21 januari, 2010

Een schaaltje appelyoghurt?


En de toespijs is...
Vroeger maakte ik ze zelf, maar er is wat onenigheid over hoe dat uitpakt. Pap wordt wat mij betreft gemakkelijk iets wat anderen cement of beton zullen noemen ("Er was eens een professor, die at betonnen pap / dat deed hij niet uit honger, maar voor de wetenschap"). Stevig, dan smaakt het tenminste totaal niet meer naar moedermelk van koeien.
Of er komen, naar het spraakgebruik uit studentenhuis-met-gezamenlijk-koken echte stukjes ananas in voor, kortweg ananasjes: onopgeloste elementen custard en dergelijke.

Sinds kort staat het assortiment in de supermarkt bij de zuivel: Friesche Vlag met Echte Hollandse rijstepap. En Echte Hollandse gortepap. Supenbrij echt Hollands? Kom nou toch! Wat zijn dat voor Friezen?

De site belooft een weids landschap, weiland (zijn die woorden etymologisch gelijk?). Met een enkele boom middenin en een struikenrij waarvan ik meteen denk: "Dat voelt de boer in zijn portemonnee", zoals bekend het gevoeligste lichaamsdeel van de boer, dat weet het CDA als geen ander.
De weide is leeg. Er staat tussen het gras geen enkele paarde- of boterbloem, geen madeliefje, laat staan dat het een bonte wei zou zijn - zelfs geen koe. Maar daar klinkt de opwiekende leeuwerik. Een haan kukelt. De buitenbeeldkoe loeit. Het platteland. Een echte weide. Eerlijke zuivel uit Neerlands, nee Frieslands markantste landschap.

Vast wel. De echte Friese Hollandse gortepap komt uit Nijkerk, netnummer 033.
Boerenbedrog, noem ik het gehee[ politiek-incorrect. Over de koeien en hun verblijfplaats of voedering heb ik het dan nog niet eens.

Geen opmerkingen: