Aangezien geen van de "andere" kandidaten er vertrouwen in had dat deze eerlijk zouden verlopen trokken ze zich allemaal terug. Er was dus maar één kandidaat.
Nguyen Van Thieu, die na de staatsgreep van 1963 al president was gemaakt, en die nog voor de val van Saigon gevlucht is in 1975.
Toch vond de VS-president Nixon het gepast te zeggen dat er in Zuid-Vietnam tenminste verkiezingen waren, dat kon je van het noorden niet zeggen.
Onvergetelijk, maar toch ook weer zo heel erg vergeten in het Centrum van het Rijk zelf.
Soms denk ik dat ik een van de zeer weinigen ben met een geheugen.
Maar het treurigste is natuurlijk: moet het nu dan echt allemaal nog een keer?
Je kunt wel met Marx zeggen dat de geschiedenis zich herhaalt - wat eerst een tragedie was is de tweede keer een komedie. Maar het gaat om oorlog en het gaat om mensenlevens. Om heel veel mensenlevens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten