28 juli, 2009

Schapeklootjes

Er zijn op het gebied van seksueel contact tussen mensen heel wat taboes die waarschijnlijk niet doorbroken zullen worden. En waarom zou men moeten proberen taboes te ontdekken, zolang het om wederzijds gewilde contacten tussen gelijkwaardigen gaat? Contact tussen niet-gelijkwaardigen roept afkeuring zoniet afschuw op: een pedofiel is in de gevangenis een ergere paria dan een meervoudig moordenaar. Inbreken in de intimiteit, het levende lichaam van de andere mens, wordt zwaarder aangerekend dan het doden van de ander. En hoe zit het met kannibalisme, waarbij de "ander" al dan niet speciaal voor de maaltijd gedood is? Met necrofilie, waarbij men de vraag kan stellen of er nog wel van een "ander" gesproken kan worden? Met bestialiteit, waarbij men zich kan afvragen of de "ander" niet ook bereidwillig is tot seksueel contact? Ik weet vrij zeker dat het opwerpen van de vragen al afschuw oproept en bij enkelen misschien de vraag zal wekken of ik wel helemaal normaal ben (want ten aanzien van taboes wordt toch de normaliteit maar weer uit de kast gehaald).

Welnu, ik beken - ik beken dat ik mij te buiten ben gegaan aan het eten van schapeklootjes. Zo heette het in de folder, behorende bij het feest voor de IJslandse gemeenschap in Nederland. Het klinkt nogal kleinerend, in de Griekse keuken zijn "gebakken bokkeballen" bekend, en "ramsballen", dat zou aanzienlijk krachtiger klinken. Maar goed, schapeklootjes dus. Ik weet eigenlijk niet meer zo goed wat ik op dat feest gedaan heb, de afwas of zo, op de goede orde letten - en regelmatig het IJslandse gedistilleerd inschenkend voor mijzelf, er zit een sterke komijnsmaak aan wat het zeer drinkbaar en dus verraderlijk maakt. Ik herinner mij dat een mooie, grote IJslandse bij de tafel met vlezen kwam en zo'n klootje in haar mond stak, er bedachtzaam op kauwde en toen lachend naar mij keek - misschien wil ik jou er ook nog wel na, leek haar lach te zeggen, maar zij schreed weg alsof ze nooit zou sterven. Tijd om zelf zo'n klootje te proberen.

Het valt reuze mee, het doet aan zult denken, een van de dierlijke produkten die ik heimelijk wel mis (moet ik er nog bijzeggen dat ik vegetariër ben, maar ook weer niet fanatiek?). Zult, dat maakte mijn oma zelf van varkenskop, ja, er zijn nog echt oma's geweest die zelf gerechten bereidden, jongelui. Hersenen zijn eigenlijk even taboe als genitaliën, een vriend die tegelijk met mij vegetariër was geworden antwoordde op de onvermijdelijke zeurvraag (die ik zelf ook altijd stelde voordat Peter Singer mij had overtuigd): "Heb je wel eens kalfshersenbeignets gegeten? Gefrituurde kalfshersenbeignets?" Dat moest genoeg zeggen. En het werkte ook, en toch vraag ik mij af waarom.

Ik heb in Syrië in een broodjeszaak iemand een broodje hersen zien bestellen en eten, het ziet er vaag uit als bloemkool. Niet per se vies dus. En in datzelfde land heb ik meer dan een marktkraam gezien, volledig gevuld met niets anders dan schapekoppen. Het is even schrikken, maar in zijn massaliteit werkt het, als iedere grootscheepse confrontatie met de dood van vreemde anderen, afstompend. Die koppen bevatten hersenen, en die zijn te eten. Zoals pens te eten is, of lever, of niertjes. Hou op, hoor ik u zeggen, terwijl de moedermelk van koeien, geiten of schapen u niet vreemd is, en wat er uit de eierstokken van kippen komt misschien dagelijkse kost voor u is. En zaad of eieren van vissen, hom of kuit, het wordt gegeten, als het van steuren komt is het zelfs een heel dure lekkernij (terwijl het eigenlijk helemaal niet lekker is, het is vooral erg duur). Het punt is natuurlijk dat de meeste mensen "vlees" eten, maar niet willen horen dat dit van lichaamsdelen komt van dieren die terwille van die maaltijd hun leven hebben gelaten. Het is altijd tegelijk een inbreuk op het leven van de ander en op diens intimiteit. Of u voelt afschuw voor vlees in het algemeen, of niet - en dan zult u toch echt "het hele varken" moeten eten, met kloten en al. Met zout, peper en andere kruiden is alles van een lijk eetbaar te maken.

[Ook deze quasi-klassieker moet verhuizen...]

Geen opmerkingen: