..en Ik zal u rust geven. Als ik er de rust voor heb vertaal ik dezer dagen wat Vaderspreuken. Het is wel prettig te verwijlen bij dit onbezoedeld christendom, van voor de zondeval zoals Heering die vaststelt.
Twee broeders geven zich terstond als zij er de kans toe zien over aan πορνεία, fornicatio zou de Latijnse term zijn. Een zonde, maar zonde hangt niet voor niets samen met het Griekse ων, en dus weer met zijn. Er werd geen eeuwig hellevuur in het vooruitzicht gesteld, penitentie was voldoende - spijt dus - en let wel: dan hebben we het over monniken!
Ook op het gebied van de andere zonden dan geweld heeft het christendom een zondeval ondergaan, zou je zeggen.
Mijn gedachten dwalen vanzelf naar die ene keer dat ik in Caïro geweest ben. Ik was jong, vrijgezel en had - zo zou ik het toen niet genoemd hebben maar ik kan het pas achteraf bedenken - hartjes in mijn ogen. En mijn herinnering aan de vrouwen van de stad is, dat ik nergens ter wereld zo uitnodigend en sensueel ben aangezien op straat als in Caïro. Zou het nog zo zijn? Hebben de meeste van de plaatselijke schoonheden nu een sluier om, voorzover ze islamitisch zijn? Ik vond er destijds al iets ongerijmds aan, tot en met het meisje dat steunend mijn naam herhaalde en mij vroeg haar in het Arabisch "ik houd van je" (mannelijke vorm) na te zeggen. Omdat ik vreesde dat het onoverzienbare gevolgen kon hebben zei ik het haar niet na.
Als Egyptische vrouwen zo vrijgevochten en openlijk begerend kunnen optreden - zou het dan achttien eeuwen geleden anders zijn geweest? Zodat het de broeders heel gemakkelijk viel tot fornicatio te vervallen?
Het woord "liederlijk" staat mij tegen.
Dit zijn dus "gedachten", logismoi (λογίσμοι) - ze bespringen je als verleid(st)ers. Onontkoombaar. Ga met uw gedachten weg uit Caïro en besef dat als het aan de patriarchale moslims en christenen ligt het met dat vrijpostige gedoe van de plaatselijke vrouwen afgelopen zal zijn. Afgelopen is.
Toch zonde evengoed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten