"Zij zijn bang voor ons omdat wij niet bang zijn." De leuze van het verzet in Honduras, dat inmiddels zijn overwegende kleurcode heeft. Rood. Dat valt niet goed in Washington. Als ze daar verstandig zijn laten ze nu echt Zelaya snel terugkeren voordat de radicalisering doorzet. Een tip van een politicoloog. Wat ik als socialist moet vinden weet ik niet goed, maar ik houd niet van Verelendungsideeën, dus: laat Zelaya terugkeren en hoe het verder gaat zien we wel.
Honduras is voor de mainstream media geen nieuws en bananen uit het land zijn nog steeds volop te koop.
De enige Britse fabriek van windturbines dreigt gesloten te worden. Net als bij de recessie van zo'n dertig jaar geleden komt de actievorm van de bedrijfsbezetting weer op - de eisen van de bezetters v/m behelzen alleen al op ecologische gronden het behoud van de fabriek. De Britse overheid subsidieert wel banken en oorlog, maar geen windenergie. Niets nieuws onder de zon.
Ik wil geenszins de actie afvallen, hoop op internationale solidariteit (moet daar natuurlijk zelf toe oproepen) - maar: het beeld van deze lieve studenten uit Newcastle, Australië - is dit meer dan een beeld voor de camera, om op internet te plaatsen (bij dezen weer), of is men de straat opgegaan en heeft men aan conscientização gedaan, om het even in die termen te zeggen? Voorzover dit zinnig is in Newcastle, Australië.
De wereld kijkt toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten