Maar het mysterieuze is een zijlijn.
Best wel vele jaren geleden werkte mijn vriendin (verloofde) van toen in een hotel-restaurant dat een goede naam had op te houden, als serveerster. Op eigen kosten moest zij in smaakvolle zwarte jurkjes verschijnen en ze mocht niet kinderachtig doen als een mannelijke klant het leuk vond in haar décolleté te neuzen. En als hij wilde kussen moest dat ook kunnen.
"Vind je dat dan leuk?" Alsof ik het antwoord niet al wist.
"Nee, maar het hoort er bij. Ik mag het niet weigeren."
"Dan mag het loon er toch zeker ook naar zijn."
"Dat is niet hoog."
"Krijg je fooien?"
"Die moet ik afstaan aan de baas."
Waarom zij het dan deed is een raadsel dat voortbestaat. Voor het geldbedrag dat zij noemde kon zij wel elders terecht.
Nu ik het opschrijf besef ik dat mijn toespeling op het loon dubieus aandoet. Nee, het was een keurig hotel en mijn vriendin was redelijk keurig.
Fooi en de wortel van het woord feodaal zijn identiek. Ik denk dat het heel moeilijk is via organisatie mensen werkzaam in deze bedrijfstak deze rol te laten doorbreken. Petje af dus voor de kameraden van de IWW.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten