En dan worden - na twintig jaar - de beelden vrijgegeven van de lynchrechtbank die het echtpaar Ceauşescu berechtte op Kerstdag 1989 - de filmbeelden uit die dagen lieten alleen de Ceauşescu's zien, die wegwerpende of wegwuivende gebaren maken tegen mannen die we wel hoorden maar niet te zien kregen - maar die het afgezette echtpaar natuurlijk wel kende.
Het waren schokkende en beschamende beelden, tot en met de lijken in de sneeuw. De enige Oosteuropese omwenteling waarbij onoverzichtelijk en overvloedig geweld te pas kwam.
Nu dus de beelden van de hele rechtbank - die natuurlijk geen rechtbank was, het wegslepen van de jammerende Ceauşescu's - je krijgt nog erbarmen met hen, want ze waren uiteraard ernstig gestoord - en het knallen van de geweren in een enorme kruitwolk waardoor een einde aan hun leven kwam.
Hoe had het anders gekund of gemoeten? Het tweetal - zoals het gerucht eerder luidde - laten ontsnappen naar China of Noord-Korea? Het rechtsgevoel van de meeste Roemeniërs zou er door geschonden zijn, maar is dit dan wel hierdoor bevredigd? Het is politiek nog steeds niet in orde in Roemenië.
En een van de rechters van deze krijgsraad zit nu alsnog gevangen - ik krijg er niet eens een beeld van een revolutie die haar kinderen opeet door.
Meer hierover hier. Het is waar: de executie van het echtpaar bracht al snel een einde aan het geweld in het land. Maar zou dat niet ook opgehouden zijn als ze miserabel en wel verder nog wat jaren hadden gevegeteerd in een reservaat van het reëel bestaande socialisme?
Vergelijk het eens met Honecker die zijn laaste jaren - ironischerwijze - in post-Pinochet-Chili doorbracht. Hij was al vergeten toen hij daar aankwam.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten