Zijn voorkomen herinnerde aan Morrissey (v/h The Smiths, mocht u niet weten naar wie ik verwees). Hij was Armeens-apostolisch, en hij leerde mij dat je een -ian-naam met de klemtoon op de laatste lettergreep moet uitspreken.
Ik heb hem al eerder ten tonele gevoerd.
Hij droomde van de volledig ingepakte sjiïtische meisjes in de binnenstad. "Reken maar dat ze allemaal minirokjes onder die tenten dragen." Het merkwaardige was dat hij het interessanter vond hier hardop aan te denken dan aan zijn geloofsgenotes die onvervaard en onbelemmerd in hun korte jurkjes langs de lanen flaneerden. Waarschijnlijk waren zij net zo onbereikbaar, maar zichtbaar in hun schoonheid waren zij wel.
Nee, het was niet in Iran - het was in een land dat VS-ideologen graag naar een volwaardige democratie (laten) bombarderen, zoals ze al gedaan hebben met een dergelijk ander Arabisch land.
Glenn Greenwald wijst de laptop-bombardeerders er op dat zij de honderdduizenden in Teheran die nu een gezicht hebben graag tot barrels gebombardeerd hadden tot voor kort - of is het echt: tot voor kort?
Sjiïtische meisjes in Teheran blijken spijkerbroeken en gimpies vanonder hun tentje te tonen.
In de eerste plaats vliegen de piloten die bommen afwerpen - in het spraakgebruik van de VS onveranderlijk "helden" genoemd, zoals John "Bomb Iran" McCain - op een hoogte van tien kilometer, waar geen menselijke gestalten te onderscheiden zijn. Maar ook infanteristen (gek, dat woord hoor je nooit meer, de media-uitdrukking is "troepen") zullen hun rechtvaardigingen hebben zich dodelijk te misdragen tegenover de mensen die zij voor zich zien. Voor het doden van medemensen is voor de moordenaars en hun vrienden altijd een excuus te vinden: ze leven nog in het stenen tijdperk of het benne allemaal terroriste.
En deskundig ten aanzien van Iran is iedereen met een goede borrel bij de hand, Maxime "Wethouder Hekking" Verhagen voorop. Hij weet where the vote is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten