Gaan wonen en werken in groepsverband op plaatsen die door het kapitaal zijn opgegeven: de Nieuwe Monastieken in de Verenigde Staten doen het, de vervolgde kameraden van Millevaches (Tarnac) in Frankrijk doen het – en in 1973 is het gedaan door studenten en jonge arbeiders die het revolutievuur van ’68 niet zomaar kwijt konden raken. In de diverse –ismen teleurgestelde radicale studenten wilden een leven op het land beginnen in ontvolkt rakende streken. De eerste coöperatieve onderneming was in het Provençaalse Limans – hier is ook de naam van de beweging ontstaan (uit de groet: “moge het lang duren”). De beweging bestaat dus meer dan 35 jaar en omspant inmiddels vescheidene generaties. Er zijn coöperaties in Zwitserland, Oostenrijk, Duitsland, Oekraïne en Costa Rica bijgekomen.
Een van de leden van het eerste uur, Beatriz Graf, is enkele jaren geleden afgestudeerd op Longo Maï, een werk dat in het Nederlands vertaald is en uitgegeven ter gelegenheid van het jubileum.
Het schetst een mooi, bemoedigend en wat mij betreft enthousiasmerend beeld van een streven dat volop leven vertoont. Inmiddels zijn niet alle coöperanten meer van studentikoze achtergrond.
Parallelle activiteiten van Longo Maï betreffen de rechten van migranten, de Europese landbouwpolitiek (gedwongen grootschaligheid, het bestrijden van herdersactiviteiten als transhumance, genetische manipulatie) en de vreemdelingenhaat in het algemeen zijn thema’s die actief in organisatie omgezet worden door Longo Maï. En daarnaast hebben ze een radiostation, en brengen zij allerhande landbouw- en veeteeltproducten voort.
Een, twee vele Longo Maïs zou ik zeggen – volgende keer wel graag beter vertaald...
- Beatriz Graf, Longo Mai - opstand en utopie na '68 - Maatschappijkritiek en zelfbeheer in Europese coöperaties. Eindhoven: Omslag, 2008. Prijs: €18,-.
Eerdere stukjes over Longo Maï.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten