Lentebeeld 2010 - 2

De foto moet wel aangeklikt worden om een vergroting op te leveren, dan worden de wattige witte vlakken plotseling bosjes sneeuwklokjes.

 

Zwanenburg, Kleef, 27 februari 2010. 

Bedriegertjeszwaan

 

Detail van de beeldengroep in Kleef. Is het de bedoeling dat de zwaan bij goed weer natgespoten wordt? 

Zwaan Kleef aan

 

Of de beeldengroep iets met de sage van de zwaanrdder te maken heeft, geen idee.

Kleef 27 februari 2010. 

Zo oud dat de spelling weer nieuw is

Ooit had ik een geliefde die bij de melkfabriek van Lent woonde. De weezoete lucht - het hoorde bij de straat, maar de melkprodukten heb ik geloof ik niet of nauwelijks genoten.

 

Daar hebben we waarachtig de likkebaardende koe ook al. 

Nijmegen, 27 februari 2010. "Nostalgie". 

Smeg

Als liefhebber van Red Dwarf kan ik alleen maar grijnzen om deze koelkast in een etalage.

En wie zien we bij de Haagse Poort?

Plotseling begreep ik waarom het Nederrijngebied, de Duitse Nederlanden, mijn voorvaderlijke streek is en waarom mijn voorzaat als zovelen uit de streek naar zwart Schiedam gegaan is.
De armoede - zeker naar Duitse maatstaven - straalt er wel van af.

 

Kleef, 27 februari 2010. 

Lentebeeld 2010

De eerste vlinder gezien dit kalenderjaar - Waag, Nijmegen, 26 februari. Zij zat er toch maar!

Wat de Catholic Worker gelooft

De Catholic Worker gelooft
in het zachte personalisme
van het traditionele katholicisme.
De Catholic Worker gelooft
in de personlijke verplichting
van het voorzien
in de noden van onze broeders en zusters.
De Catholic Worker gelooft
in de dagelijkse praktijk
van de Goede Werken.
De Catholic Worker gelooft
in Gastvrijheidshuizen
voor de onmiddellijke hulp
voor mensen in nood.
De Catholic Worker gelooft
in het stichten van
Boerderijcommunes
waar elkeen werkt
naar vermogen
en ontvangt
naar behoefte.
De Catholic Worker gelooft
in het scheppen van een nieuwe samenleving
in de schoot van de oude
met de filosofie van de nieuwe,
die geen nieuwe filosofie is,
maar een zeer oude filosofie,
een filosofie zo oud
dat zij nieuw lijkt.

Peter Maurin

Gorbatsjow, mysticus

Een politicus van wie gezegd kan worden dat hij de wereld ten goede wilde doen keren - valt hij onder het paradigma "mystiek en actie" waar Sölle op doelt? De eenheidservaring met betrekking tot het uitspansel, de kwartels, het koren - de mystiek van de jonge jaren, zoals beschreven in een preek van Godfried Bomans - een eenwordingservaring die Gorbatsjow blijkbaar nog steeds koestert. Liefde en God kunnen  we in hun onbepaalbaarheid gelijkstellen. Ook de laatste passage heeft een mystieke lading.

Wonderlijke vondst in een buurt waar ik verder zeker niet zal vertoeven.

Wat is uw geestelijk geloof?

Ik geloof in de kosmos. Wij zijn allen verbonden aan de kosmos. Neem de zon als voorbeeld. Als er geen zon is kunnen wij niet bestaan. Dus de natuur is mijn god. Voor mij is de natuur heilig. Bomen zijn mijn tempels en wouden zijn mijn kathedralen.

Als u wist dat u spoedig zou sterven, wat zou dan uw boodschap aan de wereld zijn?

Ik ben niet bang voor de dood. Dit betekent niet dat ik onverschillig ben over het leven. Ik houd van het leven. Ik ben heel nieuwsgierig en het leven is interessant. Ik ben geen nihilist. We komen in de wereld, we verlaten de wereld, maar ik denk niet dat het geen spoor nalaat. De dood is niet het einde.
Als ik wist dat ik zou sterven zou ik er geen ophef over maken. Ik zou net zo natuurlijk leven als tevoren. Ik zou de resterende tijd niet willen gebruiken om een bepaalde boodschap af te geven. Ik zou alle resterende dagen gebruiken om te verkeren met en in contact te zijn met de natuur. Een zijn met de natuur.

Ik herinner mij dat wij op weg naar ons dorp waren. De tarwe groeide. We zagen een tarweveld en 's avonds hoorden we kwartels zingen. Het was als een symfonie, een concert. Toen, in de nacht, zag ik al die sterren aan de hemel en ik had het gevoel dat ik in de natuur oploste. Dus de resterende dagen zou ik besteden aan deze soort eenwording met de natuur. Ik zou de levenden niet lastig willen vallen met een boodschap.

Wat betekent het woord "liefde" voor u?

De liefde is een mysterie van de natuur. Ik vind dat het goed is dat het een mysterie zal blijven. Er wordt natuurlijk een hoop gezegd en geschreven over de liefde. Allereerst, de liefde is voor mij wat man en vrouw bindt. De liefde verbindt ook mensen en natuur. Ik geloof dat we hier met een mysterie te maken hebben dat te groot voor ons is. Als je het probeert te definiëren is dit het einde van de liefde. De liefde sterft als je haar geheim denkt te kennen.

Bron.

Wie straf verdient, straf

Wist u dat criminelen aan opvallend gedrag te herkennen zijn? Ze lopen bijvoorbeeld heel langzaam.
Nog langzamer dan toeristen, vermoedelijk.
Het is toch een zegen van de moderne techniek dat die langzaamlopers bij voorbaat van de straat geplukt kunnen worden voordat zij hun criminaliteit daadwerkelijk kunnen uitleven.

Weet u wat ook heel modern en technisch bij de tijd is? De christen-democratie. In Amsterdam weet de club te adverteren met "Criminele actie? camera loopt. Vóór een veilig Amsterdam." Geweldig, die accents aigus - drukt het een tegenstelling met achter of met tegen uit?
Persoonlijk dacht ik altijd dat hardlopen in gewone kleding bij criminaliteit hoorde - tasjesdief gaat er snel vandoor, meermalen geobserveerd, maar ja - hard lopen, traag lopen, "we" hebben u in de gaten. Christen-democratisch Appèl.

De VVD heeft ook mooie leuzen. Stokoude vrouw, geplakt bij zorghuis voor bejaarden (mijn moeder "ligt" er, vandaar; er stoppen twee tramlijnen pal voor de deur, en een om de hoek.) "Door de hoge parkeertarieven ziet zij haar familie bijna nooit meer." Een advertentie die zo te zien gericht is op buitenmensen - Almere, Lelystad, neem ik aan, het volk dat met de auto naar Amsterdam denkt te moeten komen. En opoe moet natuurlijk niet in de papieren gaan lopen, daar ben je VVD voor. Je moet hem zien om het te geloven. Ook de titel van deze post is een VVD-leuze. Zou het voor de top van DSB gaan gelden, denkt u?

Verder is er een ongelooflijk scala aan non-partijen als red-amsterdam die het beste met ons allen voorhebben, maar ik ben zo achterdochtig te denken dat een dergelijke versnippering de PvdA als altijd goed uitkomt. Ze zouden het zelf hebben kunnen bedenken.
Het is einde oefening voor het verhaaltje van de "parlementaire democratie".

Hoe zeggu?

 
You're sixteen, Johnny Burnette


Only sixteen, Sam Cooke
Vreemde tekst alles welbeschouwd. Op je zestiende kun je je niet vergissen in de ander die ook zestien is en dus ook niet "te jong". Je bent nooit zo oud als wanneer je jong bent, schreef hij nog maar weer eens, enigszins moedeloos.


A young girl, Noel Harrison. Laatste woord wel heel nadrukkelijk hardop uitgesproken.

Een kannibalistische orde

Chris Hedges vergist zich wat betreft "het" anarchisme. In de zin waarin hij het begrip bezigt is er geen "het" anarchisme. Het is niet alleen het religieus anarchisme dat geweld afwijst, ook de seculieren of atheïsten - en daarin ligt bij uitstek het punt van overeenkomst - beklemtonen de  vereiste overeenstemming tussen doel en middelen. Wie geweld gebruikt voor een betere maatschappij bereikt vooral meer geweld. Het is een moeilijke weg, maar er is geen andere.

Van oudsher - als je zo'n 125 jaar in die termen wilt beschrijven - zullen de geweldloze anarchisten ook weer niet hun gewelddadige broeders en zusters geheel afwijzen. Zij dwalen, dat kunnen we zeggen.

Hedges' apocalyptische visie van De Toestand:

The free market’s assumption that nature and human beings are objects whose worth is determined by the market allows each to be exploited for profit until exhaustion or collapse. A society that no longer recognizes that nature and human life have a sacred dimension, an intrinsic value beyond monetary value, commits collective suicide. Such societies cannibalize themselves until they die. This is what we are undergoing.

Tussendoor worden we verwezen naar waar de hoop tot behoud berust.

Conferentie Christendom en anarchisme Engeland 2010

De Catholic Worker Farm (Hertfordshire, verbonden aan de London Catholic Worker) organiseert een conferentie over christendom en anarchisme 16-18 juni aanstaande. Nadere gegevens ontbreken vooralsnog. Zodra ze bekend zijn verneemt u ze.

Volksmacht

José Afonso zou tachtig zijn geweest, als hij niet op deze dag, 23 jaar geleden overleden was. Het tachtig-jaar-Zeca-jaar valt samen met honderd jaar republiek Portugal.

Viva o poder popular

Grote Depressie 1929...

Na de Wereldoorlog
trachtten de mensen te geloven.
dat er een Nieuwe Tijd    
op de wereld was aangebroken.   

Mensen dachten
dat zij een oplossing
hadden gevonden
voor de kwestie van
de massadistributie.
 
Mensen dachten
dat de tijd was gekomen
voor de garage met twee auto's  
een kip in iedere pan  
en een bord "Te huur"   
voor ieder armenhuis.   

En iedereen wilde een deel van
de welvaart van de toekomst.


"Koop op rekening"
zeiden de bankiers tegen iedereen
en toen kwam de rekening.


Peter Maurin[...en 2008...]

Wat komen moet...

En inmiddels weten we dat we later in 2010 waarschijnlijk niet Balkenende V maar Balkenende VI te wachten zijn.
Kort voor het toch nog onverwachte einde van Balkenende IV zag ik ergens de kop Berlijn haalt uit naar PvdA. Zeker, de parlementair-sociaal-democratische richting in Nederland is in broederlijke samenwerking tussen Duitse sociaal-democraten en Duits kapitaal van de grond geholpen, dus enig knorren over morrelen aan "onze oorlogsinspanning" uit die hoek zou mij niet verrassen.

Het bleek evenwel niet over "Berlijn" als hoofdstad van het Duitse Rijk te gaan, maar over ene Berlijn, oud-commandant van de Nederlandse strijdkrachten. Voor zo'n man blijven die sociaal-democraten toch de rooie rakkers, de slopers van de staat die eigenlijk als het even kan ook afgevoerd zouden moeten worden naar een ordelijk kamp. Het kan dan ook maar weer openlijk gezegd worden in Nederland.

Men moet toch wel een behoorlijk zulthoofd zijn om nu plotseling wel PvdA te gaan stemmen als men dit eerst niet van plan was, maar er wordt alweer gezinspeeld op winst in de peilingen. Weinigen zijn bedroefd over de val van Balkenende IV. Het opmerkelijke is dat dit ook gold voor de val van Balkenende I-III.

Het is misschien een gevaarlijke gok te denken dat het met Balkenende VI dus, dankzij de leidinggevende capaciteiten van de naamgever (hij is professor geweest, daarvoor moet je tegenwoordig ook vooral managerskwalitijten hebben [ha, toch de eerste en enige treffer!]), ook weer niet te lang zal duren. Gesteld dat het Wildersgenootschap werkelijk zo groot wordt als de opiniepeilingen nu voorspellen, wie zal ermee in zee gaan? Als de SP er wel iets in ziet, kan deze partij samen in een kabinet met de VVD? Zalm kan de brug slaan, maar ja, Zalm bevindt zich in een geur van corruptie inmiddels - voor de afwisseling.

Aangezien Balkenende VI vooral een kabinet van 35 miljard bezuinigen zal worden valt er voor Wilders noch SP eer aan te behalen. Dus het wordt of niet bezuinigen of geen Wilders, en gezien de speculatie tegen de euro denk ik dat Balkenende VI een rammelende coalitie zonder Wilders zal zijn. U hoeft mij niet aan mijn woord te houden. Helaas, van de parlementaire partijen kan ik alleen D66, de Partij voor de Dieren en - zucht - GroenLinks als mogelijk bolwerk tegen de barbarij noemen.

Een uitkering voor de bankiers

Het zal de vaste bezoek(st)er van dit weblog inmiddels opvallen dat ik een aantal van Peter Maurin's gedichten vertaal. Wat mij betreft is de koepeltitel van de verzameling Lichte gedichten, hetgeen de bedoeling van de Engelse titel weergeeft en een lichte buiging naar de onechte assonantie en allitteratie van het origineel inhoudt.
De rechthebbende uitgeefster van de bundel is al enige tijd onbereikbaar. Ik zal er naar blijven streven alsnog in contact te treden, overigens hierbij wel bedenkend dat het allesbehalve in de geest van de schrijver is de tekst voor zichzelf te houden.

Dit Easy essay uit de vorige Grote Depressie blijkt wel heel verrassend actueel, al hebben we het nu niet meer over een miljard dollar maar bijna een biljoen.

Uncle Sam gelooft niet
in werkloosheidsuitkeringen
maar Uncle Sam gelooft wel
in het uitkeren aan bankiers.
Uncle Sam deelt ieder jaar meer
dan een miljard dollar
uit aan de bankiers.
En het uitdelen van geld aan verschaffers van krediet
betekent voor Uncle Sam het failliet.
De bankiers zijn de eerste burgers
op de loonlijst van Uncle Sam.
Er waren geen bankiers
op de loonlijst in Palestina en Ierland.
Er waren geen bankiers
op de loonlijst in Palestina en Ierland
omdat de Profeten van Israel
en de Vaderen der Kerk
lenen tegen rente verbieden.
Maar Uncle Sam luistert niet
naar de Profeten van Israel
en de Vaderen der Kerk.





Peter Maurin

Het concentratiekamp als vanzelfsprekendheid

Muziek uit de leviathan waar het concentratiekamp is uitgevonden. Luister nu het even kan naar

Parchman farm, Mose Allison


Angola bound, naamloze geïnterneerden


Work song, Cannonball Adderley Sextet

Langs het Wagenpad

Een adverteerder op de site van een dagblad geeft de Nederlandse realiteit weer.
Wagenpad, die kende ik nog niet. Ook het belang van Stortemelk (net buiten beeld, tussen Texel en Vlieland) ontgaat mij vaak. Maar het opvallendste is natuurlijk dat Vlissingen intussen op Urk blijkt te liggen.
Zelfs adverteren kan men niet meer in Nederland. En misschien valt het ook niemand buiten de mensen van beide misbenoemde eilanden op, behalve een enkeling als mij dan.

Industrialisering

Lenin zei:
"De wereld kan niet half industrieel
en half agrarisch zijn."
               
Engeland, Duitsland,        
Japan en Amerika
zijn geïndustrialiseerd.
    
Sowjet Rusland
probeert gelijk op te gaan
met Engeland, Duitsland,
Japan en Amerika.

Als de hele wereld
geïndustrialiseerd wordt
zal ieder land
afzetgebied
zoeken.



Maar als ieder land
geïndustrialiseerd wordt
zal er
geen afzetgebied zijn.

Peter Maurin

Balkenende V

Het flitste even door mij - laatst vernam ik de roddel dat mw. A. Kluveld "wil weten dat zij mooi is", een eer die ik haar ook al nooit zal geven. Maar de bijbehorende roddel is dat zij dezer dagen gaat met Wildersideoloog en beroepschristen Bart-Jan Spruyt. En Reijerse toch steeds die achternaam aanhouden. Klasse hoor. Betrouwbaar conservatief ook, normen en waarden, u weet wel, gezond gezin gezond volk.



Het is in de geschiedenis van ultrarechts of buitenissig-rechts Nederland uniek dat een partij uit die hoek die het bij verkiezingen redelijk tot goed deed niet in ruzie en vechtpartijen uiteengaat. Zelfs de NSB had vleugels in zoverre dat er virulent pro-Duitse en rabiaat antisemitische types in rondliepen en lui die aarzelender waren op dit punt. Pas de bezetting deed de rijen sluiten. Maar het was dan ook een partij, getooid met de naam beweging. De Boerenpartij, de Nederlandse Middenstandspartij, Democratisch Socialisten '70, de Centrumpartij, de Lijst-Pim Fortuyn, het werd allemaal rollen over elkaar met de grote ego's en het kleine clubje. Wilders heeft zijn negenkoppig boeltje bij elkaar gehouden. (Wellicht was het met de LPF ook anders gegaan als Fortuijn niet vermoord was, maar zeker is het niet). Of je het positief waardeert is een andere zaak, maar het dient gezegd: de PVV die geen P is blijft vooralsnog bijeen.

Als Balkenende IV echt valt over een echte zaak: de Nederlande deelname aan de koloniale oorlog tegen Afghanistan (Indië was niet belangrijk genoeg, Nieuw-Guinea ook niet, Irak al evenmin) en de peilingen hebben gelijk dan wordt het een kabinet CDA+PVV+VVD+Verdonk (die kan haar oude minsterspost weer opnemen). Zeker, een mooi vooruitzicht is het niet, en je zult maar moslim zijn, maar anderzijds: het CDA kan niet al te veel antigodsdienstige herrie accepteren.

La Kluveld wordt voor Wilders minister van volksgezondheid, want zij weet alles van pijn. Daar heb ze een boek over geschreven, en een boek van Kluveld kan alleen een meesterwerk zijn, dat is algemeen bekend. En omdat ik de eerste zoniet de enige was die haar in geschrifte bleek door te hebben word ik het eerst geïnterneerd. Daar hoef ik geen illusies over te hebben. Maar het wordt wel heel druk in dat kamp.

Maar als ondanks die kampen de Nederlandse politiek verder toch de Nederlandse politiek blijft, laat dan Balkenende de minister-president van dit droomkabinet zijn. Een andere CDA-stoethaspel kan ook, maar Balkenende is beter. We weten dan al hoe het afloopt. En daarna? Verkiezingen in februari 2011. De PVV overleeft regeringsdeelname niet, ook zonder gevechten. Een nieuw kabinet wordt namelijk voor de afwisseling een bezuinigen-en-inleverenkabinet, en de PVV is niet minder cliëntelistisch dan de PvdA op dit punt: de achterban zal het niet waarderen.
Dit als Balkenende IV dezer dagen valt, wat wel niet zal gebeuren.
Verelendungsidee? Misschien. Maar wat komen moet dat kome.

Tripp York

Wie een inleiding zoekt in het christen-anarchisme kan het slechter treffen dan met Tripp York’s Living on hope while living in Babylon. Christen-anarchisten, stelt hij kortgezegd, zijn niet alleen de anarchisten van de christenen, maar ook van “de anarchisten” (de seculiere of atheïstische) – al was het maar vanwege het afwijzen van alle “wereldse” politiek. De door velen als een dilemma geziene vermaning uit de Romeinenbrief schuift hij elegant terzijde: de apostel Paulus vraagt niet om gehoorzaamheid aan de wereldse overheid, maar om onderwerping – omdat dit bij de vereiste christelijke weerloosheid past. Gehoorzaamheid is even ongepast als ongewenst, vindt York. Hij stelt dat de staat van nature racistisch is en alleen daarom al weerstaan moet worden. Het twintigste-eeuwse christen-anarchisme illustreert hij aan de hand van drie voorbeelden uit de VS: de Catholic Worker; de mij niet bekende Clarence Jordan (bij dezen dan wel); en de Ploegscharenbeweging van de gebroeders Berrigan (die eigenlijk uit de Catholic Worker is voortgekomen). Het boek is een vereenvoudigde uitgave van zijn doctoraalscriptie (“master’s thesis”) en leest prettig zonder oppervlakkig te worden. Aanbevolen.

- Tripp York, Living on hope while living in Babylon – the Christian anarchists of the twentieth century. Eugene: Wipf & Stock, 2009. 119 p. Prijs variabel.

Bespreking door Keith Hebden.
Later meer over de Romeinen 13-benadering.

Pro domo

Het avondeten namens Medisch Centrum Vrije Universiteit. Zes beschuiten. Twee sneden roggebrood. Twee bruine boterhammen los. Een glas diabetenlimonade. "Chinese soep" vegetarisch. Koffie.
Geen beleg, geen smeermiddel. Weinigen streven naar opname in een ziekenhuis, maar ik weet nu wel al iemand in mijn directe omgeving die naar andere specialisten uitkijkt om hier niet terecht te hoeven komen.

Of heeft mijn moeder zelf onbeholpen het lijstje ingevuld en gekregen wat zij schijnbaar heeft aangevraagd? Ik kan geen van beide geloven.
Zij heeft uitzicht op een gebouw dat gesloopt wordt. Aan de ingang van het hek om de bouwplaats staat een doodskop afgebeeld. Asbestgevaar. Zij weet dit niet maar ziet hoe het stof voortdurend opstuift van het werk. Vanuit de isoleerkamer ziet zij de open inrichting die Nederlandse samenleving heet. In de verte op een gebouw in zinvolle neonletters de mededeling dla piper - voor de peper of zo, Pools? Vanuit een bepaalde hoek, wegrijdend in het donker, ziet men in grote letters vanaf de dakrand ook in neon medegedeeld dat hier een Cancer Center is. Ja, we zullen het kankercentrum noemen, halloooooo.

In de la van het nachtkastje steeds bij de hand een boekje dat zij zelf ooit aan mijn zuster heeft gegeven, toen zij nog compos mentis was, wat zij officieel nog steeds is want zij weet de datum en de naam van het staatshoofd, en dat is alles wat je moet weten in Nederland. Het heeft een mooie letter, zoals ook veel gebruikt door Drukkerij Vrede - schreefloos, helder en modern, maar daarin dus zeer 1900-1940. De naam van de letter ben ik inmiddels vergeten. Het boekje slijt hard. Of ik het ken. Vermoeid roep ik Ja. Zij weet niet meer dat zij In harmonie met het oneindige ongeveer tegelijk met mij gekocht heeft. Ik omdat het de eerste belangrijke vertaling uit christen-anarchistische kring was, al twijfel ik sterk aan het christen-anarchistische gehalte van Trine. Zij, omdat zij Zoekende was. Enfin, de Gedachten staan hier.
Er was sprake van "naar huis gaan", maar dat is plotseling weer helemaal uit het zicht.

Ik excuseer mij, maar ben zo in alle staten vertrokken uit Buitenveldert, moest het even afschudden.

Op een aanpalende site kom ik dit gedicht tegen en  dit leidt mij naar wateren der rust.

Auguries of innocence

To see a world in a grain of sand,
And a heaven in a wild flower,
Hold infinity in the palm of your hand,
And eternity in an hour.

A robin redbreast in a cage
Puts all heaven in a rage.

A dove-house fill'd with doves and pigeons
Shudders hell thro' all its regions.
A dog starv'd at his master's gate
Predicts the ruin of the state.

A horse misused upon the road
Calls to heaven for human blood.
Each outcry of the hunted hare
A fibre from the brain does tear.

A skylark wounded in the wing,
A cherubim does cease to sing.
The game-cock clipt and arm'd for fight
Does the rising sun affright.

Every wolf's and lion's howl
Raises from hell a human soul.

The wild deer, wand'ring here and there,
Keeps the human soul from care.
The lamb misus'd breeds public strife,
And yet forgives the butcher's knife.

The bat that flits at close of eve
Has left the brain that won't believe.
The owl that calls upon the night
Speaks the unbeliever's fright.

He who shall hurt the little wren
Shall never be belov'd by men.
He who the ox to wrath has mov'd
Shall never be by woman lov'd.

The wanton boy that kills the fly
Shall feel the spider's enmity.
He who torments the chafer's sprite
Weaves a bower in endless night.

The caterpillar on the leaf
Repeats to thee thy mother's grief.
Kill not the moth nor butterfly,
For the last judgement draweth nigh.

He who shall train the horse to war
Shall never pass the polar bar.
The beggar's dog and widow's cat,
Feed them and thou wilt grow fat.

The gnat that sings his summer's song
Poison gets from slander's tongue.
The poison of the snake and newt
Is the sweat of envy's foot.

The poison of the honey bee
Is the artist's jealousy.

The prince's robes and beggar's rags
Are toadstools on the miser's bags.
A truth that's told with bad intent
Beats all the lies you can invent.

It is right it should be so;
Man was made for joy and woe;
And when this we rightly know,
Thro' the world we safely go.

Joy and woe are woven fine,
A clothing for the soul divine.
Under every grief and pine
Runs a joy with silken twine.

The babe is more than swaddling bands;
Every farmer understands.
Every tear from every eye
Becomes a babe in eternity;

This is caught by females bright,
And return'd to its own delight.
The bleat, the bark, bellow, and roar,
Are waves that beat on heaven's shore.

The babe that weeps the rod beneath
Writes revenge in realms of death.
The beggar's rags, fluttering in air,
Does to rags the heavens tear.

The soldier, arm'd with sword and gun,
Palsied strikes the summer's sun.
The poor man's farthing is worth more
Than all the gold on Afric's shore.

One mite wrung from the lab'rer's hands
Shall buy and sell the miser's lands;
Or, if protected from on high,
Does that whole nation sell and buy.

He who mocks the infant's faith
Shall be mock'd in age and death.
He who shall teach the child to doubt
The rotting grave shall ne'er get out.

He who respects the infant's faith
Triumphs over hell and death.
The child's toys and the old man's reasons
Are the fruits of the two seasons.

The questioner, who sits so sly,
Shall never know how to reply.
He who replies to words of doubt
Doth put the light of knowledge out.

The strongest poison ever known
Came from Caesar's laurel crown.
Nought can deform the human race
Like to the armour's iron brace.

When gold and gems adorn the plow,
To peaceful arts shall envy bow.
A riddle, or the cricket's cry,
Is to doubt a fit reply.

The emmet's inch and eagle's mile
Make lame philosophy to smile.
He who doubts from what he sees
Will ne'er believe, do what you please.

If the sun and moon should doubt,
They'd immediately go out.
To be in a passion you good may do,
But no good if a passion is in you.

The whore and gambler, by the state
Licensed, build that nation's fate.
The harlot's cry from street to street
Shall weave old England's winding-sheet.

The winner's shout, the loser's curse,
Dance before dead England's hearse.

Every night and every morn
Some to misery are born,
Every morn and every night
Some are born to sweet delight.

Some are born to sweet delight,
Some are born to endless night.

We are led to believe a lie
When we see not thro' the eye,
Which was born in a night to perish in a night,
When the soul slept in beams of light.

God appears, and God is light,
To those poor souls who dwell in night;
But does a human form display
To those who dwell in realms of day.


William Blake

Afrika in India en Pakistan

Het komt niet zo vaak meer voor dat de BBC Nieuwsdienst iets opmerkelijks te bieden heeft, iets wat buiten de dagelijkse propagandastroom valt.
Het is ook maar een fotoreportage - maar het is een manier om aandacht te vragen voor de Afrikaanse diaspora in Karachi, bijvoorbeeld.
En dan blijkt er stukje bij beetje meer te zijn: bijvoorbeeld de Sidi in India, met fotoreportage.

De Indische Oceaan is geen barrière, maar van oudsher een verkeersroute. Vanuit China, Indonesië, Polynesië en Zuid-Azië werd Afrika bereisd, lang voordat Europeanen hun reizen als ontdekkingstochten met bijbehorende veroveringsdrift presenteerden. Verkeer de omgekeerde kant op, met vrijwillige of onvrijwillige emigratie, is er natuurlijk ook (geweest). De zwart-Afrikaanse gemeenschappen in Irak en Iran getuigen er ook van.

..ontferremd... (ja, ook over mij)

Het dierloze gerecht – een vegetarische geschiedenis van Nederland, de geschiedenisdissertatie van Dirk-Jan Verdonk, smaakt – om uit of in de stijl te vallen – naar meer. Als poging tot geschiedenis van het vegetarisme is zij de eerste in haar soort en is het dus ook meteen het beste en het slechtste wat er op dit gebied te vinden is. Om wat ik de zwakke plek vind als eerste te vermelden: hoe dichter de schrijver bij het heden komt, hoe meer het vegetarisme zelf uit het zicht verdwijnt. Het Dierenbevrijdingsfront houdt zich niet alleen met geen-vlees-eten bezig, of zelfs in het geheel niet: zou het zichzelf gelegitimeerd achten zonder industriële dierenteelt? In ieder geval zijn wij hier ook op het terrein van: geen vivisectie, geen bont en meer – en Verdonk ziet de moord op Fortuyn als een actie van een dierenbevrijder als dierenbevrijder – een hachelijke en aanvechtbare kwalificatie. Maar het mag dan ook meteen duidelijk zijn hoezeer hij onverkend terrein betreedt – ook in het (zeer) nabije verleden. Een uitzondering is wellicht de Kabouterbeweging, die door Virginie Mamadou en Coen Tasman al behoorlijk in kaart is gebracht, maar het verband tussen de geschiedenis van het volksdepartement voor voedselvoorziening en de totstandkoming van het EKO-keur wordt hier uit de doeken gedaan (waarmee meteen geïllustreerd is dat het vegetarisme forse zijpaden met zich meebrengt).

    Het vegetarisme in Nederland is van oudsher nauw verweven met het anarchisme – het minst geldt dit wellicht voor Lekker dier waarvan een aanzet tot geschiedenis wordt gegeven (waarbij de lacunes dus om “meer” vragen). En inderdaad, vivisectiebestrijding en dierenbescherming zijn ook terreinen waarop de Nederlandse anarchisten zich bewogen hebben of nog bewegen. Zowel de atheïstische, waarvoor hier Domela Nieuwenhuis als model centraal staat, als de christen-/religieus-anarchisten, met Felix Ortt als brandpunt, maakten zich sterk voor een andere benadering van het dier dan als toekomstig hapje (of als object voor “wetenschappelijke experimenten”). Ik stem niet in met Verdonks diagnose dat Ortt er een ”aristocratische kosmologie” op nahield, althans dat zou hij nader moeten toelichten, het lijkt mij nu tezeer een toespeling op de adellijke titel die Ortt juist heeft opgegeven.

    De geschiedenis van het vegetarische-restaurantwezen tot tijdens de bezetting is zeer leerzaam – langzamerhand raakt het oorspronkelijke vegetarisme (en het anarchisme) uit het zicht. Pas omstreeks 1970 is het geestelijk klimaat rijp voor een nieuwe verbreding van het streven. Dan is het ook het tijdperk van de actie: demonstratief en soms illegaal en soms bepaald onzachtzinnig (hij gebruikt ook het woord “terreur”) – en dan zijn wij ver verwijderd geraakt van de kwestie van overeenstemming tussen doel en middelen. Al lijkt een actiegroep als Lekker Dier niet een concreet doel te hebben.

    Het dierenbevrijdingsaspect van het vegetarisme is een droef verhaal. De behandeling van dieren is er alleen maar beroerder op geworden in de kleine twee eeuwen vegetarisme. Een mooie passage waarin Verdonk uit de doeken doet hoe de “werkelijkheid” geschapen wordt waarbinnen dit kan gebeuren:

..onversneden Newspeak die een talige werkelijkheid creëerde die amper meer verband hield met conventies van lexicon en grammatica, laat staan met reële ervaringsfeiten.


    Meest systematisch kwam dat tot uitdrukking in een vocabulaire waarin niet-menselijke dieren werden 'verdinglijkt' of, om daar een ander neologisme aan toe te voegen, 'vergrondstoffelijkt'. Natuurlijk, de taal was al bij uitstek het domein bij uitstek waarin 'de mens' en 'het dier' als aparte, in hiërarchisch verband staande categorieën werden geconstrueerd. Dieren hadden koppen, poten en uiers, mensen hoofden, benen en borsten. Dieren vraten en paarden, mensen aten en vrijden. Dieren hadden driften en instincten. Mensen gevoelens en intuïtie. Dieren doden heette slachten, mensen doden heette moorden et cetera. Het geloof in deze antropocentrische constructie was bovendien dusdanig krachtig dat elke deconstructie ervan als 'antropomorfisme' werd gewraakt - waarmee niet alleen de discursieve dimensie van het mens-dierdualisme werd miskend, maar bovendien reële antropomorfische valkuilen aan het zich onttrokken raakten.

Een mooie beschrijving waarin het modieus-wetenschappelijke discours over  het discours doeltreffend wordt toegepast.
Rijk materiaal kortom, dat om verdere uitwerking vraagt (ja, ik kan mijzelf ook weer eens aangesproken voelen in verband met Ortt en de christen-anarchisten).

- Dirk-Jan Verdonk, Het dierloze gerecht – een vegetarische geschiedenis van Nederland. Amsterdam: Boom, 2009. 560 p. 29.90 euro.

Alle reden vom Wetter

In Noordwest-Europa kan alweer met weemoed gedacht worden aan de zachte winters waar we aan gewend geraakt waren. Bibberende narcissen steken hun kop boven de grond, sneeuwklokjes zijn nog nergens te zien - er was een winter, ergens in de afgelopen tien jaar, waarop ik omstreeks deze tijd allang het eerste klein hoefblad had gezien.

Een flits - slot

Als geboren Engelsman zal Merton niet zo'n accent gehad hebben. Active life.

Voor mijn gevoel was de serie die ik naar aanleiding van deze post begonnen ben niet afgesloten, maar een slotakkoord had ik nog niet gevonden. Het laatste woord kan toch niet gezegd worden.

De andere kant van het verhaal over het  jonge geluk van de goedgetrainde consumentenjongeling  die dit alles losgemaakt had bereikte ik via de blogroll van A Pinch Of Salt, indirect dus.

Het valt mij op - en het kan dus niet alleen mij opvallen - dat de schrijfster goed formuleert en spelt totdat wat zij te schrijven heeft hautnah komt, wanneer meteen ellipsen en spelfouten bij de vleet opkomen. Het is mij ook nogal wat. De schrijfster heeft zo haar ervaringen op grond waarvan zij anarchiste is geworden. Op de merkwaardige voorliefde voor prostitutie die op een gegeven ogenbllik opkwam bij het tweedegolffeminisme heeft zij ook haar antwoord.
Er valt zoveel te zeggen, er valt zo weinig te zeggen.

De afsluitende woorden bij deze serie vond ik bij Thomas Merton in The way of Chuang Tzu, p.114 [XVIII, I.].
"Naar mijn mening vind je nooit geluk tot je ophoudt ernaar te zoeken."

 Zo eenvoudig dat u het ook zelf had kunnen bedenken.

De spagaat van het vroege “vegetarianisme”

De onvolprezen dissertatie van Dirk-Jan Verdonk, Het dierloze gerecht noemt het boekje terloops. Het is duidelijk dat de schrijver het niet gelezen heeft. Wel weet hij te vermelden dat er een nog ouder vegetarisch geschrift in Nederland is verschenen, Vleesch of groenten? van H. Klencke, eveneens vertaald uit het Duits, uit 1869. In afwachting daarvan een leesverslag van Dr. Fr. Wilh. Dock, Iets over het Vegetarianisme, zijne beteekenis voor de Zedelijkheid en voor de Gezondheid, met een woord ter inleiding van Prof. J.W. Gunning, hoogleeraar aan de Universiteit te Amsterdam. Oorspronkelijk was het uitgegeven bij de Wed. A.G. de Jonge te Goes, in 1879. C.J.W. Grentzebach te Bussum deed er omstreeks 1900 een nieuw eigen omslagje omheen – boeken, ook dunne, gingen lang mee in de handel destijds, en het is dit beroerde omslagje dat verpulvert bij aanraken, zodat ik het boekje van Dock vanaf een kussentje heel voorzichtig moet lezen. (Het was een serendipische vondst verleden jaar naar aanleiding van de theoloog Gunning, broer van J.W., schrijver van Anarchisme in 1895.)

De Zwitserse natuurgenezer Dock heeft de moeilijke taak op zich genomen te betogen dat het zachtmoedig is geen vlees te eten, maar tegelijkertijd en bovenal is het gezond – maar het mag dan toch ook weer niet voor de zieken, zwakken en misselijken zijn – en dus ook niet voor degenen die het onethisch vinden dieren te doen slachten. De oplossing is dat het vegetarianisme geheel de harmonie der natuur herstelt (cursivering van de schrijver). Dankzij het vegetarianisme zal de mens weer de natuurlijke leeftijd bereiken die nu dankzij slechte gewoonten veelvuldig niet gehaald wordt (p.42). “Zeker zijn wij Vegetariërs op den rechten weg, wanneer wij de vegetabilische voeding krachtig aanbevelen, als volmaakt passend voor het menschelijk lichaam en zeer geschikt om de gezondheid te bewaren, en ziekte te voorkomen.” (p.55)

Of het gepast is of niet, ik waag mij even aan een discussie in tijd en afstand met Dock: zou het niet beter zijn geweest het vegetarisme zuiver ethisch te funderen, in plaats van een aanvechtbare “natuurlijkheid” voor de mens te construeren? Het “natuurlijke” vegetarisme van de mens wordt eigenlijk hoofdzakelijk afgeleid uit het gebit. Blijkbaar was in 1879 de tijd voor ethiek niet rijp.

Gunning ziet het vegetarisme als bondgenoot in de strijd tegen prostitutie en het misbruik van sterke drank en tabak, een combinatie die het nog lang zou volhouden (en die voor sommigen nog steeds zal gelden). Ook de (anonieme) vertaler vaart speciaal uit tegen de jenever – als al het koren dat in deze drank omgezet wordt naar bakkerijen zou gaan, zou dan de sociale kwestie niet al een heel eind zijn opgelost? En in een noot vaart hij (vermoedelijk “hij”, doch niet zeker) uit tegen het “Hollandsche volk” dat aan baden een broertje dood heeft en zindelijker is op zijn gangen en trappen dan op zijn lichaam (p.62). Misschien ligt hier een herkenbaar raakpunt met het heden.

De strijd voor het vegetarisme had (en heeft) nog een lange weg te gaan...

Afschuiven

In de eerste eeuwen van het Christendom
werden de armen gevoed, gekleed en gehuisvest
door middel van persoonlijke offers
en de Heidenen
zeiden over de Christenen:
"Zie hoezeer ze elkaar liefhebben."

Nu worden de armen gevoed, gekleed en gehuisvest
door de politici
ten laste van
de belastingbetalers.

En omdat de armen
niet langer
door middel van persoonlijke offers
maar ten laste van
de belastingbetalers
worden gevoed, gekleed en gehuisvest
zeggen Heidenen over Christenen:
"Kijk eens hoe ze de boel afschuiven."



Peter Maurin

Bikini

Zeven maart 1946 is de bevolking van het atol Bikini in de Marshall Archipel gedeporteerd. In de voorstelling van de VS-bezetters van het eiland betrof het een vriendelijk verzoek "terwille van de gehele mensheid en om een eind te maken aan alle wereldoorlogen". De foto van het vertrek  (links) drukt niet direct een gewenst vrijwillig vertrek terwille van de wereldvrede uit.
Toeristen kunnen er nu duiken naar wrakken van schepen die tot zinken zijn gebracht door atoombommen. U mag raden wie de toeristen zijn en hoe ze er uitzien.

De gezondheidszorg voor degenen die onder de wind vertoefden bij de proefnemingen met de wereldvredebehoudende bommen is al jaren geleden afgeknepen door het o zo zuinige Congres van de VS.

Het bombarderen van Bikini zou geleid hebben tot het inzicht dat kernbommen niet gebruikt mogen worden, meent het bulletin van "atoomgeleerden". Merkwaardigerwijze wordt het arsenaal evenwel nog steeds uitgebreid. En bovendien was de werking van de bommen al bekend nadat de bevolking van Hirosjima en Nagasaki doelwit was geweest.

De mensen van Bikini zijn niet bekend geworden door hun opoffering voor de wereldvrede. Hun naam wordt in herinnering gehouden door het tweedelig damesbadpak dat in zwang kwam tijdens de proefnemingen en waarover men met uitgesproken goede smaak zei dat het insloeg als een bom. Vijfenzestig jaar na hun verdrijving zouden de Bikinianen nog steeds terugwillen naar hun eiland - waarvan men zich kan afvragen of er permanent gewoond kan worden.

Meer over Bikini.

Blije kinderen van Rongelap, een eilandengroep van dezelfde archipel, die fallout van de bommen heeft meegekregen maar die nu beslist weer geschikt wordt gevonden voor bewoning en voor het onvermijdelijke toerisme.

Over Mururoa wordt dan tenminste nog gezegd dat de proefnemingen "voor Frankrijk" waren en niet voor de "wereldvrede".

Vijfhonderdponders tegen zeehonden

Het ministerie van oorlog deelt mede:

Op het meest westelijke deel van het waddeneiland Vlieland bevindt zich een schietrange van de NAVO, waar de Koninklijke Luchtmacht en NAVO-partners regelmatig oefenen. Het gebied van ongeveer 17 vierkante kilometer wordt de Vliehors genoemd. Zo'n 8000 vliegtuigen per jaar oefenen hier.

Op het terrein zijn verschillende doelen opgesteld voor vliegtuigen: bomdoelen, schietdoelen en raketdoelen. Naast de normale (schiet)oefeningen met oefenmunitie mag er in de periode van 15 september tot en met 28 februari op deze range worden geschoten en mogen er echte bommen worden afgeworpen.

Overigens gebeurt het slechts incidenteel dat echte bommen worden afgeworpen, vanwege de hoge kosten en de limiet die aan het afgooien van echte bommen is gesteld. Per seizoen mogen op de Vliehors 70 bommen worden afgegooid. Vliegtuigen benaderen de range vanaf de Noordzee, om de overlast voor de Wadden zo veel mogelijk te beperken.

Geluidsbelasting meten

Tijdens oefeningen op de Vliehors Range richt de sectie Geluidshinder van de Koninklijke Luchtmacht op Texel een meetpost in waarbij de geconstateerde weersomstandigheden en de daaruit voortvloeiende geluidsbelasting bepalend zullen zijn voor het wel of niet kunnen  uitvoeren van de geplande oefeningen. Deze mobiele meetpost staat in direct contact met de toren van de Vliehors Range.

Tijdens de oefeningen is de Vliehors Range voor publiek gesloten. De grens van het oefenterrein is gemarkeerd met waarschuwingsborden en bij oefening voorzien van rode vlaggen.

Historie

De historie van de Vliehors Range gaat terug tot eind jaren '30. Vanwege de dreigende oorlogssituatie in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog bestond er dringend behoefte aan een gebied waar met boordwapens geoefend kon worden. Er is toen besloten gebruik te gaan maken van de Vliehors.

In 1948, om precies te zijn op 2 mei, werd met de eerste serie oefeningen begonnen op de Vliehors. Er waren in die tijd maar weinig faciliteiten. Het doel bestond bijvoorbeeld uit een grote rode lap van 16 bij 15 meter. Hierop werd door een formatie van 4 vliegtuigen geschoten. Het resultaat was meestal dat het hele doel was weggeschoten, in dat geval was de missie een duidelijk succes.

Om de activiteiten in perspectief te plaatsen is de Vliehors derhalve Range genoemd. In de eerste dagen van februari 2010 mocht de Belgische luchtmacht meedoen met het afwerpen van zogeheten vijhonderdponders op het gebied. Er is een F-16 bij neergestort.

Bij de genade van het ministerie van oorlog wordt Noorderhaaks, ook wel de Razende Bol genoemd, Nederlands jongste Waddeneiland, in de winter niet meer onder schot genomen, om de grijze zeehonden die er dan hun jongen voeden niet te storen. Een royaal standpunt.

Wij zijn Guåhan

Het verhaal van de bases op Okinawa en Guåhan laat ik over aan Foreign Policy In Focus, waar men illusies koestert over Obama.

Okinawa is alweer jaren onder bestuur van het soevereine keizerrijk Japan. Guåhan daarentegen wordt aangekondigd als een "stukje Amerika" waar de dag begint, en waar een gedeelte van de bezettingsmacht van Okinawa naar teruggetrokken wordt. Het eiland hoort bij de oorlogsbuit van de zogeheten Spaans-Amerikaanse Oorlog (samen met Cuba, de Filipijnen, Marianen, Carolinen en Puerto Rico), die op net zulke goede gronden werd begonnen als de aanval op Irak.

En hoe wordt er op Guåhan gedacht over de plannen van Nobelprijswinnar Obama?
Wat verwacht u?

Waarom de seringen groeien

Dezer dagen veelgedraaid door mij in de versie van de Festivals. Als Frank Wilson ergens roem voor toekomt dan is het voor dit de lente oproepende lieve lied. Je voelt je er vanzelf verliefd bij.


Green grow the lilacs, Originals
Ach, het moet dit weekeinde, dat is nieuw, en het heeft er niets mee te maken, maar twee aanvullende bijbehorende nummers dan:

When you're young and in love, Marvelettes


I'll be your baby tonight, Bob Dylan.
Zoveel versies, en dan toch het origineel.

Socotra, op het hoekpunt van Afrika en Azië

De site Leerwiki kraait het uit in modern Duts:

Een vakantie naar Jemen is anno 2009 niet vakantiebestemming nummer één, maar het eiland Socotra (officieel behorend tot Jemen) is misschien wel het meest unieke flora en fauna paradijs van onze aarde. Het is tevens een kandidaat om in 2011 te worden verkozen tot één van de “New Seven Wonders of Nature”. Bomen die weinig mensen kennen zijn daar te bewonderen, het eiland wordt ook wel het Galapagos van het Oosten genoemd of “het Galapagos van de Indische Oceaan”.

Ha, een paradijsje!
Hoog tijd dat er een basis van de VS wordt ingericht.
Wordt al aan gewerkt. Zogenaamd vanwege de onderbroekenterrorist van Kerstmis 2009 Detroit, maar moeten we dat echt nog geloven?

Het goede leven op Kwajalein

Nergens in Micronesië is de militaire aanwezigheid van de VS zo dreigend als op het atol Kwajalein, een raketlanceerbasis beheerd door het VS-ministerie van Defensie. Kwajalein is het grootste koraalatol ter wereld. Het omvat 97 eilanden met een totale landmassa van zeventien vierkante kilometer rond een enorme lagune van 2850 vierkante kilometer. De lagune wordt wel de grootste vanghandschoen ter wereld genoemd. Het is het doelwit en het landingspunt van de intercontinentale raketten die worden afgevuurd van de luchtmachtbasis Vandenberg in Californië. De proeven worden in het algemeen 's nachts uitgevoerd, waarbij de hemel oplicht met een schitterend vertoon van explosies, brandend puin en het doorbreken van de geluidsbarrière.   

Ongeveer drieduizend Amerikaanse civiele  werkers en hun gezinnen wonen op Kwajalein, een soort zomerkamp waarbij alle kosten betaald worden voor de werknemers. De hele gesubsidieerde eilandbuitenwijk is evenwel verboden terrein voor onofficiële bezoekers, behalve als overstappunt voor het nabijliggende eiland Ebeye.  
Ebeye is het thuisland voor ongeveer vijftienhonderd inheemse arbeiders die op Kwajalein werken maar er niet mogen wonen, winkelen of spelen. De arbeiders worden vervoerd per boot tussen hun schamele behuizing en hun rijke werkplekken, waar zij de hele dag het goede leven kunnen waarnemen, zolang zij er zelf maar niet aan deelnemen. Onnodig te zeggen dat geen van beide eilanden een grote toeristische trekpleister is, ook al neemt hun populariteit toe bij duikers naar wrakken uit de Tweede Wereldoorlog.
Bron.

Paradijselijk Mururoa

Uw paradijselijke vakantiebestemming. De wolken op de achtergrond bestaan grotendeels uit waterdamp.

..en sneeuwwitte tortelduiven...

Solidarity Notes Choir in ondergrondsestation in Vancouver, stad van het reclamefestival dat voor sport doorgaat de komende dagen. Het lied is geschreven door David Rovics.

Site.

1+1=1

Televisie op zijn best, en dat met een krijtje op een bord...
Een wiskundige uitleg van de oneindigheid, gisteravond 10 februari 2010, in BBC Horizon - de paradoxen rond het opvatten van de oneindigheid als een getal. Waar wiskunde een mystieke diepte krijgt. Maar volgens mij glashelder uitgelegd ook voor wiskundig niet-geschoolden.

In een oneindig aantal universa kan een aap op een schrijfmachine de volledige werken van Shakespeare tikken. Sterker nog, er zit een oneindig aantal apen een oneindig aantal complete werken te tikken. Daar staat tegenover dat er ook een oneindig aantal Shakespeares de echte werken zit te schrijven. Er is ook een oneindig aantal universa waarop de evolutie op aarde zo verlopen was dat er geen aap en ook geen Shakespeare was, voeg ik er zelf maar aan toe.

Geen wonder dat er ook een wiskundige aan het woord komt die zegt dat hij eigenlijk niets met het oneindige te maken wil hebben. Het voert tot gekte.

En zo komen we vanzelf uit bij de andere paradox: de Bommellegende, of de man die teruggaat in de tijd om tenslotte zichzelf te verwekken (de Terminator). Ik ben hier al ver voorbij de inhoud van het televisieprogramma, dat voor niet-Britse computergebruikers niet terug te zien is - zodat ik er niet naar ga verwijzen. Bovenstaand filmpje moet (voorlopig?) voldoende wezen.

Wat de crisis niet is, en wat wel

De onderstaande tekst heb ik al geruime tijd geleden vertaald voor de kameraden van Krisis, en hij staat op allerlei plaatsen, maar nog niet hier - en dat terwijl de schrijvers ruime verspreiding aanbevelen. Er hoort een toelichtend verhaal bij, het staat hier.

Er waart een nieuwe dolkstootlegende rond: “onze economie” is ten offer gevallen aan de grenzeloze hebzucht van een handvol bankiers en speculanten. Vetgemest door het goedkope geld van de centrale bank van de VS en gesteund door onverantwoordelijke politici zouden zij de wereld naar de rand van de afgrond geleid hebben, terwijl de eerlijke mensen weer eens de sufferds zouden zijn.
Niets is feitelijk zo onwaar en ideologisch zo gevaarlijk als deze via alle kanalen van de publieke opinie verbreide schets van de situatie. De enorme inflatie van de financiële markten is niet oorzaak van de ellende, maar was zelf al een uitwijkmanoeuvre voor de fundamentele crisis waarmee de kapitalistische maatschappij al sinds de jaren zeventig te kampen heeft. Toen eindigde met de naoorlogse hausse een lange periode van zichzelf in standhoudende economische groei, die de uitbreiding en veralgemening van de industriële productiewijze in nieuwe sectoren zoals de autoproductie als basis had. Voor de massale productie van waren waren in de jaren vijftig en zestig massa´s extra arbeidskrachten nodig die er loon en de kost mee verdienden en zich zo de massawaren ook konden veroorloven. Sindsdien heeft de alomvattende rationalisering in de kernsectoren van de productie voor de wereldmarkt, die steeds meer arbeidskrachten door geautomatiseerde processen vervangt, dit mechanisme verwoest en daarmee de voorwaarde voor een door de echte economie aangedreven hausse. De klassiek kapitalistische crisis is afgelost door de fundamentele crisis van de arbeid. 
Gedevalueerde arbeidskracht – “overbodige” mensen

Het behoort tot de krankzinnige contradicties van de kapitalistische productiewijze dat de enorme sprong vooruit in productiviteit door de “microelectronische revolutie” niet bij benadering een goed leven voor allen mogelijk gemaakt heeft. De arbeid werd geïntensiveerd, het arbeidstempo verhoogd en de prestatiedruk verhoogd. Wereldwijd moeten steeds meer mensen zich op de slechtste condities te koop aanbieden, omdat hun arbeidskracht gemeten naar het geldende productiviteitsniveau steeds minder waard wordt.

Tot de contradicties van het kapitalisme behoort echter ook, dat het zich daarmee aan zijn eigen fundamenten onttrekt. Want een maatschappij, die op de uitbuiting van de menselijke arbeidskracht berust, stuit op haar structurele grenzen, als zij deze arbeidskracht in toenemende mate overbodig maakt. De dynamiek van de wereldeconomie wordt al meer dan dertig jaar door een steeds zwaarder opblazen van speculatie en krediet (“fictief kapitaal”) op gang gehouden. Het kapitaal is uitgeweken naar de financiële markten, omdat de echte economie niet voldoende expansiemogelijkheden meer bood. De staten staken zich in de schulden om hun begrotingen dekkend te krijgen en steeds meer mensen financierden hun consumptie direct of indirect op de pof. Zo werd de financiële sector “basisindustrie” van de wereldmarkt en motor van de kapitalistische groei. De veelgeprezen echte economie is dus niet door de financiële sector in de verdrukking gebracht. Integendeel: zij kon alleen nog als haar aanhangsel opbloeien. Het Chinese economische wonder en de exportwereldkampioen Duitsland zouden zonder de reusachtige mondiale schuldenkringloop van de laatste decennia met de VS in het centrum niet mogelijk geweest zijn.

Noodtoestandsbestuur en stagflatie

De grenzen van deze manier om de crisis uit te stellen zijn nu bereikt. Dit is geen reden tot blijdschap. De gevolgen zullen dramatisch zijn. Want nu ontlaadt zich het gehele opgepropte potentieel aan crisis en waardeverlies met volle kracht. De politiek heeft ten hoogste invloed op het tempo en het verloop van dit proces. Waarachtig tegenhouden kan zij het niet. Ofwel de “reddingspakketten” ter waarde van biljoenen verdampen en de crisis zet door in de echte economie, met fatale gevolgen. Of ze “graaien” nog een keer en exorbitant stijgende staatsschulden zal het gevolg zijn, waarna de volgende, nog grotere val in de crisis in de naaste toekomst opduikt. De terugkeer van de “stagflatie” – tegelijkertijd chronische recessie en galopperende inflatie – op een veel hoger niveau dan in de jaren zeventig tekent zich nu al af.
Zijn in de laatste decennia de inkomsten uit lonen massief omlaaggedrukt, de arbeidsomstandigheden precair gemaakt en grote delen van de publieke sector geprivatiseerd, nu zal een onvoorstelbaar groot en verder groeiend deel van de mensheid eenvoudigweg “overtollig” verklaard worden. De zo vaak genoemde “nieuwe rol van de staat” zal niet in het herstel van een ”Rijnlands kapitalisme” van de jaren zestig met volledige werkgelegenheid en groeiende welvaart bestaan, maar in het organiseren en beheren van het sociale, racistische en nationalistische uitsluitingsmechanisme. De terugkeer van de “regulering” en het “staatskapitalisme” is alleen nog denkbaar in de vorm van een autoritair en repressief noodtoestandsbewind. 

De wereld is te rijk voor het kapitalisme

De huidige crisis van de financiële markt markeert het keerpunt in het tijdperk van het fictieve kapitaal en daarmee bereikt de fundamentele crisis van het kapitalisme, die zich al in de jaren zeventig aftekende, een nieuw stadium. Deze crisis is niet slechts de crisis van een specifiek “Angelsaksisch systeem” van het “neoliberalisme”, zoals onder mobilisering van antiamerikaanse gevoelens met deels duidelijk antisemitische ondertoon overal beweerd wordt. Veeleer blijkt nu dat de wereld voor de armzalige kapitalistische productiewijze veel te rijk is. Dat de maatschappij uiteen moet vallen, verwilderen en in ellende, geweld en irrationaliteit vervallen moet, wanneer het niet lukt, deze productiewijze te overwinnen. Niet de “speculanten” en de financiële markten zijn het probleem, maar de waanzin van een maatschappij, die rijkdom slechts als afvalproduct van geslaagde realisatie van echte of fictieve kapitaalrealisatie beschouwt. Een terugkeer naar een schijnbaar solide, op de inzet van massalegers van de arbeid gebaseerd kapitalisme is noch mogelijk noch nastrevenswaardig.  
Ieder offer dat nu verlangd wordt om de (zelf-)vernietigende dynamiek van deze waanzinnige productie- en levenswijze nog aan de gang te houden, is een hoon tegen het goede leven, dat allang mogelijk zou zijn; in een maatschappij voorbij warenproductie, geld en staat. De crisis roept de vraag op over het systeem. Het komt er op aan, haar te beantwoorden.

Met een bakkie rijst zijn ze dik tevreden

Als de KLM zijn administratie heeft uitbesteed in India, omdat het natuurlijk wel een Opkomende Macht is, maar een met lekker lage lonen, wat zegt dit over de toekomst van de Nette Kantoorbetrekking? Hier wordt gesteld dat er "overzee" zo'n vijfduizend laagbetaalde mensen voor Nederlandse administratie werken. Van wanneer de tekst is is onduidelijk, het zouden er best al veel meer kunnen zijn.

Toen ik er over las schoot mij te binnen dat ikzelf op een kantoor heb gewerkt waar de computerisering van papieren gegevens was uitbesteed naar werkers en werksters op de Filipijnen. Iets waar men zich over kan verbazen, want kennis of begrip van de Nederlandse taal hoeft men er niet te verwachten. (Waar wel, behalve Suriname en misschien Zuid-Afrika?) "Afwachten hoe het terugkomt," zei de collega die het mij vertelde met een lichte zucht. "Het is nu eenmaal goedkoop."

Kan het donderen hoe de spelling verrinneweerd wordt. En de Filipijnen hebben de toekomst op dit punt.

China als de Werkplaats van de Wereld. De omliggende landen als het Kantoor van de Wereld. En - ook nog steeds - als leverancier van huishoudelijk personeel.
De waanzin en het schandaal van het alledaagse kapitalisme.

Als Gordon Brown de passie preekt

Ook al waardeer ik het oordeel van Naomi Klein en Johann Hari in het algemeen zeer, ik denk dat zij in het geval van Haïti te enthousiast zijn over het mogeljke resultaat van nota bene een actie op Facebook om het IMF te vragen geen "hulp" te geven waaraan de bekende voorwaarden verbonden zijn. Als er wordt meegebogen zal het maar voor even zijn, in het rumoer rond de ramp.

De verdere cijfers zeggen genoeg.
Als Gordon Brown met veel poeha aankondigt dat "de schulden van Haïti zijn kwijtgescholden", dan kun je er van op aan dat het zaakje ten hemel stinkt.

Foto: een vorige, overal elders alweer vergeten, ramp  - overstromingen door orkaan.

De soeplijn

Pleidooi voor Utopia

De wereld zou er beter aan toe zijn
als mensen probeerden beter te worden
en mensen zouden beter zijn
als zij ophielden met proberen er beter aan toe te zijn.
Want als iedereen probeert er beter aan toe te zijn
is niemand er beter aan toe.
Iedereen zou rijk zijn
als niemand probeerde rijker te worden
en niemand zou arm zijn
als iedereen probeerde de armste te zijn.
En iedereen zou zijn wat diegene zou moeten zijn
als iedereen probeerde te zijn
hoe men de ander zou wensen.




Peter Maurin

Zoals de gast is vertrouwt hij zijn waard

Bij de komende gemeenteraadsverkiezing op 3 maart wordt de identificatieplicht uitgebreid met identificatieplicht voor de kiezer die een volmacht geeft. Zonder een kopie van het geldige identiteitsdocument mag de gemachtigde de onderhandse volmachtstem niet uitbrengen.

Het stembureaulid als smeris in buitengewone dienst. Nee, bedankt.
Deze keer is er geen enkel protest meer gepland.

Van kop tot teen in bloed en vuil geboren

De zogenaamde oorspronkelijke accumulatie van het kapitaal, zo noemt Marx het - kan men zeggen dat Joseph Schumpeter hem verwijt dat hij niet verklaart hoe het komt dat sommige groepen er toe in staat waren onteigening toe te passen op anderen? Kan men ook zeggen dat Marx de rol van bovengemiddelde energie en intelligentie voor economisch succes over het hoofd ziet?

Er is een dualistisch, eventueel manicheïstisch mensbeeld voor vereist te verklaren hoe de ene (groep) mens(en) anderen berooft, van land verdrijft, tot slaven maakt, uitroeit. Men kan dit aan bovengemiddelde energie of intelligentie toeschrijven, maar de vraag blijft of een stuk geboefte als Cortes echt intelligenter was dan de Azteken die hij onder de voet kon lopen. De kwalificatie die ik Cortes meegeef gaat ook al uit van een dualistisch mensbeeld, en eerlijk gezegd kan ik het quasi-materialisme van die verhoogde energieinzet of intelligentie niet accepteren.

De oorspronkelijken op bijvoorbeeld Hispaniola (Haïti) hebben nauwelijks de kans gekregen bij te komen van verbazing over de witte baardige types die goud van hen eisten - letterlijk onder de leuze: je goud of je leven. En aangezien ze geen goud hadden bekochten ze hun verbazing, hun argeloosheid en hun technische inferioriteit op het gebied van bewapening met de dood. En zij waren niet opgewassen tegen de ziekten die de witten met hun landbouwhuisdieren meebrachten.

De schatting van het aantal inwoners van Haïti voor de komst van Columbus blijft inderdaad: een schatting. De las Casas schrijft dat er in zestien jaar drie miljoen mensen zijn uitgeroeid. Wie zal dit in de toekomst geloven, roept hij uit. Profetisch.

Misschien kan men als marktgevoelig ideoloog persoonlijke energie of intelligentie als verklaring en excuus voor genocide aanvoeren. Reden te meer om geen marktgevoelig ideoloog te zijn. En niemand hoeft een keuze voor het kapitalisme te funderen op materialistische overwegingen, want een dergelijke keuze is bij voorbaat tegenstrijdig. De marktideologen weten dit en hebben Gramsci nu eenmaal beter verwerkt dan zogenaamd links.

Zonder racisme geen imperialisme of kolonialisme. Wie de Ander tot slaaf maakt en berooft of doodt moet deze wel inferieur in energie of intelligentie noemen.
We zullen dan maar heel onmaterialsitisch en dualistisch vasthouden aan Marx' schets van de zogenaamde oorspronkelijke accumulatie: diefstal en moord, daaraan dankt het kapitaal zijn bestaan - en het zal dit tot zijn einde praktizeren. Het komt er nog steeds op aan de wereld te veranderen.

[Illustratie: de piramide van Güimar. De beschaving die hem voortbracht is met de mensen onderworpen en uitgeroeid en derhalve inferieur verklaard].

Land van slot en grendel

Als zelfs de directeur van Amnesty Nederland merkt dat er toch opvallend vrijpostig onschuldige mensen worden opgesloten in Nederland wordt het tijd Elgar van een nieuwe tekst te voorzien. Dat kan in een handomdraai, want de oorspronkelijke tekst telt slechts twee kwatrijnen. Daar gaat-ie.

Land van slot en grendel
Moeder van de nor
En vermarktingszwendel
Wat is uw geest toch dor

Niets meer te bedenken
Dan een cel voor twee als straf
Voor wie u maar kunt krenken.
Ach, wat zijt ge laf

(laatste twee verzen bis)

Anarchistische boeren?

Zoals eb en vloed elkaar afwisselen hebben sinds mensenheugenis Karamanlis en Papandreou elkaar afgelost in doorgaande dynastieke opvolging, al in het Koninkrijk Griekenland en meer nog onder de Republiek. Alleen het militaire regime van 1967 tot 1974 heeft de golfslag onderbroken. Rechts en links wisselen elkaar af, zegt men dan, en we worden geacht het te geloven. Tenslotte was de staatsgreep destijds gericht tegen een mogelijke verkiezingsoverwinning van Papandreou.

Giorgios Papandreou III mag de bloedhond zijn, in EU-, in NAVO-, in IMF- of welk verband dan ook dat eist dat "Griekenland zijn financiën op orde krijgt". Forse loonsverlagingen in de publieke sector worden aangekondigd, de particuliere sector zal vanzelf volgen en stakingen en bedrijfsbezettingen zijn aan de orde van de dag. Boeren blokkeren wegen - het regime heeft het al over "anarchistische boeren" omdat zij de directieven van de organisaties om de blokkades te stoppen niet opvolgen.

Sinds de moord op Alexis Grigoropoulos is Griekenland niet meer rustig geweest, wat nu de heersende klassen elders alarmeert is dat naar verluidt "de staatskas leeg is". En Griekenland behoort tot het euroblok. Verdere faillissementen van staten worden voorzien: Spanje, Portugal, Ierland - tot Groot-Brittannië aan toe. Een wonderlijk vooruitzicht, vooral met de georganiseerde haatcampagne tegen het nietige IJsland in gedachten. Tientallen jaren forse indoctrinatie op het punt van de Heilzame Marktkrachten en het Vrije Ondernemerschap dat tot Democratie leidt smelten weg als sneeuw in een regenbui. Het is niet de frauduleuze particuliere bank die in het kader van de Liberalisering geen toezicht meer nodig had die tot haatobject wordt verklaard in Groot-Brittannië en Nederland, het is IJsland als land of als staat dat voor de onverantwoorde beleggingen van overheden in Groot-Brittannië en Nederland moet opdraaien.Wordt "ons" voorgehouden.

De verwildering van het imploderende kapitaal.
Er zijn geen veiligheidsriemen. Behalve het vasthouden aan een minimum van parlementair-democratische beschaving, zoals precies in IJsland gebeurt.