Zucht... blijkbaar moet het toch

Nee, nee, nee, nee - nee dus. Zoals ook Helen Shapiro niet. Of Heintje. Laat staan Mieke. Aled Jones. Yech. Sandra Reemer is een grensgeval.

Lulu of Stevie Winwood wel. Of heel jonge deejays - net zo jong als ikzelf of nog jonger - als Terry Davis, Dave "Kid" Jensen (de naam zegt het al), Tony Allan. Omdat zij niet het wonderkind uithingen. Of niet waren voor mijn part. En omdat zij wel rolmodellen waren - mijn eigen dromen waarmaakten voor mijn eigen oor.

Pretty young thing, geen idee hoe het gaat en het interesseert mij ook niets. Klinkt niet best als titel, vindt u wel?
Een elfjarig jongetje dat mij - ongelukkig en nog steeds knaap omstreeks zijn twintigste verjaardag - toekweelt I want you back hoohoo baby - nee nee nee. En er is geen enkele reden geweest hier op terug te komen, en het heeft niets met kleur te maken, ook al wilde het wonderkind eigenlijk een witte vrouw worden en al valt er weer volop de querulant over uit te hangen - en wie weet, misschien nog terecht ook maar met mij heeft het niets te maken.
En al heb ik hem zien wuiven, zeer grondig verbouwd, struikroversmasker voor zijn neus, handschoenen aan, vanaf de bovenste verdieping van het hotel in het Prinsenhof, even verschijnend aan het dichte raam voor de smeltende meisjes van omstreeks dertien op de hoek van de Sint-Agnietenstraat waar ik nu eenmaal langsliep als buurtbewoner op weg naar zijn werk.

Zielig voor die meisjes. Zijn nu vast ook heel bedroefd.
Jammer dat "bedonderd" in het filmpje ploseling in het onbegrijpelijke "bijzonder" is veranderd. Meer geschikt voor de gevoelige oortjes van wonderkinderen?


Back into my life again (!) gevolgd door Strong love, Spencer Davis Group
Waarom wel? Omdat je niet schattig hoort te (willen) zijn als je heel jong bent.