Het is een bewerkte en uitgegeven doctoraalscriptie over het christen-anarchisme, toegespitst op enkele voorbeelden uit de VS in de twintigste eeuw. Tripp York's Living on hope while living in Babylon stelt dat het anarchisme (seculier anarchisme) als nazaat van het liberalisme in feite een theorie aangaande de staat is, en theorie en staat zijn sinds de tijden van Locke en anderen in feite een.Meer nog dan het liberalisme gelooft het anarchisme in 's mensen natuurlijke goedheid. Een trope die vaak te horen is en die dan gebruikt wordt tegen de gedachte van staatloosheid.
Maar dit is dan weer een ondialectische zienswijze.
Men kan net zo goed zeggen, zoniet beter, dat anarchisten zozeer overtuigd zijn van 's mensen slechtheid dat zij daarom geen mens toevertrouwen te heersen over een ander. En daar is ook alle reden voor.
En hier komen we bij de religieuze wortel van het anarchisme. Er is geen constructie van zondeval (uitvinding van een concilie tenslotte) en ook niet van Verlossing door de Verrijzenis voor nodig.
Het gaat er om de ander zodanig lief te hebben dat je hem/haar niet het vreselijke lot gunt te heersen over anderen. Wie zijn of haar leven wijdt aan onderdrukken is immers zelf niet vrij.
Ik vind het een in haar schijnbare eenvoud zeer mooie redenering. Mijn bijdrage eraaan is de omkering van het geloof in de goede mens.
Spoedig meer over Tripp York.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten