Het is alweer bijna drie weken geleden dat mijn Engelse uitgeefster een tweede exemplaar van het nooit aangekomen Religious anarchism naar mij gestuurd heeft. Zij waarschuwde al voor de komende poststaking, maar die is vandaag, 22 oktober begonnen. Het boek had er allang moeten zijn. In tweevoud desnoods. Enfin, ik ben niet alleen in mijn lijden onder de tucht van de markt.
Zeker, staakt! staakt! staakt! Maar staakt dan ook overal meteen, dan zijn we er misschien sneller van af.
In bovengenoemd vorig stukje ging ik mij schijnbaar te buiten aan een organicistische beeldspraak: een ondergaande orde. Schijnbaar: de kwalificering is niet organicistisch bedoeld - de maatschappelijke ordening is geen sterfelijk lichaam - zij heeft wel een doel (entelechie) en dit doel is totaal uit het zicht verdwenen - er is geen doel meer, er zijn alleen middelen (naar: Felix Ortt respectievelijk Jacques Elllul).
De beste staking van de postwerkers in Groot-Brittannië zou zijn dóór te werken, de bazen er uit te smijten en zelfbestuur in te stellen, territoriaal, gefedereerd - enfin, volgens het anarchistische of radencommunistische boekje.
Het zal niet gebeuren en een van de ergste mannetjes die New Labour heeft voortgebracht, Mandelson, zal zijn "modernisering" doorvoeren.
En of ik mijn boek ooit krijg? Ik denk dat ik omstreeks Kerst de redacteur maar ergens in Brussel moet ontmoeten en het in ontvangst nemen, zoals oorspronkelijk afgesproken. Dit leek hem te lang te duren, dat was zielig voor mij... Vier maanden later zijn we bedroefder en wijzer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten