De eerste spreuk, uit de Daodejing stond als een van de centrale motto's op de oersite Christianarchy. Ik vind het wel passend dat de vierde naamval hier beslist ter verduidelijking gebruikt moet worden. Het motto houdt niet een keuze van de schrijver voor het taoïsme in, maar ook zeker geen keuze ertegen. Ik kwam hem tegen in een vroeg stadium tijdens mijn studie, op zoek naar wat Jan Romein noemde de psychologische grondslagen van de historische belangstelling (uit: Gerald Heard, The source of civilization).
De tweede kop, die er net iets eerder stond, is wel nieuw als motto, en is opgevoerd ter gelegenheid van de veertigste verjaardag van de ondergang van de republiek Biafra. Het geldt als een Igbo-gezegde.
De andere motto's die op Christianarchy stonden, staan opnieuw op christianarchy.org.
Vrede en De Vrije Mensch waren de twee christen-anarchistische tijdschriften van een eeuw geleden in Nederland. Omdat niemand vrij is zolang niet iedereen vrij is, en ook omdat het een motto zou kunnen zijn, heb ik van begin af aan mens(ch) in het meervoud gesteld. Het is nu de officiële ondertitel van het weblog.
U bent weer bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten