Wie een inleiding zoekt in het christen-anarchisme kan het slechter treffen dan met Tripp York’s Living on hope while living in Babylon. Christen-anarchisten, stelt hij kortgezegd, zijn niet alleen de anarchisten van de christenen, maar ook van “de anarchisten” (de seculiere of atheïstische) – al was het maar vanwege het afwijzen van alle “wereldse” politiek. De door velen als een dilemma geziene vermaning uit de Romeinenbrief schuift hij elegant terzijde: de apostel Paulus vraagt niet om gehoorzaamheid aan de wereldse overheid, maar om onderwerping – omdat dit bij de vereiste christelijke weerloosheid past. Gehoorzaamheid is even ongepast als ongewenst, vindt York. Hij stelt dat de staat van nature racistisch is en alleen daarom al weerstaan moet worden. Het twintigste-eeuwse christen-anarchisme illustreert hij aan de hand van drie voorbeelden uit de VS: de Catholic Worker; de mij niet bekende Clarence Jordan (bij dezen dan wel); en de Ploegscharenbeweging van de gebroeders Berrigan (die eigenlijk uit de Catholic Worker is voortgekomen). Het boek is een vereenvoudigde uitgave van zijn doctoraalscriptie (“master’s thesis”) en leest prettig zonder oppervlakkig te worden. Aanbevolen. - Tripp York, Living on hope while living in Babylon – the Christian anarchists of the twentieth century. Eugene: Wipf & Stock, 2009. 119 p. Prijs variabel.
Bespreking door Keith Hebden.
Later meer over de Romeinen 13-benadering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten