15 april, 2010

Oorlog en vrede

Het is een grap uit de tweede hand, dus ik kan er niet zeker van zijn dat de hoofdfiguur de juiste is. Laten wij hem dus Woody A. noemen.

Woody heeft een cursus snellezen gedaan. Hij heeft Oorlog en vrede in een dag helemaal uitgelezen van kaft tot kaft! Wauw, zegt iemand die dit verneemt, kun je dan precies zeggen waar het over gaat? Woody: "It's about Russia."





*


Ik lig in het gras op een heuvel op Árainn, lees Oorlog en vrede. Dan komt er een man van de andere kant van de heuvel aangelopen. Ik weet niet zeker of het zo'n verticale wand is daar, misschien niet. Hij stelt vast dat ik aan het lezen ben. Vraagt of ik wat met boeken heb. Ja, toch wel, ik houd zelfs een boekhandel aan de gang. "U zou er hier een moeten beginnen. We kunnen er hier wel een gebruiken. Voor de mensen van het eiland zelf en voor de toeristen." En hij gaat weer de heuvel op, naar zijn kreeftenmanden aan de andere kant van de heuvel die misschien negentig graden helt en misschien niet.

Het soort ontmoetingen dat je aan de Ierse westkust kunt verwachten.
Oorlog en vrede moet ik nog steeds uitlezen.





*


Het logement waar ik verbleef op Árainn lag terzijde van een vlekje, een eindje heuvelopwaarts. Je passeerde vanaf de hoofdweg een begraafplaats. Een van de gasten vroeg mij op een avond aan het haardvuur: "Heeft u het spook al gezien?" Ik: "Bij de begraafplaats zeker - ik vind het wel stereotiep hoor." "Zou ik ook denken. Maar ik liep er eens langs, ik kom hier ieder jaar, was op weg naar de pub in het dorp - dus niet op de terugweg - en daar kwam ons een tamelijk oude man tegemoet in een zwarte jas. Hij groette ons, ik heb dus getuigen. Wij vroegen ons af waar hij naar op weg was, want er is hier alleen dit ene huis en wij kenden hem niet. Wij keken om - en hij was in het niets opgelost."

Die avond maakte ik een wandeling in de lichte regen, naar het begin van de weg. Ik had de voor fietstochten op het eiland gekochte felgele poncho aan. Toen ik vertelde dat ik speciaal was gaan wandelen om het spook te ontmoeten zei de zegsman: "Met die cape aan? Geen wonder dat u hem niet gezien hebt."
Hij was schrijver en had het spook in Island-magazine beschreven, een redelijk serieus blad dat ik wel kende.
Als u op Árainn bent en verblijft, doe hem de groeten. Het spook bedoel ik.

Geen opmerkingen: