Soep op de open plaats

Ongelooflijk hoe extensief, hoe morsig er met grond wordt omgegaan in de Verenigde Staten. Alsof er genoeg is en alsof het een wegwerpartikel is, oneindig uit voorraad leverbaar. Hier in de Klovenstad in de woestijn, in de arme, gekleurde wijk, zijn vele lege stukken land waar een opstal gestaan moet hebben en nu - in de lente waarin zo veel mogelijk moet groeien - in bezit genomen door ruderaalplanten. Waar de stukken land op wachten in wat gelijkertijd de snelstgroeiende stad van de VS is, in deze crisistijd, het is een raadsel.


Nog raadselachtiger is dat veel van de nog bestaande gebouwen - kerken blijken te zijn. Vaak van kerkgenootschappen die misschien verder nergens te vinden zijn en die in ieder geval buiten de VS niet bestaan. Overdag is het hier zonnig en ergens in de twintig graden, maar juist omdat het in deze vlakte omringd door bergen zo helder zonnig is, is het 's ochtends vroeg en 's nachts koud.

Op een stuk land dat tot een moskee behoort staan ze te wachtem, of ze komen er op af. De aremn, de gezanten van God, die een maaltijd uitgeschept krijgen in twee celstoffen kommen. Instantmie (soup noodles) met wat groente en stukjes vlees. Warm en pittig, maar er kan altijd nog toegevoegd worden. Een man die ongetwijfeld ernstig in de war is stort een half zoutvaatje over zijn bord uit. Of heeft hij al dit zout nodig? Je gaat het niet vragen.

Mijn taak - ter plaatse geregeld naar bevind van zaken is het uitdelen van kommen en van brood.

(Er komt meer, mensen, later... .)
Zie intussen ook hier.