Verstoring openbare oorlog

Brief van vredesactiviste aan Tweede Kamer:

Op zaterdag 5 september ging ik met mijn boodschappenwagentje op weg naar de Wereldhavendagen te Rotterdam.
In mijn wagentje zaten teksten tegen de oorlog, foto’s van platgebombardeerde steden, van een kind met grote angstige ogen en van een zwaar gewond kind. Een kind dat door de oorlog in Irak gewond was geraakt en delen van zijn ledematen kwijt was. De foto van dit kind is de hele wereld overgegaan, zeer indrukwekkend.

Ik wilde een tegengeluid geven in de vorm van een ludieke actie.
Daar het binnenkort Prinsjesdag is wilde ik alvast inspelen op de troonrede, namelijk het langer werken door ouderen ivm de vergrijzing.
Ik had een tekst gemaakt “personeel gezocht voor defensie 45 plus en arbeidsongeschikten”
Voor mijn ludieke actie had ik een voc jasje, grijze oudedamespruik en wandelstok mee genomen om zo een oude dame te spelen die personeel zou werven.
In het wagentje of karretje zaten ook nog andere teksten zoals “voc is vredesmissie, en een hele opnoeming van allerlei soorten oorlogen zoals patatje oorlog, voetbaloorlog etc etc. Ook had ik een legoboot bij mij met op het zeil de wereldberoemde foto van een Amerikaanse militair die toezicht houdt op een stapel op elkaar liggende Irakese gevangenen.

Rond 13.30 uur kwam ik aan op de haven waar defensie zijn terrein had ingericht . Lopend en al bekeek ik waar ik zou gaan staan en hoe en of ik mijn actie zou starten of alleen de leus “personeel gezocht voor defensie gezocht 45 plus en arbeidsongeschikten”
Defensie had een enorm stuk ingericht voor de marine maar ook een plek waar kinderen in tanks konden zitten, over het zand konden rijden in een tank en geschminkt konden worden.
Al vrij snel kreeg ik in de gaten dat ik gevolgd werd door de marechaussee, zij stopten als ik stilstond. Ik liep op hen af om hen te begroeten waarop zij mijn naam noemden.
Hallo Mevrouw Van Leeuwen hoe gaat het met u en laat u weer foto’s zien? Ik vroeg welke foto’s zij bedoelden en liet mijn foto’s zien. Deze foto’s waren op sandwichborden geplakt . Ik vertelde hen dat ik juist voor defensie wilde gaan werken om ivm de vergrijzing personeel te werven en gaf hen een flyer die ik had gemaakt.

Vrij snel stonden er meerdere marechaussees om mij heen en een man (hoofd van de groep) noemde ook mijn naam en wilde mijn identiteitsbewijs zien. Mijn naam noemen en toch naar mijn identiteitsbewijs vragen, dat vond ik zeer vreemd en ik zei dat ik niets crimineels deed of verdacht werd van enige criminele activiteit . Hierop belde ik de advocaat om advies te vragen, hij bevestigde mijn recht op het al dan niet laten zien van identiteitspapieren. Om het weigeren te tonen van mijn identiteitsbewijs werd ik staande gehouden . Toen ik alsnog mijn rijbewijs inleverde omdat ik extra gemotiveerd was om mijn actie te doen was het voor hem te laat. Ik had niet meegewerkt en hup mee naar de arrestantenbus.

Ondertussen werd mijn naam genoemd door een man van de marechaussee, Mevrouw Van Leeuwen kan ik u helpen? Hij had mij gesproken op het terrein van de luchtmacht waar ik de gevolgen van oorlog wilde laten zien. Ook in Rotterdam werd net zoals op alle opendagen van defensie geen druppel bloed getoond, geen platgebombardeerde steden of angstige kinderen. Overal op het terrein kon je bedrijven bekijken die producten of diensten leverden, dus eindproducten of diensten. Helaas niet bij defensie.

Er werd wat over en weer gebeld en een moedige oudere militair raakte in gesprek met de marechaussee, hij riep mij toe dat hij hoopte dat er snel een oorlog kwam want hij verveelde zich rot. Hierop riep ik dat oorlog ellende en pijn betekent. Natuurlijk stonden er wat omstanders te kijken waar tegen ik zei dat als je tegen de oorlog bent of je niet identificeert je gearresteerd kan worden. Dit zei ik op een rustige maar cynische wijze. Men wilde mij achterlangs naar een bus van de marechaussee brengen, dat vond ik niet nodig, men mocht zien dat ik was gearresteerd hoewel niemand enig idee had wie of wat ik was want ik was nog niet begonnen met mijn act.

De marechaussee maakte de weg voor mij vrij door ruimte te maken en passanten tegen te houden, ik zei tegen een meneer die opzij moest dat ik zeer gevaarlijk was en lopend en al zei ik dat kinderen toch wel heel mooi gesminkt waren, in Afghanistan zijn kinderen voor hun leven gesminkt..

Aangekomen bij het busje van de marechaussee moest ik binnen gaan zitten en kreeg ik bezoek van de hulpofficier van justitie. Ik had absoluut geen zin om te praten met deze dame daar ik mijn arrestatie ongegrond en zeer bedenkelijk vond. Zij noemde mij Yvonne waarop ik zei Yvonne? Of moet ik u Mevrouw Van Leeuwen noemen?

Het duurde een hele periode voordat de politie arriveerde. Ik mocht geen meegenomen koffie drinken of roken daar ik verdachte was. Zelfs geen pepermuntje, hoewel ik de gehele rol toch in mijn broekzak deed. Ik vroeg aan de marechaussee die bij het eerste contact aanwezig was en hoorde dat zijn collega mijn naam noemde naar het kledingnummer van die man. Hoezo? Nou dan roep ik hem op bij de rechtzaak die zou volgen. Iedereen zou mijn naam weten en de namen van activisten die rondom defensie actief zijn. Men zou foto’s hebben van activisten en vandaar dat zij mij hadden herkend. Herkend als staatsgevaarlijk of lastig?

Waarom doet defensie zo spastisch als het gaat om acties tegen de manier van werven van jongeren? Er kwam een heel gezin kijken bij de busjes van de marechaussee, zij dachten dat dit onderdeel van de manifestatie van defensie was. Er werd hen gevraagd om weg te gaan waarop ik zei dat ik de boef was, ja ik had mij niet geïdentificeerd.

Ik werd overgedragen aan de politie door de heer Verheul 8340 na een onderonsje achter de politiebus. Ik werd gefouilleerd en moest mijn handen tegen de bus aan leggen. Ook hier stonden op afstand mensen te kijken en hen zei ik dat je gearresteerd wordt als je je niet identificeert of tegen de oorlog bent. Ik heb de agente die mij fouilleerde gevraagd om snel op te houden omdat het mij zeer agressief maakte, ik ben geen crimineel en wilde deze behandeling niet ondergaan.
Op het politiebureau moest ik alles inleveren en werd alles onderzocht. Ook hier werd ik weer gefouilleerd en de agente trok haar plastic handschoenen aan. Hierop trok ik al mijn kleren tot op mijn slip uit zodat zij kon zien dat ik niets maar dan ook niets bij mij droeg om iemand of mij zelf te verwonden. Ik ben geen drugsdealer, verkrachter, moordenaar of wat dan ook.
Na korte tijd kwam de hulpofficier van justitie die mijn verhaal wilde horen, hij leek begrip te hebben en zou het uitzoeken. Ik vroeg iets te lezen uit mijn karretje of een bekertje zelf gemaakte koffie, ook hier zou over gedacht worden.

Niets van dat alles. Na enige tijd belde ik om naar het toilet te kunnen. De bel bleef gaan en het geluid moet vergeleken worden met het alarm van een auto. Ik heb naar mijn gevoel een kwartier met de vingers in mijn oren gelegen en gezeten daar het geluid vreselijk was. Vreselijk door de spanningshoofdpijn die ik door deze arrestatie had gekregen.
Niemand kwam af op de bel en na een tijdje zag ik een beveiliger lopen die ik vroeg om naar het toilet te kunnen. Hij deed de deur open en vroeg waarom die bel niet uit kon en waarom het geluid zo hard was. Ik moest ook niet steeds bellen zei hij, wat 1 keer bellen is steeds bellen? Ook moest ik weten waar ik was, ik was in een arrestantenblok. Is dat een excuus voor de herrie en de gevolgen daarvan? Later beweerde hij dat het geluid niet zo hard was en dat ik moest ophouden want ik was toch vrij.

Ik werd geroepen voor een verklaring en hoorde de tenlastelegging,namelijk het verstoren van de openbare oorlog. Dus ik had niet meegewerkt aan mijn al bekende identificatie en de tenlastelegging is het verstoren van de openbare orde?
Men wilde mij daar weg hebben en vrijlaten als de havendag voorbij was. Ook zou ik het publiek hebben benaderd en een militair hebben toegeroepen “dat doen jullie in Tsjaad en Afghanistan”, een klinkklare leugen. Men vroeg mij wanneer ik de foto’s wilde laten zien en aan wie. Dat is niet de zaak van de politie maar mijn zaak en het had niets te maken met mijn arrestatie, die was ivm identificatie plicht.
Al mijn materiaal, behalve de flyers is in beslag genomen en wordt na beoordeling door de officier van justitie al dan niet retour gezonden.
Men wilde niet dat ik op zondag met het zelfde materiaal zou terug keren want ik kan mij niet voorstellen dat de officier van justitie enige reden ziet in het verbieden van teksten of foto’s.

Als de politie en marechaussee het aantal mensen die met mij bezig zijn geweest hadden ingezet op het strandfeest op Hoek van Holland dan was het nooit zo uit de hand gelopen.
Deze arrestatie heeft mijn gevoel voor de rechtsstaat voor zover nog aanwezig ernstige schade berokkend. Politie en marechaussee hebben gewoon samengewerkt om mij weg te krijgen en elk tegengeluid in de kiem te smoren.
Ik was zo boos en de behandeling maakte mij agressief wat zich trouwens niet uitte in agressie maar in hoofdpijn en huilbuien.
Met dank voor uw aandacht.

Aan deze tekst van José van Leeuwen is het een en ander door mij geredigeerd, maar niet de mooie verschrijving "verstoring van de openbare oorlog".
Meer foto's en een heet-van-de-naald-verslag hier.