Katjoesja, in het Nederlands zou het Rineketje moeten heten. Het Russisch klopt het Nederlands wat verkleinwoorden betreft. Dit nummer is een nieuw Westeuropees leven gaan leiden in de late jaren zestig als Kasatsjok, een kozakkendans die als "in" werd gepresenteerd.
De zangeres ken ik oorspronkelijk van de cassette 1/6 of the Earth, uitgegeven vanuit een pand waar ik zelf lang bij betrokken ben geweest. De eerste herkenningsmelodie van de tweede en langste editie van het radioprogramma Transkul was ook ontleend aan deze geluidsdrager. Op de cassette stond een betoverend nummer van Lidiya Ruslanova, Za retchen'koy divo, hetgeen vertaald werd met het mysterieuze "Er is een engel bij de rivier". Eigenlijk betekent het: Aan de overkant van de rivier.
De cassette bood geen enkele achtergrondinformatie over de bijeengegaarde artiesten. In dit geval bleek deze niet zo eigentijds als ik dacht dat zij zou zijn. Ruslanova's levensjaren waren 1900-1973, zij heeft gezongen voor de soldaten van het Rode Leger bij de verovering van Berlijn, op de trappen van de Rijksdag. En in de nadagen van Stalin heeft zij vijf jaar opgesloten gezeten.
Липа вековая - Lipa vekovaya
По Диким Степям Забайкалья - Po dikim stepyam zabajkal'ya
Helaas, het nummer waar het oorspronkelijk om ging kan ik niet vertonen. Of nog niet. Excuses voor de inconsequente omzettingen. Ik moet een beetje laveren om de zoekmachines terwille te zijn.
Mijn eerste grote reis alleen ging naar Rusland. Het Brezjnjewregime had een paar dagen voordat ik zou vertrekken Tsjechoslowakije bezet. Ik ben toch gegaan en heb het mogen meemaken dat Leonid B. razendsnel zonder enige begeleiding of bewaking rakelings langs mij reed over het Rode Plein - op weg naar de Tsjechoslowaakse gevangenen, vermoedelijk.
Om mijn vereiste valutaomzet te halen heb ik de laatste dag zes dessertlepels gekocht bij een berjozkawinkel destijds, "voor mijn uitzet" alvast.
Het is mij vreemd te moede de vier nog in redelijke staat verkerende overgebleven exemplaren gisteren uit mijn ouderlijk huis mee te nemen. Ik vond wel dat ik hier toe gerechtigd was. Wat mijn moeder niet lijkt of leek te beseffen is dat het ook nog steeds (een beetje) het huis van mijn zuster en mij is. Onze achtergebleven spullen zijn zonder respect behandeld.
Maar het is weer een stapje minder mijn huis. Het blijft afwachten of zij zelf nog zal terugkeren.
Mijn uitzet - ach...
1 opmerking:
Goede nummers. leuke versies van die muziek!
Een reactie posten