ongeveer zeshonderd gevangenen van de slag van Toronto.

De Globe and Mail zal een redelijk goede krant zijn, want de onmisbare Naomi Klein kan er verslag in doen over wat er in haar stad gebeurt. Het complot tegen de sociale voorzieningen, terwille van het bankwezen. Wordt morgen in Griekenland vervolgd.

Toronto, 27 juni 2010

De machtigen der aarde zijn bijeen in Toronto.

Blijf in de buurt van je liefste

Het "afdekken" of niet zeggen wie "het is" lijkt mij volstrekte onzin. Muziek is openbaar bezit, zeker opgenomen en gereproduceerde. Voor collega's hoeven geen geheimen gekoesterd te worden.
Drie plaatjes waarvan ik zeker ben dat ik ze geïntroduceerd heb op de Amsterdamse (en verder in Nederland?) vloer. Toch wel een leuke gedachte.

Never leave your baby's side, Martha and the Vandellas (oorspronkelijk een b-kant)


Hetzelfde nummer als a-kant door de Tony Jackson Group.


Chills and fever, een zeer vroege Tom Jones

Billy's bag on speed:
I am coming through, Sounds Incorporated.

David Buer OFM

Op Draaibaarheidsfactor (en ook een beetje Transkul) Radio een in twee stukken geknipt interview met David Buer OFM, vredesactivist, beschermer van "immigranten" in Arizona.

Broeder David zal zich geen christen-anarchist noemen, maar zegt gewoon naar de geboden van Christus te leven. Wat op hetzelfde neerkomt.

Radicalisering in Papua Barat?

In de zogeheten Derde Wereld is de ecologische ramp van het plunderkapitalisme dagelijkse ervaring. En als vreedzaam protest niet werkt of wordt onderdrukt dan ligt de weg open voor gewelddadig verzet. Dit wordt in toenemende mate geconstateerd ten aanzien van Papua Barat.
Human Rights Watch constateert dit ook met betrekking tot de Molukken. Een manier om escalatie te voorkomen is vreedzaam verzet niet gewelddadig te bestrijden. Iets wat al eeuwenlang afgeleerd is tussen Sabang en Merauke.

De Obama-connectie.

Het vertrek van een oorlogsmisdadiger

“Wij hebben een verbazingwekkend aantal mensen doodgeschoten, maar voorzover ik weet is geen van hen ooit een bedreiging gebleken."
Stanley McChrystal

Bijengids

Het meest complete, digitale overzicht van bijen met beschrijving van 210 in Nederland en Vlaanderen voorkomende bijen of bijensoorten. Ruim 56% van de in Nederland voorkomende bijensoorten staan op de Rode lijst (RL). Aandacht voor deze insectengroep, in totaal 340 soorten, is dringend gewenst.

Introductie op de Wilde-bijensite.

Een aantal jaren geleden heb ik meegedaan aan de nationale hommeltelling. Er werd niet bij verteld dat het zo slecht ging met de hommel in het algemeen, over de gehele wereld.
Maar dan, wat is er nog verrassend aan de ecologische ramp die de mens op aarde aanricht dezer dagen?

Diepbruin eikenhout

Voor een benadering van wat als "het probleem Limburg" kan worden aangeduid moet je blijkbaar bij een gratis (maar redelijk goede) krant als De Pers terecht.
Loopt Nederlands Limburg leeg? Is er een brain drain aan de gang? Hoe zit het met de universiteit in Maastricht?
Opvallend hoe streken die eigenlijk niet bij Nederland hadden mogen behoren na de scheiding van 1830-39 zo met de Wilderlijst weglopen: oostelijk Zeeuwsch-Vlaanderen en de gehele provincie Limburg (waarvan de noordelijke helft van huis uit "niet-Limburgs" is, inclusief Wilders' Venlo).

Als Heerlen in een jaar vijftienduizend inwoners verliest, dan mag dit wel een demografische ramp genoemd worden. Wordt er over nagedacht bij de formatie? Niet waarschijnlijk. Daar gaat het ongetwijfeld alleen om, de combinatie die grootschalige bezuinigingen en loonsverlagingen gaat doordrukken te vormen. Aangezien de vakbeweging aan de lijn moet worden gehouden ligt de combinatie VVD-CDA-PvdA voor de hand. PvdA-CDA-SP-GroenLinks of D66 zou ook een goede combinatie zijn voor dit doel. En Limburg zal zich weer niet vertegenwoordigd weten.

Michael C. Elliott

Het afgebeelde boek kreeg ik in mijn handen gedrukt door iemand, verbonden aan de universiteit van Chester, die een doctoraatstudie naar christen-anarchisme zei te doen. Ik ben inmiddels zijn naam vergeten vrees ik (... Clark?), van plannen tot contact en gezamenlijk iets ondernemen is nooit iets gekomen. Evenmin als van de genoemde dissertatie, maar wie ben ik dat ik daarover zou mopperen.
Dit was een belangrijk boek, zei hij, hij had nog een stapeltje, het was niet meer te koop, dus alsjeblieft. Bedankt.

Met een zucht heb ik het weggelegd toen ik er in las over de onderdruktste mensen ter wereld, de Palestijnen. Komop zeg, we zijn geen wedstrijdje aan het houden, en zo wel, dan weet ik echt wel erger onderdrukte mensen die als groep onderdrukt worden.

Alexandre Christoyannopoulos noemt het afgebeelde boek evenwel uitdrukkelijk als een van de bronnen voor hedendaags christen-anarchisme. Misschien moet ik het toch maar weer ter hand nemen en alsnog (uit)lezen. Maar hoezeer ik inmiddels ook van gevoelen ten aanzien van "Israel" ben veranderd, ik blijf licht argwanend.

Elliott blijk docent te zijn geweest tot voor kort aan een zeer aantrekkelijk ogende theologische faculteit in Cymru (Lampeter). Een ontdekking die mij op zijn site bracht. Hm ja.
Kwantitatief noch kwalitatief overweldigend, maar neemt u er zelf kennis van, ook van de links onderaan op de vermelde site.
En hij wilde het boek wel degelijk Christi-anarchy noemen oorspronkelijk, waarmee hij Dave Andrews en mij dus voor geweest is. Ere wie ere toekomt.

Zomer

De egelantier is bijna te ruiken door het scherm heen...

Noodtoestandskapitalisme, herfeodalisering of anarcho-socialisme

Enterprise – zo heette de treinverbinding tussen Dublin en Belfast, en zij werd als “nieuw” aangeprezen. Omdat ik niet zag of er klasseverschil in de trein was, en omdat de wagon waar ik instapte nieuw was – naar verwachting, voor een nieuwe verbinding, en omdat de naam van de verbinding geloof in de Democratische Markteconomie uitstraalde ging ik argeloos zitten – lekker veel beenruimte. Argeloos at ik mijn zelfmeegebrachte kuch terwijl intussen knipmessende oberachtige types kranten uitdeelden en aan wie het wenste whiskey inschonken. Het was mij nog veel te vroeg voor drank, en ik begon wel enigszins te twijfelen. “Weet u zeker of ik in deze trein goed zit?” vroeg ik een van de obers – het viel mij trouwens op dat zij mij negeerden. Hij keek aandachtig naar mijn kaartje en prees mij gelukkig dat er nog geen conducteur was geweest want dat zou mij zeker tien pond extra gekost hebben. Ik kon vertrekken naar een wagon met kapotte bekleding en weinig beenruimte, twee maal twee mensen tegenover elkaar, typerend voor treinen in het Verenigd Koninkrijk. Eigenlijk was tien pond verschil als je de whiskey en de kranten bij de ruime zitplaats voegde niet indrukwekkend véél meer. En een op de vier compartimenten had een ober. Als dit geen door de EU gesubsidieerd werkverschaffingsproject was, wat dan wel (grensoverschrijdend! werkverruimend!)? En het is gesimuleerde arbeid: voor een ritje van zo’n tweeëneenhalf uur mag ter plaatse ingeschonken whiskey uit een echt glas en een aangeleverde krant waarachtig onder het hoofdje “overbodige luxe” geplaatst worden. Het gaat er ook niet om of dit een noodzakelijke of wenselijke dienst is: het is werk voor de armoedzaaiers die de rijken, die blijkbaar niet zo heel veel extra betalen en de kosten ongetwijfeld kunnen declareren, bedienen. Het werk is vergelijkbaar met diensten geleverd op een miljonairsbeurs of een speciaal diner voor partijdonors, 995 dollar per couvert, met gratis en voor niets armoedzaaiers erbij die komen protesteren voor de deur of desnoods in de hal van het hotel-restaurant. Hoe gerechtvaardigd ook, mij intrigeert niet zozeer wat die demonstranten vinden. Wat gaat er om in degenen die dit werk verrichten, gesimuleerde arbeid, iets waarover je in je handjes mag knijpen dat je er meer bij krijgt dan het bestaansminimum van een uitkering – maar het kan nog steeds best het mimimumloon zijn, en het is zelfs denkbaar in deze duistere tijden dat het om een werkervaringsplaats met behoud van uitkering zou gaan.

De gesimuleerde arbeid is magistraal gesignaleerd door de chroniqueurs van drie decennia Nederland, Kees van Kooten en Wim de Bie. Zij brachten bij wijze van werkverruimende maatregel de Professionele Praatjesmakers de straat op. Moesten voor een gevoel van saamhorigheid en veiligheid zorgen in winkelstraten en dergelijke. Repertoire: “Alles goed? Alles thuis ook goed? Prettige dag verder.” Helaas zet een dergelijke schets geen beleidsmedewerker of bestuurder beschaamd in de strafhoek over de vele simulatievormen van arbeid: stadswachten, fietsenparkeerplaatsbeheerders, verkeersregelaars, overvalcommando’s van controleurs in het openbaar vervoer enzovoort. En dus obers, serveersters, keukenpersoneel en niet te vergeten bewakers bij bezigheden van de rijken: beurzen, etentjes, treinreizen. Het Arbeidsbureau werft inmiddels onder de naam Centrum voor Werk en Inkomen loontrekkenden maar ook Zelfstandige Ondernemers Zonder Personeel. Gay of straight mag je heren gaan verwennen, geen salarisindicatie, niet schrikken van intiem contact, voor dames geldt: ondergoed ongewenst. U vindt het op werk.nl.

De zorgwekkende vanzelfsprekendheid waarmee deze ”arbeid” wordt “aangeboden” door een overheid die zich vroom zegt in te zetten voor het gezin en tegen vrouwenhandel wekt de indruk dat de post-industriële samenleving waarvandaan inmiddels ook heel wat kantoorwerk wordt geëxporteerd een refeodalisering ondergaat. De loonverhouding lijkt zelfs op vallen te staan: als ober ben je Zelfstandige Zonder Personeel (fooien dienen afgestaan aan het bemiddelingsbureau). Toch is de kapitaalsverhouding onbestaanbaar zonder loonslavernij. De eenvoudige waarheid bljft geldig, juist in het door consumptie aangedreven kapitalisme: de kapitalist is dol op massaconsumptie, maar het loon dat hiertoe dient moet maar door de anderen verstrekt worden. Vooral in de VS, maar natuurlijk niet alleen daar, leek het lang goed te gaan, totdat de zeepbel van het onbeperkte krediet barstte. Een klein wonder: in de gestuurde openbaarheid werd plotseling het woord kapitalisme weer gehoord, overigens reden tot argwaan. Vooral als het in de kas graaien, de zelfverrijking in de vorm van bonussen van het managerdom, als bliksemafleider dient. Zeker, het is ongepast, smakeloos en wat niet, maar het heeft niets met de oorzaken te maken. En de enkeling die kon of wilde uitleggen dat het om een structurele en blijvende crisis gaat werd schielijk afgedaan als zwartkijker en “we” kennen alweer groei, baanloze groei. Uitleg ontbreekt. Inmiddels stevent het instituut staat af op faillissement – en wat dan? Vreemde dagen hebben ons gevonden.

Bij het uitbreken van de crisis brachten de kameraden van het Duits-Oostenrijkse gezelschap Krisis (“denktank” hoort bij rechts, nietwaar?) een tekst uit die voor wijde verspreiding en ter vertaling werd aanbevolen. In de tekst wordt de crisis van de arbeid en het krediet overtuigend als structureel geschetst. In feite is de crisis al aan de gang sinds het begin van de jaren zeventig, toen de “gouden tijd” van het kapitalisme ten einde liep, een kleine veertig jaar nu. In marxiaanse termen: het wordt steeds moeilijker meerwaarde te realiseren (Verwertung). De door mij vertaalde tekst is hier te vinden. Dit moge gelden als de beloofde toelichting mijnerzijds.

Het peil van het VS- en het Israelische rechtsbesef

Vijfentwintig jaar geleden had hij een moord gepleegd, en de altijd dienstbare VS-pers had het dan ook over "Ronnie Gardner, moordenaar". Op 18 juni 2010 maakte een vuurpeleton een einde aan het leven van Ronnie Lee Gardner. Voor de zekerheid twitterde de minister van justitite van Utah, de enige VS-staat waar de doodstraf op deze wijze wordt voltrokken, dat het ging gebeuren. En later liet deze man weten dat het publiek "aan het janken" was - er kwamen nogal wat protesten tegen dergelijke onsmakelijkheid.

Niets wordt aan het toeval overgelaten bij een executie als deze. Het gaat nog net niet zo als de zelf zo jankerige Israelische commando's op de Mavi Marmara hebben gedaan: op 40 cm afstand iemand vier of vijf keer door het achterhoofd schieten. Maar het komt in de buurt.

Een verhaal hierover van onvolprezen Rebecca McFarland.
Geen lid van het vuurpeleton zal weten wie het dodelijke schot heeft gelost. Misschien iedereen wel. Zoals altijd zullen de uitvoerders een schoon geweten hebben vanwege het ombrengen van iemand die vijfentwintig jaar geleden ook zoiets gedaan heeft. Een enkele onrustige droom. Die zelfmoord zal om iets anders zijn.

De VS-pers weet ook te melden hoe vreselijk het lot was van de commando's die de Mavi Marmara hebben overvallen. Hoe stompzinnig en pervers moet je zijn om dit te illustreren met deze foto? Onpeilbare diepten.

Die hete zomer van 1975

Ain't nobody's business, Taj Mahal.
De versie die herkenningsmelodie was van Mike Hagler op Seagull/Caroline, pas jaren later officieel uitgebracht.
Toen ik hem zelf voor het eerst op de radio draaide hield de telefoon niet op met rinkelen...
De officiële studioversie, waarmee ik de eerste en enige Northern Soulavond van de eeuw in Amsterdam wilde afsluiten, staat hier al.

Objet trouvé in het café: een gezelschap dat een spelletje/quizje heeft gedaan op een bierviltje - wat stond er op 1 in de top-40 in de zomer waarin je je eerste vriendinnetje had? Daar vraag je wat.
Ik was behoorlijk laat, dank u wel, Done got over

Bobby Powell & Jackie Johnson,
maar afgezien van het feit dat die hele top-40 mij als Carolineluisteraar ontgaan is vind ik het gevraagde jaar bij het raadplegen van de lijsten een rampzalig jaar wat goedlopende popmuziek betreft. Wat er aardig aan de hits was heb ik hier wel al geplaatst, behalve deze dan.


Shining star, Earth,Wind & Fire

Zonodig gebruikte woorden

Een echt blijde noot na het voorafgaande: stukjes over "protestante" Catholic Workerhuizen ergens in de VS, bijvoorbeeld Kansas City, Missouri.

Ik moet nog steeds een soort "verwerkende" nabeschouwing geven op ons verblijf in Nevada, naast de verhalen die nog niet geboekstaafd zijn. Maar de gelinkte verhalen roepen de beelden alweer terug, evenals de bijgevoegde foto (heb wekelijks in Las Vegas gestaan met dergelijke borden).

Om onze helaas momenteel nogal zieke makker Doug te citeren, die dan weer Franciscus aanhaalt: predik het evangelie dagelijks; gebruik zonodig woorden.

Wees dan blij blij blij, altijd blij

Een volstrekt willekeurige greep van de site Timetoturn.nl:

Zoals elke zichzelf respecterende christelijke organisatie betaamt, heeft ook Time to Turn nu een bijbelschool. Maar wel een irritante!

Met trots presenteren wij:

GELD, MACHT en ROCK 'N ROLL
de oncomfortabele bijbelschool voor comfortabele christenen

Midden in de zomer organiseert Time to Turn Amsterdam de ONCOMFORTABELE BIJBELSCHOOL voor COMFORTABELE CHRISTENEN. Geen brave christelijke praatjes, maar een stevig en actief onderzoek naar geld, seks en macht.

We zitten in hartje Amsterdam, midden tussen de hoge heren die de rijkdommen van de aarde naar zich toe harken en tussen consumenten die zich sufshoppen. Maar ook tussen 15.000 Amsterdammers die niet mogen werken omdat ze niet gewenst zijn, en tussen vrouwen die hun lichamen moeten verkopen om rond te kunnen komen. Hoe werkt geld? Hoe werkt macht? En hoe werkt het koninkrijk van God? Wat moeten we in zo’n wereld? Is er hoop?

Wat gaan we doen?
Stilstaan bij de macht(eloosheid) van Jezus, sparren met irritante sprekers zoals de Engelse Mike Love, spaghetti eten met illegalen, bidden op de Wallen, het jubeljaar vieren, de bijbel bestuderen, afgoden uitlachen, bijbellezen en natuurlijk rock ’n rollen, want… het koninkrijk van God is een feest!

Feest je mee? Geef je dan op bij zemorah of bel/mail ons voor meer informatie.

Wanneer: 19 t/m 26 juli 2010
Waar: Nieuwe Herengracht 20, Amsterdam
Kosten: 45 euro p.p. (all inclusive :)

Ik moet dit wel in extenso overnemen omdat de site geen aparte url's oplevert voor losse onderdelen. En waarom zou ik het niet voortzeggen? Tant pis voor "zemorah", ik haal dat mailadres wel weg na 20 juli.

En dan - een lichte zucht... waarom wel?
Wat wettigt een smiley na "all inclusive", waar ik gewoon "alles inbegrepen" zou verwachten? Verkenningen in ranzigheid.
Authentic christian lifestyle als ondertitel wekt de indruk dat het Engels die authenticiteit toch veel beter benadert dan het Nederlands.
Wie of wat zijn afgoden die uitgelachen dienen te worden? Is er dan ook een bijbelschool die niet irritant is? Enzovoort enzoverder.

Uit kringen van Timetoturn is The irresistible revolution van Shane Claiborne vertaald ("te bestellen via de christelijke boekhandel"). Nu had ik zelf zoiets aangeboden aan Rupert Murdochs eigen Zondervan (nederig! in het stof met jou! al wist ik nog niet van de Murdochconnectie), en men heeft zich nooit verwaardigd te reageren. Claiborne zakte een behoorlijk aantal punten toen ik vernam wat er achter zijn uitgeverij zit.

Ik kan zoals gezegd niet linken naar de desbetreffende pagina, maar citeer niemand minder dan Rikkert "Kauwgomballenboom" Zuiderveld:

Heerlijk! Eindelijk eens een boek dat een echt radicaal verhaal vertelt, zonder te vervallen in fanatisme: hoe je in de voetsporen van Jezus kunt gaan zonder een blinde fundamentalist te zijn en hoe je kunt liefhebben zonder een watje te worden.
Lees, huiver, sta op en heb lief.

Ik ben weer bij. Gisteravond gesproken met onze makker Frits ter Kuile over de interesse die in kringen van Timetoturn getoond wordt voor het streven van de Catholic Worker. Ik kon niet goed verwoorden waarom timetoturn het voor mijn gevoel nou net niet is, ook al verwoordde de enige andere openlijk (in geschrifte dus) belijdende religieus-anarchist van Amsterdam het kort maar krachtig tegen mij een tijd geleden: "praktisch idealisme". "Maar daar is toch niets tegen?" zegt Frits dan. Eh, nee.

Maar:
- Kun je serieus stellen dat een blinde fundamentalist in de voetsporen van Jezus gaat?
Wie doet dat trouwens wel? Meer dan streven zal nooit gaan.
Wees eens bescheiden en toeter niet uit dat je bescheiden bent.
- Liefhebben zonder een watje te worden.
Onzin. Heb lief en wees een watje. En keer die andere wang toe, loop die extra mijl mee en laat de ander ook je mantel.
Ik kan het verder niet uitleggen. Nee, nee, nee.
Nee.
TAMÁM

Nederlandse belastingbetaler draagt bij aan Israelische wapenindustrie

Een belangrijke Israëlische producent van oorlogsvliegtuigen die zijn ingezet tegen burgers in Gaza, is in de race voor twee nieuwe onderzoekssubsidies van de Europese Unie.

De aanval op Gaza, eind 2008 en 2009, gaf de Israëlische luchtmacht de kans om de nieuwe drones uit te proberen: onbemande vliegtuigen, zoals de Heron, gemaakt door Israel Aerospace Industries (IAI). Mensenrechtenorganisaties schatten dat er 87 burgers door werden gedood.
Lees verder.

Geen toekomst voor de stad der toekomst

De enige treffer die men krijgt bij het invoeren van de titel De toekomst der stad, de stad der toekomst (1946) betreft de wijk Het Lage Land in de Prins Alexanderpolder bij Rotterdam.
Het desbetreffende verhaal.

Aan het boek is meegewerkt door het echtpaar Mispelblom Beijer, religieus-anarchisten, die waarschijnlijk het uitgangspunt van het opheffen van de tegensteling tussen stad en platteland trouw zijn gebleven.
Er is sprake van sloopplannen voor deze buurt die toch bepaald niet oud is.
Het is gesignaleerd bij dezen.

Steef Davidson

Een sterk overdreven gerucht...
Het nieuws had ik gemist, maar omdat ik hem al in geen jaren meer gezien had nam ik het voor treurige kennisgeving aan dat Steef Davidson was overleden zonder dat ik het bericht had vernomen. En toen kwam ik er achter dat het echt waar was, maar dan slechts ruim twee weken geleden. Hoe kan dat nou?
Hij was ernstig ziek maar dus niet overleden. Nu wel.

Onder de collage hoort het lied Nieuwmarktblues. Het gaat niet klinken als u het hier aanklikt. Het is hier wel te horen, met meer beeld en tekst.
Wat is toeval? Terwille van een antwoord aan een kameraad die hier gereageerd heeft vertoefde ik deze ochtend in gedachten in allerlei kraakpanden in de Nieuwmarktbuurt, "toen". Ik associeer zelf de Nieuwmarktbuurt van nu al lang niet meer met "toen".

Ik kom er vast nog wel op terug, en zo niet dan is het hier in ieder geval vermeld.
Op dit weblog kom ik alleen dit citaat tegen (destijds kon ik nog zien dat er bewust naar gezocht werd in de zoekmachines, dus mensen - komt-ie nog een keer):
Ik pooier niet meer, ik heb nu een uitzendbureau - Een klassieker van Steef Davidson en Bert Griepink, 1972 (De Vrije Zeef).

Hoe een oorlog weer eens zichzelf kan gaan bekostigen

Het is natuurlijk een toevallige ontdekking dat Afghanistan rijk zou zijn aan exploiteerbare mineralen, die ongetwijfeld kunnen dienen om de oorlog te bekostigen.
Dat hebben we tenslotte eerder gehoord.
Vooral de aanwezigheid van lithium komt goed uit, want tot nu toe is Bolivia de grootste leverancier van dit goedje, en Bolivia, moet u weten, is "niet stabiel" met zijn "anti-Amerikaanse president".

Lithium, een element waar ik tot voor kort niet van gehoord had (waarom is dit genoemd naar steen?) blijkt ook toegepast te worden in psychiatrische kwakzalverij. Tot mijn verrassing ga je er dubbel van zien. Welkom in het gezelschap, "behandelde manisch-depressieven".

Anniversaire

Drie nummers die ik veel draaide in de lentedagen van 1985 op RVZ.
De eerste heb ik vaak gezocht op YT. Hij staat er inmiddels meervoudig.

I want it ital, Ini Kamoze


The world is rated X, Marvin Gaye


Here I come, Barrington Levy

Met subsidie uit Washington

Waarin een klein land groot en o zo defensief en vredelievend kan zijn.
De industrie die exposeert in Parijs dezer dagen. Ehud Barak voorzag dat hij misschien als oorlogsmisdadiger gearresteerd zou worden dus zijn bezoek aan de trotse stand is afgelast.

Hulpeloos en hopeloos antifascisme

De racistische segregatie is niet uitgevonden in het Nederlandse taalgebied, maar "soevereiniteit in eigen kring", vervolgens "gescheiden ontwikkeling" en tenslotte apartheid zijn toch al behoorlijk Nederlandse begrippen. De dag loopt ten einde waarop meer dan een kwart van de Nederlandstalige kiezers in België gekozen hebben voor een partij die het land wil opbreken, simpelweg op etnische gronden. In Voeren had de nette versie van het Vlaams Blok meer dan de helft van de stemmen. Apartheid is al tientallen jaren de norm in België, waar het voor bij wet vastgestelde Nederlandstaligen niet toegestaan is op een Franstalige partij te stemmen en omgekeerd. En het wordt zo te zien alleen nog maar erger.

Ha, Voeren, Limburg, thuishaven van de xenofobie... De opmerking weerspreekt zich zelf. Het bijgevoegde protocol is nog erger. Dat Wilders een indische achtergrond heeft is inmiddels wel bekend. Dat zijn echtgenote "buitenlandse" is, ook. Hier wordt een stapje verder gezet: hij is niet alleen agent van de Israelische geheime dienst (ook dit is nauwelijks een verrassende mededeling), hij is ook nog jood. En wellicht ook nog homoseksueel, want zijn huwelijk wordt buiten hem om geregeld. Dus dan weet u dat.

Dit is geen hulpeloos antifascisme meer, dit is fascistisch antifascisme. Ik kan het slechts constateren, ik heb zelf een hulpeloos gevoel over het geheel. Moet "links" de symbolen van het "goede" Nederland adopteren, zoals in de jaren dertig de communisten deden - het zelfde links dat zo zijn uiterste best heeft gedaan het onderwijs te ontdoen van iedere verwijzing naar Nederlandsheid, of het nu om spelling of grammatica gaat, om literatuur, aardrijkskunde of geschiedenis? Hier zit precies een van die zwakke plekken die de wildersisten kunnen raken zonder dat zij er iets van betekenis tegenover zullen stellen.

Als anarchist kan ik het slechts vaststellen. Moeten "wij" dan Erasmus, Spinoza en andere symbolen van Nederlandsheid inzetten tegen de barbaren (van rechts en links, dunkt mij)? Waarmee het streven nog meer dat van een roepende in de woestijn wordt.

Tik tok gemengd palet

Tijdenlang niet te vinden en nu meermalen aanwezig, Slim Jenkins' Place of: Joint, Booker T & the MG's. Heb voor een filmpje gekozen dat ik zelf had kunnen maken.
Herkenningsmelodie van Carl Mitchell op RNI, 1970, een instrumental die ik meestal een paar keer achter elkaar opzet.


Walking in the park, Colosseum


The watch, Matthews' Southern Comfort
Het zal niet de eerste keer zijn geweest dat ik het op de radio draaide toen mij van verschillende kanten er op gewezen werd dat de snikkende doodsnoodstem in dit nummer nogal op de mijne lijkt, en dat men dacht dat ik zelf de microfoon had opengegooid om een potje te snikken.
Bij nadere beluistering merkte ik dat het er naar klinkt, maar het is nu eenmaal niet zo.
Muziek voor levensmoeden - misschien had ik er die keer bij gezegd dat toen de single uit was ik zelf inderdaad enigszins - tja, moedeloos zal ik dan maar zeggen, was.
Enfin, luister en huiver.

Kaddisj voor een kakkerlak

Dezer dagen moest ik denken aan een scène waar ik getuige van was, vierendertig jaar geleden, bij de Allenbybrug. Het zegt iets over het Israelische leger maar ook over de gehele toestand tussen Jordaan en Middellandse Zee.

Het was wachten om toegelaten te worden, maar dat het door zou gaan leek vast te staan. Staande wachtend in de zon had ik twee Israelische soldaten tegenover mij, een vrouw en een man. De vrouwelijke, gekleed in het (toen nog) gangbare uniform met minirok, griezelde op zeker ogenblik. Als uit het niets was er plotseling een kakkerlak dicht bij haar opgedoken. Die vond zij eng. Alsof het diertje langs haar been omhoog zou willen lopen. Bijzonder meisjesachtig, het geheel.
De mannelijke soldaat trapte het beestje dapper dood.
Ik kon hun gesprek volgen, ze spraken Engels met elkaar.
Bang zijn voor kakkerlakken lijkt een vrouwelijke specialiteit in Israel.

Van het handjevol dienstweigeraars waarvan ik weet in Israel zjn de meesten vrouwelijk. Tot mijn spijt zijn er de laatste tijd geen bijgekomen. Dienstweigeringsbewegingen krijgen nooit een massaal karakter, tenzij er een uitzichtloze oorlog uitgevochten wordt. De situatie in Israel/Palestina is wel uitzichtloos, maar is in feite geen oorlog. Vrouwelijke soldaten worden niet ingezet in wat men gevechtssituaties noemt, maar zij maken wel deel uit van het Israelische bezettingsleger, zoals geschetst. En ook die bezetting is geen oorlog. Een echte oorlog kan het Israelische leger al lang niet meer aan.

Moge een kakkerlak het ergste zijn dat zij ontmoeten en mogen zij dan alsnog besluiten het schepsel, vrij in de buitenlucht, met rust te laten.

De verlossende twitter in de nacht

NRC-Handelsblad bedrijft de topjournalistiek zoals we deze de laatste jaren gewend zijn geraakt:

Wel klinkt in Brussel de waarschuwing dat Nederland genegeerd zal worden als het Wilders of iemand van zijn partij naar Brussel stuurt als minister. „Hij zal worden gezien als een clown, zoals Berlusconi”, zegt een diplomaat. „Kijk eens hoe dat de machtspositie van Italië, in grootte de derde economie van de EU, verzwakt. Dat wens ik Nederland niet toe."

Ondiplomatiek openhartig, maar er is geen enkele garantie dat dit anonieme citaat niet uit de duim van de inktkoelie van dienst komt. Schaadt het Israel dat het Avigdor Lieberman als minister van buitenlandse zaken de wereld rondstuurt - nou ja, het stukje wereld dat Israel de moeite waard vindt (soms betreur ik het dat het Nederlands geen herkenbare naamvallen heeft, in dit geval is het wel best).

Het Nederland dat zeker vertegenwoordigd wordt door Cohen van de PvdA en ongetwijfeld nog door sommige VVD-prominenten en CDA'ers, zou alles op alles zetten om te voorkomen dat de plebejer Wilders en zijn niet-partij in de macht vertegenwoordigd zouden worden. Maar bestaat dit Nederland nog zodanig dat het dit kan voorkomen? De verwisseling van de moderne meritocraat Bos voor een patriciër als Cohen leek mij een goede zet. Maar als de lijsttrekker van de partij die de grootste is geworden het balletje opgooit dat de mafiose Kroes ook ingezet kan worden, dan is duidelijk dat de firma Ritsel, Sjoemel & Klaag wel eens de overhand zou kunnen krijgen. Vooral nu het CDA op een ongekend historisch dieptepunt is beland.

Het CDA is de op de zuilen gebaseerde wijze van organisatie van de heersende klasse van Nederland. Bij een steeds irrelevanter worden van de kerkgenootschappen wordt het moeilijker deze organisatie op de been te houden, maar het einde van dit machtsblok is al twee keer eerder voorspeld dus de halvering tot de positie van lijstnummer 4 zegt nog niet alles. De klap is zo daverend dat ik niet eens in staat zou zijn te juichen, en we weten wat er tegenover staat inmiddels.

De partij die als enige de waarachtig christelijke waarde van de compassie belichaamt - het officieel seculiere karakter is niet ter zake - heeft het gehaald, met averij, maar met nog net twee zetels. Nederland gidsland, daar waar het blijkbaar niet eens gezien wordt door de gelijkgeschakelde media. Ik kon pas enigszins gerust gaan slapen toen ik de twitter van Esther Ouwehand zag dat het nu toch echt definitief leek dat zij in de Tweede Kamer terugkwam. Ik heb daar mijn eigen bescheiden bijdrage aan geleverd, wat een enorm nat pak kleren heeft gekost want ik had overmoedig geen paraplu meegenomen. Laat het politbureau van Het Anarchisme het maar niet horen....

Lentebeeld 2010

Boshyacint

De eigenlijke overgang en "komst" van de lente heb ik dit jaar gemist in Nederland. Ik heb de indruk dat er aanzienlijk minder gierzwaluwen zijn, wat het akelige gevoel oplevert dat ik misschien nog de verdwijning van ook deze typerende stadsvogel zal meemaken.

De meeste mensen zullen de merkwaardige neigng hebben het aantal meezwemmende kuikentjes te tellen. Ik kan u melden dat het er tien waren, er heeft er zich een losgemaakt van het gezelschap. Ik ga niet verklappen hoeveel het er dezer dagen zijn.
U krijgt de groeten.

Terug naar de katheder?

Een tand zwartgemaakt, hakenkruisje op de linkerwang getekend (niet terug te zien op de foto). Keurig treurig groot dorp, dat zijn internationale naam is kwijtgeraakt dankzij christen-sociaal-democratische bureaucraten die vonden dat "Hilversum" Radio moest gaan heten.

In de hoofdstad regent het onafgebroken. Dat komt naar men zegt de PvdA altijd slecht uit. Ik heb niet algemene politieke en sociale wetenschappen gestudeerd om er achter te komen hoe dat zit. En volgens mij klopt het ook niet - in 2003 kwam de PvdA op een koude regendag daverend terug na een vrijwel dodelijk pak slaag niet lang er voor.

Gefotoshopt en met een kruisje om - evangelisch!

Wij vinden dat de afgelopen jaren het kwade heeft gezegevierd, en dat is nadelig voor mens, dier en samenleving. Wij willen weer terug naar de joods-christelijke fundering waarop Nederland een paar honderd jaar geleden gebouwd is.

De Evangelische Partij Nederland heeft een "zwarte" Surinaamse lijsttrekster, Yvette Laclé. Zij heeft de ChristenUnie verlaten omdat zij deze te homovriendelijk vond.
Niet omdat ik het wil maar omdat ik vermoed dat deze hoek buiten beeld blijft denk ik dat dit van de zogenaamde nieuwe partijen de beste kanshebber is voor een zetel die niet in de peilingen tot uitdrukking komt tot nu toe.

De joods-christelijke fundering van Nederland heeft er voor gezorgd dat Laclés voorouders op de wilde kust van Zuid-Amerika terechtkwamen. Hoe vrijwillig dit in zijn werk is gegaan, daar hoeven we niet eens naar te raden.
Er is nogal wat domheid nodig voor een geslaagde politieke partij dus mij dunkt dat we hier een kanshebster hebben. De lijsttrekster is zelfs ook al gefotoshopt voor de affiches. De enige lijsttrekker die dit niet is en die wel op affiches staat (Rutte en Pechtold zijn niet terug te vinden op affiches) is die van de studentige lijst 17, maar ja, dat is dan ook een meisje van 21, kunsjt. Van mij mag zij, de partij plaatst zich op de linkerflank, en ook de Piratenpartij, lijst 18, best winnen, maar het is vechten tegen de bierkaai.
Nee, de evangelische homohaters en geredden uit een kwaad leven van hoererij en drugsgebruik, die hebben de beste papieren voor een zetel.

Verder voorspel ik een grote vlucht naar de PvdA waardoor GroenLinks, SP en D66 lager zullen uitkomen dan waarop zij nu voorspeld worden.
En het zal allemaal niets uitmaken. Vermoedelijk.

Tom de Booij

Op zoek naar iets geheel anders kwam ik het online familiearchief van de familie De Booy (Booij) tegen. Tom was/is de huisgeoloog van de anti-imperialistische beweging. De pagina's hebben een voor het lezen onprettige layout maar vormen buitengewoon belangwekkende documentatie.
Hij is van de generatie van mijn moeder maar zijn ontwikkeling liep op actiegebied enige tijd parallel aan de mijne: na zijn detentie (vanwege de Maagdenhuisbezetting) ontwikkelde hij zich tot anarchist. Ik had hem leren kennen in verband met Biafra, als ik niet heb helpen stencilen (weet het echt niet meer) heb ik zeker het eerste Geopolbulletin, tevens Biafra Bulletin (Biafra en Olie) geraapt en gedistribueerd.

Tom de Booijs Biafradagboekbevindt zich ergens in het hele onlinearchief.

Zelfkennis en innerlijke zekerheid

Als ik het mij goed herinner werden de formulieren verspreid in het Oudemanhuispoortgebouw, ze zullen ergens op een tafel gelegen hebben, misschien zelfs bij een stalletje van de ASVA of de SVB. Relatiebemiddeling per computer. Het vergde het invullen van een lang vragenformulier waarin vragen opdoken die het mij gaandeweg onmogelijk maakten het geheel in te vullen. Hoe lang moet de ander zijn? Welke kleur ogen is gewenst? Als klap op de vuurpijl werd je gewaarschuwd dat vrouwen in de bovenste leeftijdscategorie en mannen in de onderste niet zo in trek zouden kunnen zijn. Ik hoorde beslist bij die laatste groep. Ik zag er weinig heil in mijn hersens te laten kraken over haar- of oogkleuren om tenslotte in de bak "Ongewenst" te landen. Laat maar.

Ik weet niet of deze koppelingsmethode een commerciële achtergrond had, maar zoveel jaar later is er klaarblijkelijk geld te verdienen aan het koppelen van mensen. We zijn er al aan gewend. Dat er geld te verdienen zou zijn aan het organiseren van vreemdgaan was tot gisteravond nog geheel onbekend voor mij. Als het leven avontuurlijk zou kunnen zijn dan valt het te organiseren en kan een ander er aan verdienen. Jetzt wird wieder in die Hände gespuckt - het Bruto Nationaal Product stijgt als u via ons bureau vreemdgaat.

Deze maatschappelijke ordening is een ondode. Of demonstreren daar nu veel tegen mag verhelpen?

*

In de internetvrije zone van het weekeinde heb ik mij voor het eerst sinds lang geworpen op mijn oude indirecte leermeester Jan Romein, cultuurcriticus en -pessimist bij uitstek. Romein geldt dan als de progressieve criticus, Huizinga als de conservatieve, maar eerlijk gezegd zie ik geen grond voor dit onderscheid. Misschien werd het destijds nog zo aangevoeld, maar in cultuurpessimisme zit bij uitstek a priori een dialectische blik op vooruitgang besloten. Dit is iets anders dan "de dialectiek van de vooruitgang" van Romein, die naar mijn mening op een onhoudbaar drieslagstelsel (these/antithese/synthese) gebaseerd is.

Romein was, partijlid of geen partijlid meer, een onverbeterlijk bewonderaar van Lenin en alleen daardoor al is Op het breukvlak van twee eeuwen onverteerbaar gezien de oppervlakkige zoniet raaskallerige benadering van het anarchisme en de anarchisten. En dan heeft hij ook niet eens zijn feiten op een rijtje: het verhaspelen van de naam van Lod. van Mierop, aan wie in zijn ogen niets deugde maar wiens naam hij niet eens kende, heb ik hier eerder vermeld, ik ga er niet naar verwijzen.

Toch kwam ik een bijzonder fraaie gedachte tegen, door iemand anders eruit naar voren gehaald, die ik in het Breukvlak, wellicht verblind door mijn ergernis, over het hoofd gezien moet hebben.

Niemand blijft wie hij is als hij tot zelfkennis komt. En daarin ligt dan ook de onmogelijkheid van zelfkennis besloten.

Het bestuderen van de geschiedenis leidt niet tot zelfkennis.
Het doet denken aan quantumfysisca. En er is niets tegen in te brengen.

En het stemt mij tevreden, nog eens struinend door zijn Theoretische geschiedenis dat hij vergelijkend ideeënhistorisch onderzoek als deel van de theoretische geschiedenis ziet. Het speuren naar overeenkomst en verschil bij denkers en doeners v/m die als christen-/religieus-anarchistisch aangemerkt kunnen worden of juist niet is dus geen "para"theologie of -filosofie of politicologie. De meester zegt het: het is theoretische geschiedenis.

Eigenlijk stemt mij dit tevreden, of om in de buurt van Romein (maar ook Ortt) te blijven: ik kan er een innerlijke zekerheid aan ontlenen.

Peter

Hier wil ik het helemaal niet over hebben, maar reclame op een site van de Independent bezorgde mij - tja, wat eigenlijk?

Mijn geliefde ging structureel vreemd met de vriend van haar beste vriendin. Al gauw zat ik in een ongewenste driehoek waar ik zelf blijkbaar niet uit kon stappen, de vierde was weg.
Bovendien noemde zij het natuurlijk heel feministisch niet: vreemdgaan. Plotseling was het heel belangrijk dat wij niet getrouwd waren. Peter "was er ook".
Mijn antwoord hierop: hij is er niet ook, want ik ben weg.
Maar zo makkelijk raakte ik er niet uit. Het probleem was dat ik helaas nog steeds stapelgek op haar was.

Toen kwam het vreemde ogenblik dat een meisje in een uitgaansgelegenheid na de eerste blikwisseling - die wederzijdse goedkeuring inhield - naast mij ging zitten en nogal ingrijpend lichamelijk contact ging leggen. Ik was verrast, maar dan ook weer niet en had geen enkele behoefte aan tegenstribbelen want ik had haar meteen leuk gevonden. Ze bleek een studie- en jaargenote, we waren elkaar ook vaag bekend voorgekomen.

In de vroege ochtend strekte zij een arm naar mij uit en prevelde: "Zeg Peter..."
Ik excuseerde mij en vertelde hoe ik heette. Vermoedelijk werd degene bedoeld die op haar muur met vermelding van zijn naam had geschreven dat zij nogal van vandattem hield - voorzover ik iets uit de tekst kon opmaken.
Vrolijk ontwaken in de vroege lente.

Het was niet door die rare spreuk op haar muur en wat daar aan vast kon zitten dat het niets werd. Het raakte ook hierdoor niet uit met degene op wie ik met een gepast woord nog steeds stapelgek was.

Wat ik maar wilde zeggen: vreemdgaan is vreselijk. En dan heb ik het helemaal niet eens over de moraal.
En zoals alle vreselijke dingen in het leven is het te koop.
Wereldkampioenschap voetballen. Nederland kan op ons rekenen. Datingsite voor vreemdgaan en overspel (wat mag het verschil zijn?). Merk op dat er klasse- en leeftijdskenmerken verbonden zijn met "van de markt" een vreemdgangpartner plukken. De collega die je regelmatig tegenkomt bij de waterautomaat of het kopieerapparaat of de buurman/-vrouw, dat is toch echt te ordinair (en levert geen geld op aan gehaaide jongens m/v). Al suggereert de foto wel dat het toeval van elkaar in het uitgaansleven tegenkomen een marktgestuurd handje geholpen wordt.

Eigenlijk sluit het toch aan bij de post die ik wilde schrijven, dit er zo impulsief uitgeramde boze stukje.

Springtijd

When you're young and in love, Marvelettes, hun grootste hit in Groot-Brittannië. Op het fotohoesje zijn ze met haar drieën.
Het origineel.


I get the sweetst feeling, Jackie Wilson. In een Hitweekverzamelbundel las ik dat men dit nummer en de zanger de grond in wilde boren anno 1968: Jackie ging op de Frank-Sinatra-toer. Waarom heeft Nederland eigenlijk geen "northern" soulscene gehad?


Gladys Knight & the Pips waren niet beschikbaar, maar muzikaal gesproken vind ik deze versie zeker zo goed. En het filmpje, wat zal ik er van zeggen? Iemand (wie dan ook) vond het leuk de Flirtations liefst buiten te filmen en het zal uitgezonden zijn, waar dan ook. Take me in your arms and love me.

Je dwingt mij om mijn plicht te doen

Hier staat zij dan toch ook bij mij, gefotografeerd bij de achtersteven van een schip, het schip waarschijnlijk, in strijklicht, op de vrije zee op weg naar waar de onvrijheid heerst (hoe je het ook bekijkt). Het idee van die vrije zee hoort bij de droom van vrije radio waar ik steeds Het Nader Definitieve Verhaal over wil schrijven maar de rust ontbreekt om er voor te gaan zitten.

Anne de Jong is terug in Nederland.
Aan de bron ga ik mij niet wagen, u weet bij wantrouwen wel in de zoekmachine te duiken. Na haar vrijlating heeft zij als eerste reactie - naast het laten zien van een reeks blauwe plekken - verteld dat degenen die haar gekneveld op de grond gooiden haar vertelden dat zij hen dwong haar pijn te doen."Je doet dus jezelf pijn."

Jankerds zijn het, die Israelische militairen (commando's zelfs), de banaliteit van het kwaad bestaat bij hen uit de uitdrukkelijk uitgedragen menselijkheid. Niet ik doe jou pijn, maar jijzelf.

Pas als jullie je geweren richten op je commandanten zal ik jullie geloven.

Charlatannerie en geweldloosheid

Kijkers zijn nogal handig aan boord van een schip, zou je denken. Het Israelische overvalcommando op de Mavi Marmara vindt het echter duidelijk wapens en stelt ze trots tentoon. De nadere gegevens bij de foto vertellen

Date and Time (Modified): 2010:06:02 11:23:04
YCbCr Positioning: Co-sited
Exposure Program: Aperture-priority AE
Date and Time (Original): 2006:02:07 05:20:56
Date and Time (Digitized): 2006:02:07 05:20:56

Dus de foto is gemaakt op 7 februari 2006, of 2 juli 2006?
Ze kunnen ook niets meer goed, zelfs niet het organiseren van leugenachtige propaganda.

Heeft het zin zich te verweren tegen een zwaar bewapend stel gemaskerde militairen dat aan boord wordt gelaten om je schip te kapen? Neen.
Is het begrijpelijk dat je je toch meent te moeten of kunnen verweren? Ja.
Wie weerloosheid voorstaat zou zich moeten onderwerpen in dit geval of om het even welk. Geweldloosheid is iets anders. En psychologisch gesproken is het alleszins verklaarbaar zich te verweren. In principe zou ik weerloosheid voorstaan. Maar ik sta niet in voor eigen heiligheid - ik ga niet zeggen dat ik mij niet verweerd zou hebben tegen overvallers, hoe zinloos of ongepast het ook zou zijn. Al denk ik dat fors schelden in eigen taal indrukwekkend genoeg zou zijn geweest. Wie weet of een van de gevoelige helden het zou hebben verstaan en zich daar weer om heel lelijk behandeld zou hebben gevoeld. Het Israelische leger bestaat uit onbedaarlijke jankerds, hetgeen wonderlijk genoeg altijd breed wordt uitgemeten. Het heeft dan ook geen echte oorlog meer gewonnen sinds 1967 terwijl het als voordurend in oorlog wordt gepresenteerd.
Er is in het geval van het vlootje en de overval geen equivalentie tussen - "partijen" is al niet eens een gepast woord.

Wie de beoogde geweldloosheid van de opvarenden van de "flotilla" ter discussie stelt vanwege de overval staat wat mij betreft onder verdenking met de overvallers te sympathiseren.
Het is niet de eerste keer dat Wagingnonviolence.org echoputje van propaganda van het Rijk speelt (Honduras was een eerder berucht geval) maar nu is er speciale aanleiding de site uit de lijst te verwijderen.
Tegen leugen en bedrog...

Cijfers in de wind

In de luwte van het toelaatbaar geachte nieuws was "de economie" van zogenaamd nieuw Europa flink aan het krimpen. Vanuit "groen" perspectief klinkt dat aardig, maar er is niet veel groens aan. En het is natuurlijk geen eerlijke krimp.

Economische groei is eenvoudigweg nodig om voor een toenemende bevolking te kunnen zorgen. Dit is iets anders dan groei om de groei, zoals deze al zo lang gepredikt wordt. En omgekeerd wordt krimp met sterfte in verband gebracht.

A World Bank study estimates that for every one or more unit fall in GDP, there will be an increase in average infant mortality among girls of 7.4 deaths per 1,000 live births, and an increase of 1.5 deaths for boys. This also highlights the fact that the crisis has a greater impact on girls and women than it does on males.

In Griekenland verzet men zich nog met hand en tand tegen de krimpplannen, over verzet in de landen die pas korte tijd de zegeningen van de vrije markt ondervinden worden we nog minder voorgelicht. Roemenië, waar het overheidspersoneel afgelopen maandag staakte, kent een krimp "die nog wel meevalt", zegt men.

How can you describe the Romanian situation? Is it worse than in other eastern Europe countries?

It’s hard to say at the moment. Current forecasts indicate that the Romanian economy will shrink by 4% in 2009 compared with 3% in Bulgaria and 3% in Serbia. However, Ukraine (minus 10%), Moldova (minus 6%) and Hungary (minus 5%) all have gloomier forecasts than Romania. Every country is suffering to one degree or another.

Bron.
Dat "economie" allesbehalve een exacte wetenschap is - wat er nu voor doorgaat is zelfs helemaal geen wetenschap, maar dat mag niet hardop gezegd worden - blijkt wel uit de wisselende cijfers die rondwaren over de feitelijke krimp over 2009. Het meestgenoemde cijfer is 7,5%. Voor het komende jaar wordt een zelfde krimp voorspeld.

Altijd nog minder dan voor de drie Oostzeelanden, voormalige Sowjetrepublieken, nieuwbakken EU- en NAVO-leden, waar in elk van de landen de krimp ruim tien procent bedraagt. Slagen in de lucht.
Hoe belangrijk is het dat de sterfte navenant toeneemt, speciaal van meisjes/vrouwen?
Het antwoord verwaait in de wind. "Helaas blijkt alles wat de communisten ons over het kapitalisme verteld hebben te kloppen."

In de huiskamer merkbare precedenten van staatspiraterij

Als we het over piraterij hebben moet ik toch ook altijd even denken aan de preventieve aanval op het zendschip van Radio Paradijs.

Wat programma's betreft zal het geen groot gemis geweest zijn. Het tweede station zou volgens degene die als exploitant optrad, Ben Bode, "restaurantmuziek" gaan uitzenden onder de naam Beautiful Music. Zoiets als later Skaai Reedio dus. Zo schetste hij het in een interview met mij. De Nederlandse politie had de goede smaak de overval uit te voeren op de emotioneel geladen datum 15 augustus, 1981.

Omdat dit soort zeezenders in de wandeling "piraat" werd genoemd was het onmogelijk de actie van de Nederlandse politie als piraterij te benoemen. Dat was het natuurlijk wel. Bode heeft er wat processen om gevoerd maar heeft nooit genoegdoening gekregen. Het gerucht liep dat achter de organisatie onder anderen Willem van Kooten (Joost de Draaier) zat.

Ook op volle zee, ook weer op een smaakvol gekozen datum: precies zes jaar nadat Caroline opnieuw was begonnen vanaf het schip de Ross Revenge, 19 augustus 1989, overval van Britse en Nederlandse stillen die studioapparatuur en andere goederen kwamen stelen, inclusief een zendkristal. Het station is op mindere kracht teruggekomen maar zou de slag niet meer te boven komen.
"Vrije zee" is een rekbaar begrip.

De Israelische regering heeft de Voice of Peace wel steeds laten begaan.

Advocatenkantoor - hoe zegt u?

Schakels in het onlinebestaan.
Op Counterpunch meldt zich juist nu als opener toch weer Paul Craig Roberts, die de pen niet meer als machtig wapen ziet en deze derhalve heeft neergelegd. De kaping van de Gaza Flotilla werd hem te veel.
Dit opmerkelijke stuk (en het feit dat hij - even? - terug is) heb ik in een commentaarbox geplaatst bij Stan van Houcke, die de zaak erg nauw op de huid zit - goed hoor, ik zou het niet kunnen of willen, zoals u merkt. Hij pakt meteen fors uit.

En terwijl de Nederlandse intelligentsia in alle talen zwijgt, spreken de buitenlandse intellectuelen zich wel uit.

Nederlandse intelligentsia - een oxymoron. Of Van Houcke mag zich er zelf toe rekenen, en ik, en nog een handjevol marginalen. Waarschijnlijk bedoelt hij "publieke intellectuelen". Een mensensoort waarover iedere illusie precies dat is - illusie.

Waar vind je die beter dan bij het NRC-Handelsblad, nietwaar? Ik sla de courant open op het scherm en vind als trekker het bericht dat er twee Nederlanders in de dodencel zitten in de VS. Is uitgevonden door de ons niet bekende organisatie Reprieve. Zij hebben ook documentatie over Chagos waarvoor ik meteen een plaats heb. En ten kantore van Persbureau P&dR wordt verder besproken terwijl de piepers pruttelen - want eten doe je maar op je werk - of deze organisatie iets kan betekenen voor onze vrienden Harry en Gerard, lang en ten onrechte vastzittenden in de VS.

"Oh Susanna" gaat de telefoon af, een nummer in Hilversum. "Nee, Harry Bout zit niet in de dodencel. (..) Ik zou het niet weten, ik ben er ook een beetje uit. (...) We hadden net de website opgeslagen. (...) Succes, met wie heb ik ook alweer gesproken?"

Knevel & Van den Brink.
Klinkt als een advocatenkantoor. Is het toch niet. Knevel heb ik als verslaggever wel eens ontmoet, viel mee maar het was dan ook niet voor de televisie.

Ik heb het op de krant ook mogen merken: de Gooise media melken de geschreven (op internet verschijnende) pers uit. Het is op zich wel merkwaardig dat Reprieve de namen van de twee Nederlanders niet vermeldt, blijkbaar komen die als hun onderzoek is afgerond.

Het geheel speelt zich tijdens het koken van de nicola's af, nog geen kwartier.

Maar o ja, hoe zit het met die Nederlandse intelligentsia?

Ereschuldje

Zie ik het goed, dan wordt op deze foto Máiread Corrigan Maguire gearresteerd door de Britse poltie bij een actie in verband met de Tridentraketten, Faslane Schotland.
De Nobelprijswinnares die een van de honderden ontvoerden is door de Israelische kapers van het konvooi naar Gaza, gisteren 31 mei. Zij wordt blijkbaar niet als een van de "genante" gevangenen, zoals een voormalig ambassadeur van de VS, gezien die dan ook snel vrijgelaten dienen te worden. Maar dan, zeventien Europarlementsleden?

Enfin, op de site van Máiread Corrigan, Betty Willams en anderen is geen bontjas te ontwaren.
Vanwege mijn kleine ereschuld aan Maguire hierbij een aparte vermelding.

Dat het Nederlandse regime de Israelische piraterij goedpraat is niet verrassend, en wie zal er op parlementair niveau of daaromtrent op wijzen dat hier wel erg duidelijk verschil wordt gemaakt ten ongunste van Somalische vissers die van beroep zijn veranderd omdat hun zee is leeggevist?

Vreemd evengoed, een Nobelprijswinnaar als president die dit goedkeurt, en een andere die het ook wel best vindt dat deze Nobelprijswinnares ontvoerd wordt. De ene winnaar is de andere niet.

We nemen dan nog maar aan dat zij niet tot de onbekende (van naam en zelfs hoeveelheid) doden behoort.