In de markt gezet

Het product is het resultaat van vermenigvuldiging. Twaalf is het product van drie en vier. Als mensen zich vermenigvuldigen krijg je een product van een vader en een moeder. In de biologische zin dus - er hoeft geen liefde of gevoel van binding aan te pas te zijn gekomen. In Oostenrijk is een man meervoudig vader geworden bij zijn dochter, u kent het verhaal wellicht. Toch producten, die kinderen. Het is simpelweg zoals in de rekenkunde: v.m=k (vrouw maal man = kind, of vader maal moeder = kind).

Is dit duidelijk, klas?

Wat moeten we denken als wij dit lezen van de lijsttrekster sinds mensenheugenis van de partij GroenLinks:

Of, zoals de lijsttrekker van Groen Links stelt in Vrij Nederland: ‘ik (ben) mezelf in de loop der tijd ook meer als een product gaan beschouwen – waarbij ik er ook wel enig plezier aan kan ontlenen om dat product te perfectioneren.’

Brengt Femke Halsema hier haar ouders ter sprake? Het is duidelijk dat de schrijver van de geciteerde regels, een zekere Kluun, weet dat zij op iets anders doelt. En Halsema geeft een opmerkelijke blik op haar denkwereld. "Ik ben mezelf gaan beschouwen"...
Kan ik uzelf ook als iets gaan beschouwen? Ik beschouw uzelf als product?

Maar goed, Halsema beschouwt zichzelf als product. En dat wil zij gaan perfectioneren.
Het dolgeworden warenfetisjisme: de mens als waar die "in de markt" gezet moet worden. Een abstracte waar, ruilwaarde en gebruikswaarde zijn identiek geworden. Zij is als ruilwaarde geen mens meer (want ieder mens, ook de reageerbuisbaby, is product in de bovengenoemde zin).
De lijsttrekster van GroenLinks staat niet voor ideeën of plannen, zij is iets waarvoor je op 9 juni gaat sjoppen. Haar guitige blik op de foto die ik met bezwaard hart overneem moet - u, mij, ons? - verleiden. Zijn vrouwen hier gevoelig voor of is deze blik speciaal voor mannetjes bedoeld? Is deze man er dan gevoelig voor? Nee, want ik ken de stem die aan de blik vastzit en die weegt niet tegen eventueel uiterlijk op. Nee, want de blik is voor de velen die de foto te zien moeten krijgen. En de grimas is mij te gewild.

Mevrouw Halsema, als uw hals rimpelig wordt en u uw haar heel regelmatig een verfbad moet geven om op deze kleur te blijven, en een van beide zal zich al tamelijk spoedig aandienen als het tweede al niet zo ver is, dan bent u nog steeds een product. Maar geen verkoopbare waar meer. Het guitige meisje is dan echt geen meisje meer (is het natuurlijk al niet meer, maar die concessie aan de tijdgeest schenk ik u). U wordt van de plank gehaald - en ach ja, uw loopbaan is toch wel verzekerd, dat is waar.
Overigens heeft uw partij nog nooit een Kamerzetel gewonnen bij uw lijsttrekkerschap, en eerlijk gezegd verwacht ik, ondanks de peilingen, ook in juni niets van uw wareninspanning.


Zou ik er woorden aan besteed hebben als ik niet geschokt was door de eerste affiches van de Partij voor de Dieren die op de lusteloze borden, nooit weggehaald na de gemeenteraadsverkiezingen, opduiken? Is de lijsttrekster, op wie ik toch al niet meer gestemd zou hebben na het gehannes rond haar collega-Kamerlid, nu gefotoshopt of niet? Oogt zij smaller door de veranderde scheiding, nu in het midden? Ik ga er niets om verwedden. Als het rouge uit een potje komt zal het wel niet getest zijn op proefdieren. Maar ik vrees dat hiermee ook de Partij voor de Dieren met een product komt, de knappe lijsttrekster die deze bewerking helemaal niet nodig heeft. En waardeert de achterban deze manipulatie?
Als ik op deze manier benaderd word begrijp ik dat ik bij deze verkiezingen eigenlijk helemaal niets meer te zoeken heb.
Word blijkbaar nog steeds anarchistischer. Maar goed, zolang ze Esther Ouwehand niet fotoshoppen zal ik zuchtend waarschijnlijk alsnog...