Get ready, San Remo Strings
De voorganger is eigenlijk verbonden aan de luchtmachtbasis Nellis, waarvan Creech, de plaats waarvandaan de onbemande bombardeer- en spionagevliegtuigen worden bestuurd, een dependance is. De vaste pastoor is met vakantie. De naam van de vervanger - hoorbaar afkomstig uit Nigeria - moet nog verschijnen op de site van de kerk - ik heb hem niet goed genoeg verstaan. De kerk is genoemd naar de apostel Jacob, een broer van Jezus, hetgeen in het algemeen en in de RK Kerk in het bijzonder nooit beklemtoond mag worden. En het is een "gekleurde" kerk, waarover ik het eerder heb gehad.
Het koor is overweldigend, en zoals ik bij die eerdere gelegenheid geschreven heb, het geeft een gevoel van thuiskomst zoals het wellicht niet meteen bedoeld is. Een vrouwelijke solist met pianobegeleiding - Doris Troy (ook het hele koor, waarin de vrouwenstemmen overheersen). Voices of East Harlem. Aretha Franklin op haar best (dus vroegst).
Dan davert een geluidsband van een orkest de kerkzaal binnen, de pianist neemt zijn rol daarin op. Meer dan vijftig jaar luisteren naar, draaien van, opgaan in zwart-Amerikaanse muziek lijkt over mij heen te vallen en mijn ogen schieten vol. Dit is de bron. En ja hoor, de pastoor ziet het en ik weet zijn blik enige tijd op mij gericht, al kan hij niet weten wat er door mij heengaat omdat ik het eigenlijk zelf niet eens weet.
Hier spelen de San Remo Strings oftewel de Funk Brothers, Ray Charles en Ramsey Lewis, maar ook Thelonius Monk of Horace Silver. De muziek die uit de kerk komt. Het toevluchtsoord van de verdrukten: zij daar leven al in de hemel, wij zullen daar komen, zij niet.
I got shoes you got shoes all of God's children got shoes
When we get to heaven
We're gonna put on our shoes
An' shout all over God's heaven (heaven) heaven (heaven)
Everybody talkin' bout heaven ain't a goin' there heaven (heaven) heaven (heaven)
Bij het uitgaan knikt hij mij even toe. Hij heeft gezien, maar wat?
Ik kom er in de volgende post op terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten