Een poel, waarschijnlijk gevoed door een bron - diep, maar begroeid. Russen groeien aan de oever, visjes aan de oppervlakte. Enkele populieren in (schaars) blad, gevoed door de oase. De entourage voor een voetwassing op Witte Donderdag.
Vanaf de oase is het niet ver lopen naar het terrein van een Wiccatempel, gewijd aan de Egyptische godin Sekhmet. De avond valt. Een onbedorven sterrenhemel boven de woestijn. Vogels vliegen (vleermuizen? onzeker) en zingen in ieder geval in de schemering. Na de maaltijd in een grote luxe dubbele stacaravan, gastenverblijf van de Sekhmettempel, "mijn eerste" heidense dienst meegemaakt.
Eerlijk gezegd zou de beste dienst het ervaren van zoveel mogelijk stilte en duisternis, verlicht door de sterren, zijn geweest. Een lied met trommelbegeleiding over vuur dat in onze geest en ons hart brandt moet de ruis van de snelweg aanvullen. Het doet mij denken aan een groepstraining.
Het lied lijkt trouwens ontleend aan het "say hello to MaryAnne..."-refrein uit onderstaand lied van Bob Dylan.
Inderdaad, onze goede mede-intern bij de Nevada Desert Experience, MaryAnne, werd glad vergeten voor de terugweg en moest op andere manier thuiskomen. Zij was niet blij.
Too much of nothing, Fotheringay
De wereldmijt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten