18 september, 2009

Andere streken, zelfde streken


Hoezeer ik John Pilger ook waardeer, ik denk dat hij zich vergist ten aanzien van de weerzinwekkendheid van Labour, dat zich rechts van de Tories wil positioneren.
Kom op John - ge hebt films gemaakt over Diego Garcia en Vietnam. U bent in Biafra geweest. Het buitenlandse beleid was in alle drie de episodes (die samenvallen) geheel of grotendeels in handen van Labour. In dezelfde tijd was het Britse leger nog actief bij het onderdrukken van opstanden in Zuid-Jemen en Oman, Kenia en Maleisië (toen nog Malakka) waren zeker voor de mensen ter plaatse geen vergeten geschiedenis.

Wat dezer dagen nieuw is, is dat degenen die om nog veel meer oorlog brullen als "oppositie", opstandelingen tegen "de elite", worden gepresenteerd door de altijd volgzame commerciële media.

Hier zijn de verschillen inderdaad: zo'n veertig jaar geleden werd er iets meer aan journalistiek gedaan waardoor bijvoorbeeld het verhaal van Afghaanse dorpelingen die brandstof tappen uit gestolen tankauto's en daarbij gebombardeeerd worden, misschien gehoord zou zijn. Ook betekende oppositie in die tijd verzet tegen oorlog in plaats van roepen om nog meer van hetzelfde. Men geldt tegenwoordig als oppositioneel als men gilt dat al dit barbarendom nog veel te weinig is en dat "de moslims" op straat in Nederland moeten worden aangepakt - om te beginnen met belasting op het dragen van hoofddoekjes. Bombarderen is te riskant, want de eigen achterban zou getroffen kunnen worden.

Kortom, alleen ultrarechts wordt als oppositie gepresenteerd in de post-koude-oorlogstijd.

Er is niet of nauwelijks een transmissieriem, om eens een leninistische term te gebruiken, om solidariteit op te roepen met de gebombardeerden. Regime en goedgekeurde oppositie zijn het geheel eens.

En niemand in het Nederlandse parlement is op het idee gekomen minister Van Middelkoop ter verantwoording te roepen om praatjes die er op wijzen dat we hier met een diep gestoord mens te maken hebben, voor wie de compassie moet gelden die hij zelf niet kent als beroepschristen, maar die als dit regime niet geheel bij hem paste beschermd zou moeten worden in een rustige omgeving (en de mensen zouden tegen hem beschermd moeten worden).
Het gebruik van de termen "operatie" en "missie" in zijn verhaaltje zal nog maar weinigen als ontspoord taalgebruik opvallen.

Ja, we zijn er erg aan toe John, maar met enige afstand bekeken kun je alleen concluderen dat er, behalve de landen waar de donkere mensen wonen die gebombardeerd of gedeporteerd worden, niet veel veranderd is.

Wat veranderd is, is dat de Titanic van het kapitaal inmiddels zijn ijsberg ontmoet heeft - de eerste verjaardag hiervan wordt breed uitgemeten in media die willen suggereren dat het "herstel" om de hoek wacht.

Geen opmerkingen: