Voortdurend opgeroepen tot hysterie

De open ruimte voor de ingang van luchthaven Schiphol, gevuld met taxistandplaats en bushaltes. En reclameuitzendingen, want de propaganda voor de democratische markteconomie moet steeds doorgaan.
U een kans, zij een kans. Denk niet na over hoe groot uw kans is. En of uw eventuele status van miljonair de stakkers die in nood zitten misschien juist in de weg zou staan.

Hoe uniek wordt jouw uitvaart? Het staat er echt.
Nou, ik weet het zo al. Het is mijn uitvaart - tenzij ik in een massagraf terechtkom, maar uniek zal het hoe dan ook zijn. Niet uniek genoeg - er zijn gradaties van uniciteit, dient u te beseffen - voor de adverteerder.

En dan is er de groepsrondleiding door het droomhuis. Dit is de slaapkamer en dit.... De vlotte witte Jonge Vrouwen kirren en slaan door: een mistig vertrek met vitrines vol schoenen. Van de andere kant komen de witte Jonge Mannen. Totaal hysterisch bijna huilend van genot gillen zij het uit, harder en gestoorder dan de vrouwen. In hun vitrines staan groene flesjes licht-alcoholische paardenpis die door de adverteerder voor bier wordt versleten. Een nauwelijks middelmatig te noemen product als bron van hysterische extase voor degenen die ook hun unieke uitvaart even moeten regelen.

De dagelijkse hysterie - komt zij hiervandaan?

Of het een advertentie is weet ik niet, ik kijk er niet meer naar. Maar uit het telescherm dat ons dient te indoctrineren klinkt ook regelmatig een stukje September van Earth, Wind and Fire. In de stampvolle bus zingen verschillende mensen het nog na terwijl zij op weg zijn naar Amsterdam.
Soul helpt tegen de hysterie, had ik al geschreven.