Een van de ergernissen - ik kom er op terug, zij het nogal wat later, omdat ik de papieren versie in De AS moet laten prevaleren - over Duivenvoordens boek over Grootveld is de manier waarop de naam van Herman Ysebaert wordt verhaspeld. Weinig blijft ons bespaard (wel bijvoorbeeld de volledige naam van de dame aan wier tepel Grootveld ligt te sabbelen op de foto - over ergernissen gesproken, ons wordt verteld dat zij "de vriendin van Ramses Shaffy" is), ook "IJzerbaert" niet. Aan wie, zie ik nu, kort geleden een tentoonstelling was gewijd die inmiddels voorbij is, evenals over andere aksiekunstenaars (de Stichting Kukeleku).
Herman Ysebaert had het omslag ontworpen van Biafra - een boek, het boek uitgegeven door het Biafra Actie Comité waarin ik mijn politieke vuurdoop ondergaan heb. Het Comité had kantoor bij de Hervormde Jeugdraad en ik zie hier hoe de contacten liepen, voorzover ik het indertijd niet geweten heb.
Een verdere zoektocht in verband met Magiër van een nieuwe tijd levert de vondst van het weblog van Simon Vinkenoog op, die gisteren overleden is. Een wat lugubere ontdekking dus.
Hij heeft net geen 81 mogen worden. Als aanvulling op het weblog: hij werd voor het afgelopen weekeinde door een hersenbloeding getroffen. Blijkens het weblog verbleef hij in het Revalidatiecentrum aan de Overtoom (het vroegere Hervormde Diaconessenhuis).
Die malle fetisjering van een decennium - misschien heeft Duivenvoorden zich laten meeslepen, maar dan had hij er boven moeten staan. O o o o die jaren zestig. Lof en pies weetjewel. Vooral ook een decennium waarin je volop "naamloze vriendin van" kon zijn.
They don't make 'em like this anymore good people - thank Goodness for that, om met Tony Allan te spreken.
Tot slot: de Insektensekte - een dode rups is een vlinder minder, een motto dat het tot boektitel van een niet-betrokkene heeft geschopt.
Tja, moeder, wat is er mis met deze planeet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten