Of, om met Bomans' paashaas te spreken: "Eerst was ik een socialistisch persoon, toen werd ik een personalistisch socialist." (En nu weet ik het niet meer - maar die laat ik weg).
Het seculiere anarchisme in de VS lijkt wel te putten uit de traditie van de vrijgevochtenheid van voor de Eerste Wereldoorlog - toen de federale inkomstenbelasting werd ingevoerd. De machthebber houdt zijn handje op over wie hij de macht heeft - het is het verhaal van de vestiging van en het ontstaan van staten. Toch ligt in Europa de klemtoon van het anarchisme nooit op deze gewapende roof die zich legaal noemt. En in de VS zijn de gevoeligheden bepaald niet alleen anarchistisch. Maar politieke stompzinnigheid viert hoogtij: de rechtse, eventueel Republikeinse, belastingbestrijders willen ook graag zo veel mogelijk oorlog voeren. En wie zal dat dan betalen?
Deze week heb ik kennis gemaakt met het Anarchistische Café van Las Vegas, in de buurt van de universiteitscampus. Tegen belastingen, voor socialisme, tegen oorlog, voor vakbnden en zelfs arbeidersraden en tegelijkertijd voor de vrije markt.
Ik begrijp het allemaal wel maar herken tegelijk de traditie niet. Maakt het veel uit als we tenslotte hetzelfde willen?
Zie wat u er van denkt: Las Vegas en de Libertarian Left als geheel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten