Dagje vrij van familietoestand. Even op de vlucht, naar Haarlem - zomaar, omdat het anders is en ook weer niet zo ver.
Dit is de stad van Van Eeden. Hoe onwaarschijnlijk ook, misschien vind ik iets wat ik niet ken van hem, denk ik. (Het is dus niet de stad van Beets of Bomans vandaag, bijvoorbeeld).
Het resultaat is dat ik met de vier dikke delen van zijn Dagboek door de stad sjouw verder. Al bij het overwegen van de aankoop viel het mij op dat er geen persoonsindex bij is. Men zal de delen geheel zelf moeten doornemen om mensen tegen te komen die men zoekt.
Wat jammer evengoed dat Van Eeden ingepalmd is geweest door Jan Fontijn, die achteraf openlijk duidelijk maakte dat hij een rekening te vereffenen had met psychotherapeuten en dus met de bekendste klassieke schrijver tevens zielkundige. De onzin bijvoorbeeld die hij zich veroorlooft over de witte waterlelie, die Van Eeden vanuit het Oosten, misschien via Tagore, zal hebben bekeken.
Natuurlijk, men mag een biografie schrijven over iemand die men niet sympathiek vindt. Het nare van Nederland is, dat het daar dan waarschijnlijk bij zal blijven.
Ik sla een willekeurig deel op een willekeurige plaats open en kijk tegen een foto aan van een quasi-tijdloos mooie vrouw, en profil. "E. Duse" staat er onder (gezien de staat van mijn zicht moet ik het met de loupe ontcijferen). Een Italiaanse actrice, hier staat zij en face (en helaas is de ijle schoonheid er dan niet meer).
Om te lezen in de woestijn (en misschien te indexeren)?
POSTSCRIPTUM
Mis! Er is een persoonsregister, samengesteld door Hans van Eeden, bij het laatste deel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten